Andrei Lugovski werkt aan een tweede album
Er waren nog enkele zweetdruppeltjes te bespeuren op het voorhoofd van de 27-jarige Oostendenaar met Wit-Russische roots die net van het podium kwam. Het optreden was een groot succes. Zijn natuurlijke charisma op het podium en zijn prachtige klassieke stem zorgden ervoor dat het publiek een memorabele avond beleefde.
Je trad net op in Zandrock, een beetje een ‘thuismatch’ voor jou, want je woont in Oostende. Hoe heb je zelf je optreden ervaren ?
“Het is altijd leuk om op te treden in de buurt van Oostende, omdat ik hier vele bekende gezichten zie die ik nog ken van toen ik hier niet ver vandaan tafeltennis speelde. Mijn familie, vrienden en kennissen zijn hier ook vandaag aanwezig. Het geeft me een warm gevoel maar tegelijkertijd is het ook wel een beetje stresserend om te weten dat je familie en vrienden in het publiek zitten omdat ik toch een beetje vrees voor kritiek achteraf.”
Was je als kind al veel met muziek en zang bezig ?
“Toen ik zes jaar oud was ben ik piano, notenleer en algemene muziekgeschiedenis beginnen studeren in Wit-Rusland, tot ik elf of twaalf jaar was. Toen ik ongeveer twaalf jaar was had ik net als iedere jongen last van stemmutatie en ben ik volledig gestopt met zingen. Gedurende negen à tien jaar heb ik niets meer gezongen. Uiteraard luisterde ik nog wel vaak naar muziek, maar zelf zingen deed ik niet meer. Wellicht uit angst omdat mijn kinderstem volledig verdwenen was en ik wist niet goed wat ik met mijn volwassen stem moest aanvangen. Toen ik 22 jaar was moest ik dus opnieuw leren zingen met mijn volwassen stem. Ondertussen was ik ook met mijn hogere studies Architectuur begonnen die ik heb moeten stopzetten wegens mijn deelname aan het vtm-programma Idool 2007.”
Heb je altijd al geweten dat je artiest wilde worden ?
Absoluut niet. Ik wilde eerst voetballer worden. Ik heb negen jaar voetbal gespeeld in Wit-Rusland tot ik zwaar getackeld werd, ernstige kwetsuren opliep en noodgedwongen mijn voetbaldroom moest opbergen. Toen besloot ik om Architectuur te gaan studeren en uiteindelijk ben ik nu zanger geworden.
Je debuutalbum ‘My World’ is reeds uit sinds november vorig jaar. Zijn er al plannen voor een nieuw album ?
Ja. We zijn nu reeds één maand bezig met het maken van een opvolger van ‘My World’. Vermoedelijk zal dit album in november uitkomen. We zijn dus momenteel volop bezig met het tweede album, het album zal Italiaanse songs bevatten, zowel covers als nieuwe nummers.
Naar welke artiesten kijk je zelf op ?
Marco Borsato, Andrea Bocelli, Lara Fabian, Luc Steeno, … Van Luc Steeno heb ik geleerd hoe ik me op een podium moet gedragen. Ik treed veel op met Christoff en ik kijk op naar de manier waarop hij zijn nummers brengt en mensen entertaint. Christoff is een sympathieke gast die me af en toe tips geeft voor een optreden. Van Lisa del Bo heb ik veel geleerd, gewoon door naar haar optredens te kijken.
De eerste naam die je genoemd hebt is ‘Marco Borsato’, een onverwachte keuze gezien jouw klassiek repertoire…
Enkele jaren geleden was ik absoluut nog geen fan van hem, maar nadat ik ‘Rood’, ‘Afscheid nemen bestaat niet’ en ‘Als alle lichten zijn gedoofd’ had gehoord was ik meteen verkocht. Dit laatste nummer is trouwens mijn lievelingsnummer van Marco Borsato, ik heb het ooit met een klein orkest gezongen in Halle en de reacties waren positief. Het zou dus best kunnen dat ik in de toekomst één of twee nummers in het Nederlands zing tijdens een optreden. Met mijn klassieke stem komt ook Nederlands mooi tot zijn recht.
Waar zie je jezelf binnen vijf jaar ?
Zeker en vast al zingend op een podium want ik leef voor muziek. Ik wil absoluut blijven zingen en elke kans die ik krijg zal ik met beide handen grijpen. En wie weet breek ik ooit in Wallonië door of in het buitenland.
Dank voor het gesprek en succes met je verdere carrière, Andrei ! (Els Mertens)