De Zweedse metalband Ghost is zo één van die bands die je gezien moet hebben alvorens een mening te vormen. Sinds de start van de band hangt er een groot mysterie rond hen. De band bestaat uit onbekende muzikanten, genaamd Nameless Ghouls en de mysterieuze zanger, begonnen als Papa Emiritus I. Maar telkens er een nieuw album werd uitgebracht, kregen we een nieuwe Papa Emiritus te zien. Tot april 2018 bij de lancering van hun 4e album Prequelle. Plots bleek er een einde gekomen te zijn aan het heerschappij van Papa Emiritus I, II en III. Vanaf nu is Cardinal Copia de leider van Ghost. Samen met Cardinal Copia trekt Ghost de wereld rond met hun “A Pale Tour Named Death” en komen ze dus ook langs de Lotto Arena.
Om de wachtende fans alvast in de juiste stemming te brengen werd Candlemass meegebracht. Deze band is ook afkomstig uit Zweden. De doommetalband heeft al heel wat bandwissels overleefd, maar lijken er nu weer helemaal te staan. Ze brengen zelfs deze maand een nieuw album uit. Hun hele set is gehuld in een melancholisch kleedje. En doordat er weinig gezegd wordt tussen de nummers, blijf je als publiek ook makkelijk hangen in die sfeer. En dat het een band van weinig woorden is, bewijst het einde van hun show. Een simpele “Thank you” en een groepsbuiging om het applaus in ontvangst te nemen.
Een kwartier later worden we opnieuw in de melancholie ondergedompeld als er Gregoriaanse gezangen weerklinken door de boxen. Stipt kwart voor 9 valt het doek en zien we alle Nameless Ghouls op het toneel staan. Het 1e nummer Rats wordt aangevat en zo komt ook Cardinal Copia ten tonele. De goed gevulde Lotto Arena gaat meteen uit zijn dak voor Ghost.
Tijdens het eerste luik van de show dat 1 uur duurt, krijgen we heel wat nummers van het nieuwe album te horen. Naast Rats krijgen we zo onder meer Miasma, Pro Memoria en Life Eternal te horen. Maar verder kon Ghost ook nog verrassen met een akoestische versie van Jigolo Har Megiddo.
Bij een optreden van Ghost draait het niet enkel en alleen om de muziek, maar om de volledige performance. Zo hebben ze een prachtige backdrop bij die doet vermoeden dat we in de kerk van satan zijn terecht gekomen. Ook de podium aankleding doet het kerkgevoel versterken. Daarnaast gaat Cardinal Copia ook volledig in zijn rol op en zien we hem zelden gewoon over het podium wandelen, maar eerder dansen, huppelen en sierlijk zweven van links naar rechts. Hij betrekt echt heel de zaal bij de performance. Tijdens heel de show krijgen we ook verschillende outfits te zien, van een strak zwart kostuum, naar een rood gewaad tot een wit kostuum. Allemaal zeer stijlvol en tot in de puntjes afgewerkt.
Na een korte pauze is iedereen klaar voor het 2e deel van de Ghost show. We krijgen nu iets meer nummers van de voorgaande albums te horen. En het is duidelijk in de zaal dat ook deze nummers alom gekend zijn. Er wordt meegezongen, gesprongen en gedanst. Ook neemt Cardinal Copia meer tijd om gesprekjes te voeren met de zaal. Al hebben niet al die conversaties even veel inhoud, soms beperkt het zich tot wat laten herhalen van geluidjes.
We worden ook nog getrakteerd op confetti op het einde van Mummy Dust en daarna op een cover van van If You Have Ghosts van Roky Erickson. Tijdens dit nummer neemt Cardinal Copia uitgebreid de tijd om al zijn bandleden voor te stellen, ook al dragen ze allemaal de naam Nameless Ghoul. Op die manier krijgen ze ook allemaal even hun moment in de spotlight.
Helemaal op het einde zien we in de zaal toch nog enkele moedige zielen die het aandurven om te crowdsurfen tijdens Square Hammer. Een oorverdovend applaus kan daarna ook niet uitblijven terwijl de band dit in ontvangst neemt met een diepe buiging. Uiteindelijk krijgen we Ghost nog even terug te zien. Na een kort bedankje naar de fans volgt nog 1 nummer, Monstrance Clock, en dan komt de marathon show van ruim 2,5u tot een einde. Graag tot een volgende keer. En we zijn vooral benieuwd hoelang we nog van de fantastische dansmoves van Cardinal Copia gaan mogen genieten.
