Reizen Waes 2 belooft veel goeds. Op de persvoorstelling van de nieuwe reeks werd een tip van de sluier gelicht. Tom gaat op stap naar het gesloten communistische blok van Noord-Korea, hij bezoekt een gigantische weedplantage in Albanië en trekt alleen op avontuur voor 4 dagen in Alaska zonder cameraploeg maar met GoPro camera’s voorzien.
Dat we het laatste en het beste van Tom Waes in Reizen Waes nog niet hadden gezien wisten we al langer. we waren dan ook benieuwd wat Tom in zijn nieuwe reeks voor ons in petto heeft. Op de persvoorstelling vandaag op de VRT in Brussel stelde Tom met beeldfragmenten kort de nieuwe reeks voor. Kroonstuk is ongetwijfeld het totalitaire Noord-Korea waar er Tom geen persoonlijke vrijheid wordt gegund en hij mooi in de pas moet lopen, dat klikt niet altijd even goed natuurlijk, maar het levert in elk geval mooie televisie op. In Albanië op amper een goed uur vliegen van hier maakt Tom een rondtrip in Albanese stijl met een tweedehands Mercedes en zoekt er een dorp op waar één van de grootste illegale weedplantages aandoet. Het toeval wil echter dat de Albanese politie daar het ganse dorp en de plantages een paar weken eerder heeft opgedoekt. Tom komt er terecht in een beveiligde politiezone met restanten van een ongezien drugsimperium.
En dan is er de reis naar het koude Alaska, iets waar Tom zich echt heeft kunnen in vinden blijkbaar, want de geplande aflevering is ontdubbeld geweest in 2 aparte afleveringen in Alaska. Tom heeft zich geïnspireerd op film en boek “Into the Wild” die het leven van ene Chris McCandless die helemaal in Alaska probeerde te overleven in de zgn. Magic Bus, maar uiteindelijk daar ter plaatse stierf. Tom treed in zijn voetsporen en gaat de man zijn sporen na in Alaska en stelt zich de vraag of helemaal alleen overleven in Alaska iets voor hem zou zijn?
Om dat te weten te komen moet hij dat doen en trekt dan ook in een speciale aflevering echt gans alleen voor 4 dagen Alaska in, voor zien van action cams in pure survivalstijl. dat er in Alaska beren zitten is een kleine bijkomstigheid maar de angst voor de beer is Tom na de tocht zeker niet onbekend.
Wij kijken er alvast naar uit om de ganse reeks te zien, en er zijn nog wel andere pareltjes achter de hand zoals Noord-Mexico waar de drugkartels heersen, het onbekende Paraguay, het noorderlicht in Spitsbergen, en dan nog een laatste aflevering die nog moet worden opgenomen wegens problemen met de visa en waarover men niets wilde prijsgeven. In totaal komen er 10 afleveringen, twee meer dan vorig seizoen. We hadden een kort gesprek met Tom Waes en peilden naar zijn verwachtingen over de nieuwe reeks.
Tom, denk je de kijkcijferrecord van vorig seizoen Reizen Waes te kunnen evenaren met de nieuwe reeks?
Ja, dat weet je nooit. Zoals Noord-Korea is natuurlijk niet zozeer een primeur, je kan daar zelf ook gewoon als toerist naartoe, onlangs zijn er hier VRT-journalisten ook naar Pyongyang geweest. Het voordeel van Reizen Waes is dat je vanuit mijn persoon vertrekt, dat wij niet echt journalisten zijn maar gewoon eens komen kijken van kan je hier als toerist komen en is er hier iets te zien.
Wij zijn wèl een goed stuk buiten Pyongyang geweest, ook in een stad waar zeker nog geen cameraploeg is geweest. Op één of andere manier slagen wij er toch altijd in om iets meer of langer dan anderen te kunnen filmen omdat onze insteek anders is, ook omdat we Belgen zijn. Als we Amerikanen zouden zijn zou dat minder goed lukken…
Heb je in Noord-Korea een anti-Amerikaanse sfeer kunnen vaststellen dan?
Onwaarschijnlijk, ja. Wel naar de regering, niet naar het Amerikaanse volk. Ginds krijgen de Amerikanen van alles de schuld. Als je de mensen iets vraagt komen ze in een soort modus waar ze alles te danken hebben aan hun grote leider. Het is wat beklijvend, ik was heel blij dat ik daar weg was, want op de duur slaat je moed om in kwaadheid.
