n de laatste aflevering van Via Annemie op maandag 15 februari gaat Annemie Struyf langs bij de AA: Anonieme Alcoholisten. Ze volgt er Johan en zijn AA-groep. De Anonieme Alcoholisten staan voor: volledige alcoholonthouding en strikte anonimiteit. Net daarom was filmen bij deze groep tot nu toe ondenkbaar.
Toch heeft Johan zijn AA-groep kunnen overtuigen een reportageploeg toe te laten. Volgens Johan is het stilaan tijd om de anonimiteit...
Komende maandag trekt Annemie Struyf in Via Annemie naar het paradijselijke Tenerife. Dat is al jaren the place to be voor Vlaamse overwinteraars. Zon, zee, strand, palmbomen en bergen. En vooral: zalige temperaturen het hele jaar door.
Maar overwinteren in Tenerife – Spaans grondgebied - is ook leven in een bubbel. Want Spanje anno 2016 is geen sprookje. Voor vele locals is het krabben om rond te komen – een...
Op maandag 1 februari trekt Annemie Struyf in Via Annemie naar Zuid-Korea. Daar volgt ze enkele koppels die gaan trouwen tijdens een massaceremonie in de Moonkerk. In de jaren ’80 en ’90 stond de Moonkerk bij ons bekend als een sekte, met een barslechte reputatie. De stichter Moon koppelde in de loop der jaren honderduizenden jonge koppels aan elkaar.
In het spoor van de Vlaamse Kristof en zijn Filipijnse...
Maandag 25 januari trekt Annemie Struyf in Via Annemie mee op pad met gerechtsdeurwaarder Bart. Als man van de wet moet Bart (42), in opdracht van schuldeisers, zijn klanten tot betaling aanzetten. Niet de leukste job: nergens is Bart een welkome gast. Want als hij voor de deur staat, is dat nooit met prettig nieuws.
Annemie: "Bart kent alle clichés: de boeman die het speelgoed van kinderen afpakt, de...
Volgende week maandag 18 januari neemt Annemie Struyf ons mee naar de palliatieve afdeling van Sint-Augustinus in Wilrijk. Daar volgde ze een week lang verpleegster Leena, die haar werk met hart en ziel doet. En Annemie ontmoette er tal van bewoners, zoals de getraumatiseerde meneer Bosman of de opgewekte Cecile.
Annemie: "Vreemd genoeg was het een plek waar ook wij ons, als tv-ploeg, ontzettend goed voelden. Een palliatieve afdeling is...
In Via Annemie komen we volgende week terecht bij Joe (45) en Nardy (41) en hun vier kinderen. Op het eerste gezicht een gewoon, joods gezin. Gelovig, ja, maar niet extreem of orthodox. Welstellend en goed geïntegreerd. En toch beslissen ze om België voorgoed vaarwel te zeggen en in Israël een nieuw leven te beginnen.
Een stap die heel wat vragen oproept: Waarom ontvluchten zij België, terwijl miljoenen vluchtelingen hier...
Maandag 4 januari is het zover: tijd voor de derde reeks van Via Annemie. De startaflevering speelt zich af in het casino van Oostende, waar Annemie na lang onderhandelen een week lang met een cameraploeg toegang kreeg. Niet evident, want een casino is per definitie een besloten plek, waar pottenkijkers niet welkom zijn.
Naast de glamour van de speelzalen krijgt Annemie ook toegang achter de schermen, in de kelderverdieping waar...
Het Eén-programma Via Annemie is in de prijzen gevallen op het prestigieuze televisiefestival van Monte Carlo. Annemie Struyf won er in de categorie Grands Reportages de Sociétés voor de reportages Blijf van mijn lijfje over vrouwenbesnijdenis. Een verbouwereerde Annemie Struyf pakte het publiek met haar spontane speech:
"Ik heb niets voorbereid, want voor Leentje en mij was onze aanwezigheid hier en onze nominatie sowieso al de kroon op het werk....
Het Eén-programma Via Annemie wordt niet alleen in eigen land maar ook daarbuiten gewaardeerd. Het televisiefestival van Monte Carlo maakte vandaag bekend dat de afleveringen van Blijf van mijn lijfje genomineerd zijn voor een Golden Nymph. Eind vorige week werd Via Annemie al geselecteerd voor het World Media Festival in Canada en het INPUT-festival in Japan.
De Via Annemie-afleveringen Blijf van mijn lijfje, over genitale verminking van jonge meisjes, zijn...
Donderdag 12 maart trekt Annemie Struyf naar Oeganda: “ Een kindergevangenis. Ik had er nooit van gehoord. Ik wist zelfs niet dat zoiets bestond. Een oord waar kinderen vanaf anderhalf jaar opgesloten worden. Ik bezocht die gruwelijke plek in Oeganda, samen met drie jonge kerels die mijn zonen konden zijn: Yvan (15), Emmanuel (16) en Sam(16). Fijne, leuke jongens. Open en geestig, groot en klein tegelijkertijd.”
