Diana Krall maakte indruk op de Koningin Elisabethzaal, zoveel is duidelijk. Haar opkomst in een sexy zwarte satijnen avondjurk zette onmiddellijk de toon voor een muzikaal topavondje. Waar Krall bij haar opkomst nog, zoals een schuchter meisje betaamd, beleefd knikte naar het publiek, bloeide ze helemaal open achter haar vleugelpiano. Hemelse klanken hoorden we ze, ondanks haar hoge hakken, moeiteloos spelen, terwijl haar band, bestaande uit Gitarist Anthony Wilson, drummer Karriem Riggins en Robert Hurst, een heel solide concert neerzetten
Dat Diana Krall helemaal openbloeide, bewees ze toen ze gezellig en met veel humor met het publiek te kletsen. Zo had ze het over haar kinderen, een tweeling van drie, en over haar man, Elvis Costello, aan wie ze prompt “I’ve grwon accustomed to his face” opdroeg. Later had ze ook nog over het feit dat ze astronaut wou worden, maar in plaats daarvan vooral met astronauten heeft gepraat in plaats van zelf één te worden. Dat gesprek sloeg natuurlijk terug op Robert Thirsk, een collega die samen met onze landgenoot Frank Dewinne het ISS bemand. “Don’t fence me in” bracht ze dan ook speciaal voor hem gevold door “Fly me to the moon”.
Het absolute hoogtepunt, van een trouwens amper anderhalf uur durende concert, was zonder enige twijfel de snedige Jazzversie van “Cheek to cheeck” in een extra large versie. Een knap punt om de set met af te ronden, al volgden er nog wel “The boy from ipanema” en Departure bay” als toegift. Spijtig dat de setlist maar 13 nummers telden, toch een beetje weinig voor de toch zeer hoge ticketprijs.
Gelukkig was er achteraf niemand rouwig en kunnen we met een gerust hart zeggen: “Thank you” Diana Krall voor deze mooie avond.” (VC/DV)