De gidsen zeggen, in de tweede wereldoorlog wanneer Amerika Noord-Korea binnenviel…Terwijl zij eigenlijk Zuid-Korea zijn binnengevallen, maar zij weten dat niet, die weten gewoon echt niet beter, ze zijn volkomen gebrainwasht. Dat is eigenlijk triestig om daar zo een dag of tien te zitten, en je wordt er kwaad van, dat zit ook in de aflevering als ik me in bibliotheek kwaadmaak op de gids.
Je tast graag de grenzen af, je programma’s gaan er ook over. We vragen ons dan ook af, wanneer gaat Tom er eens over gaan, gaat hij gearresteerd worden of ergens gaan war het er echt over gaat en tè gevaarlijk blijkt?
We waren er erg dicht bij om naar Afghanistan te gaan, ik heb toen op een grens gestaan van zou ik dat nu wel doen. Ik heb erg lang met Rudy Vranckx gesproken en die heeft me afgeraden om er voor een gewoon entertainment-programma naartoe te trekken. Het zou dan zijn van ergens maximaal een half uur op dezelfde plek te blijven en dergelijke, dat wordt op den duur niet meer werkbaar en levert ook weinig interessante televisie op denk ik. Dus ik let wel op en denk er goed over na voor ik ergens mee doorga.
Was het in Albanië niet jammer dat twee weken vooraf aan jullie bezoek het dorp Lazarath de politie alles had opgedoekt?
Ja, dat wel, maar het verhaal blijft wel hetzelfde natuurlijk, het is een dorp eigenlijk vlak bij onze deur, waar ze elk jaar 900.000 ton marihuana kweken of kweekten. En je kan in de aflevering goed de restanten zien van de plantages, zo bezoek ik een opslagkelder die nu wel bijna leeg was, maar waar je toch erg goed de omvang kan zien.
In de dubbele aflevering in Alaska zien we jou als een echte Bear Grylls op survival zonder je vaste crew en enkel met actioncams uitgerust en een handicam waar je alles alleen doet en dan ook gans alleen op avontuur trekt. Is dat de echte Tom Waes die we hier zien, of misschien de Tom Waes die we in de toekomst meer te zien gaan krijgen?
Uiteindelijk is het wel iets wat ik zelf graag ooit eens wilde gedaan hebben, zo een extreme survival, maar als je de vergelijk maakt met Bear Grylls en andere survivalprogramma’s, dat is niet direct mijn ding omdat dat me net iets te veel survival om de survival wordt. Ik heb ergens een insteek nodig een diepere inhoud of achterliggende gedachte waarrond of in welk kader ik zoiets kan doen.
Eigenlijk moet ik ook toegeven dat ik het wel erg alleen vond. Het is daar zodanig prachtig en wat je beleeft kan je wel tegen de camera kwijt, maar er is niemand met wie je dat kan delen. Dat zie ik me in een Reizen Waes wèl doen, dat ik iemand meevraag op een dergelijke tocht, omdat je dan veel meer een klankbord hebt en meer interactie.
Je oorspronkelijk insteek voor je trip naar Alaska is geïnspireerd door de film ‘Into the Wild”. Is Chris McCandless en zijn impulsieve tocht naar Alaska en zijn poging tot overleven in de Magic Bus een beetje zoals jij zelf ook bent en ergens invliegt?
Het is echt een fantastische film, je moet die zeker eens zien. Maar zoals die Chris het gedaan heeft, nee, dat zou ik nooit durven. Die is daar eigenlijk met niets aan die bus toegekomen,ja, als je dan zelf aan die bus toekomt en dat ziet… heeft giftige bessen gegeten en is zo heel stom gestorven. Nee, wij zijn wel veel beter voorbereid dan hij was, gelukkig. Ik heb zelf ook wel ervaring met trektochten en dergelijke en weet dat ik wel bepaalde dingen moet bijhebben als je aan zoiets gaat beginnen.
Doe je Reizen Waes vooral om goede TV te maken of omdat je er je eigen kicks, adrenaline kan uithalen?
Wel, voor beide eigenlijk. Natuurlijk ben ik bovenal televisiemaker. Maar dankzij dat kan ik wel die dingen doen, zo een tocht door Alaska zou ik anders misschien ook wel doen, maar ik vertrek wel altijd om een televisieprogramma te maken. En verder zo de typische reizen naar Cuba, Mexico, stranden dat word je ook snel beu, de vaste dingen, dat is de insteek van Reizen Waes, ook van mezelf een beetje, dan ga je graag eens naar ergens anders, Noord-Korea bijvoorbeeld.
Bedankt Tom, wij kijken alvast uit naar Reizen Waes.