De Italiaanse filmmuziekcomponist Riz Ortolani overleed op 23 januari op 87-jarige leeftijd. In oktober vorig jaar mocht hij nog een Lifetime Achievement Award op de 13e World Soundtrack Awards, het slotevent van het 40e Film Fest Gent, in ontvangst nemen.
Samen met Ennio Morricone en wijlen Carlo Rustichelli en Nino Rota hoorde Ortolani tot de groten van de Italiaanse filmmuziek uit de gouden jaren van de Italiaanse cinema.
Ortolani heeft muziek geschreven voor 224 films. Enkele songs uit zijn films werden wereldhits, vooral ‘More’ (uit de pseudo-documentaire ‘Mondo Cane’) dat gecoverd werd door Frank Sinatra en The Supremes. De bekendste titels uit zijn filmografie mogen dan nog uit de jaren zestig en zeventig stammen, de laatste jaren was deze componist opnieuw erg ‘cult’. Met dank aan Quentin Tarantino die in maar liefst drie films (‘Kill Bill’ Vol. 1 en 2 en ‘Django Unchained’) Ortolani’s muziek ontleende uit de spaghettiwestern ‘I Giorni dell’Ira’ van Tonino Valeri. Ook in ‘Inglourious Basterds’ blies hij een andere topper van Ortolani, uit de Italiaanse western ‘Al di la della Legge’ (1968), nieuw leven in. Ook Nicolas Winding Refn droeg zijn steentje bij tot de Ortolani revival. In zijn hippe thriller ‘Drive’ bracht hij de meest hypnotiserende song (vertolkt door Ortolani’s muze Katyna Ranieri) van de componist opnieuw onder de aandacht: ‘Oh My Love’, oorspronkelijk geschreven voor de beruchte exploitationklassieker ‘Goodbye Uncle Tom’ (1971) van G. Jacopetti.
Deze legende uit de Italiaanse filmmuziek was na Giorgio Moroder en Pino Donaggio de derde Italiaanse componist op rij die de Lifetime Achievement Award komt in ontvangst mocht nemen.