Het excentrieke duo bestaande uit Danger Mouse en Cee-Lo, beter bekend als Gnarls Barkley, zijn weer helemaal terug. Het was een tijdje stil rond de groep die in 2006 een megahit scoorde met het nummer “Crazy”. De groep nam hun tijd om aan een opvolger te werken voor hun uitstekende debuutalbum “St Elsewhere!”. De plaat waar ondermeer “Crazy” en “Violent Femmes”-cover en “Gone Daddy Gone”op stonden, was commercieel een megasucces. Het exentrieke duo wilde even goed doen, en nam daarvoor hun tijd, en laat ons hierover duidelijk zijn, het heeft geloond. Hun 2de album is wederom een goede plaat die weliswaar de uitstekende nummers afwisselt met wat mindere nummers.
De groep werd bekend door hun megahit “Crazy” waarmee ze in het Verenigd Koninkrijk geschiedenis schreven. Ze waren namelijk de eerste groep die op de nummer 1 positie geraakte door enkele en alleen de downloadcharts. Het bewijs toen dat de groep echt wel goede muziek uitbracht. Hun debuutalbum bevatte de geflipte mix van wat pop, rock, soul hiphop en wat elektronica. Een succesformule wijzig je niet, dus ligt hun nieuwe album in het verlengde.
Het eerste nummer waarmee de groep naar buiten trad was “Run”. Het aanstekelijke nummer maakt duidelijk wat we op het album allemaal konden verwachten. Zo krijgen we wat meer soul en pop, en horen we net iets minder geflipte elektronica. En net dat vinden we zo jammer, want dat was nu juist het bijzondere aan de groep Gnarls Barkley. Dat ze echt vernieuwend waren en iets deden wat andere groepen niet deden.
Toch bevat het album enkele leuke nummers. “Neighbours” en “Who’s Gonna Save My Soul” zijn maar 2 voorbeelden dat de groep nog steeds prachtige muziek maakt. “Whatever” is voor ons zonder twijfel het beste nummer op deze plaat. Een lekkere uptempo song die we zoals we van hun gewend zijn, lekker bewerkt is, en met wat elektronica gemixt werd. Jammer genoeg bevat het album ook een aantal nummers die ons helemaal niet wisten te bekoren. “She Knows” en Would Be Killer” zijn er maar 2 van.
Een meer dan leuke plaat dus, die jammer genoeg net te veel opvulling bevat en de goede met de minder goede songs afwisselt. We hopen dan ook dat we op hun derde plaat terug wat meer geflipte elektronica mogen horen, want net dat maakt het duo zo excentriek.