Eén jaar geleden stortte vlucht MH17 neer in het oosten van Oekraïne. Driehonderd inzittenden stierven, meegesleurd in een burgeroorlog waar ze niks mee te maken hadden. Op de vlucht zaten ook 200 Nederlanders. Heel het land was in rouw, een collectief verdriet van miljoenen mensen. Maar ondertussen moesten de nabestaanden van de slachtoffers wel verder met hun leven. In Telefacts Zomer worden drie gezinnen gevolgd die meerdere familieleden verloren in de crash.
De ene familie vond al een moment voor een uitvaart, de andere wacht nog altijd op voldoende identificatie van hun dierbaren. Zo wacht de familie Verhaegh al maanden op stoffelijke resten van hun dochter Kim, kleindochter Megan en schoonzoon Dave. Elke woensdag krijgt moeder Miep telefoon van het identificatieteam. Miep: “De hoop was dat ze na een paar maanden klaar waren met de identificatie. Dat we vooruit kunnen. Dat we afscheid kunnen gaan nemen. Maar ja, als er bijna elke keer bij een nieuwe identificatie nog iets bij komt, dan denk je: zo houdt het nooit op.”
De zussen Mirjam en Sandra verloren op de vlucht in één klap hun vader, moeder en broer Robert. Toch blijven ze heel nuchter en laten ze zich niet overmannen door verdriet. Mirjam: “Van onze vader is nog niks teruggevonden. We hopen dat we zijn trouwring terugkrijgen. Dan kunnen we die laten samensmelten met die van mama. Die van haar is wel teruggevonden…”
De ouders van het jonge koppel Donny en Anelene gaan nog regelmatig naar slachtofferhulp. Vooral de moeders krijgen hun verdriet maar niet verwerkt. “Ik huil nog drie, vier keer op een dag”, zegt Donny’s moeder Doris. “Maar ik moet ook rekening houden met mijn andere kinderen. Dan denk ik: Mam, niet verdrietig zijn. Anders zijn ze allemaal ook verdrietig. En dan verstop ik mezelf.”
Het grote verdriet van Nederland, één jaar na MH17: op donderdag 16 juli 2015 om 22.10 in Telefacts Zomer bij VTM.