Amorphis is een Finse band die reeds in 1994 doorbrak met het album “Tales from the Thousand Lakes”. Ze gelden zeker als één van de bands die de Finse metalscene mee op de kaart hebben gezet. Afgelopen september presenteerden de heren hun 12e studio album “Under the Red Cloud”. Samen met de gelijknamige tour, waarbij ze ook Trix in Antwerpen aandoen, bewijzen ze dat ze er nog helemaal staan.
Vooraleer we enkele nieuwe nummers van Amorphis mogen ontdekken, krijgen we nog een fijn voorprogramma voorgeschoteld. Het Griekse Poem, een 4-koppige progressieve/alternatieve rock/metal band, mag als eerste het podium bestijgen. De start van hun set verloopt een beetje raar. Wanneer de bandleden het podium op komen, is het zaallicht nog steeds aan en blijft de muziek in de zaal nog een tijdje spelen. Gelukkig duurt dit niet te lang en kunnen ze toch aan hun set beginnen. Van tijd tot tijd kan er al eens stevig geheadbangd worden. De krachtige zang wordt regelmatig afgewisseld met langere instrumentale stukken. Het reeds aanwezige publiek reageerde enthousiast en de band dankte hen meermaals. Poem is een band om zeker eens te beluisteren.
Terwijl het publiek verder binnen druppelde werd het podium in gereedheid gebracht voor de Nederlanders van Textures. Deze mannen kunnen geplaatst worden onder progressieve metal/metalcore. Tijdens een lange met dramatiek beladen intro verschijnen de muzikanten op het podium. Wanneer de zanger eindelijk op het podium verschijnt, starten ze stevig. Tussen de nummers door wordt er soms ook wel contact gezocht met het publiek. De zanger vindt het vooral nog eens leuk om een publiek in het Nederlands te kunnen aanspreken. Textures heeft een apart geluid. Ze hebben behoorlijk lange nummers waarin de nodige variatie zit. Zeker de moeite waard om hen eens te bekijken.
De zaal is opgewarmd en de nekspieren zijn losgegooid, tijd voor de hoofdact van de avond Amorphis. Tijdens de intro verschijnen de muzikanten op het podium, telkens onthaald met een applaus en gejuich. De zanger verschijnt als laatste en geeft het teken om het 1e nummer “Under The Red Cloud” aan te vatten. Ook de volgende 2 nummers “Sacrifice” en “Bad Blood” komen van het meest recente album. De fans smaken de nieuwe songs goed en hier en daar wordt er ook meegezongen.
Tussen de nummers door wordt er meestal even de tijd genomen om een kort babbeltje met het publiek te doen. Het publiek weet dit te appreciëren. Zeker wanneer er wordt aangekondigd dat ze wat ‘Old Stuff’ gaan spelen. Onder meer “Drowned Maid” wordt gespeeld. Dit nummer is afkomstig van hun doorbraak album uit 1994. Bij dit nummer is het 1 van de gitaristen die de zang voor zijn rekening neemt.
Amorphis weet het publiek goed te bespelen, of ze nu nieuwe of oudere nummers brengen. Er wordt stevig geheadbanged, meegedanst, gesprongen en gezongen. Zeker wanneer de band vraagt aan het publiek om samen “House of Sleep” te zingen, wordt er maar al te graag op dit verzoek in gegaan.
Hierna verdwijnen ze kort van het podium om daarna terug te keren. De bisronde starten ze met een nummer van het laatste album “Death of a King” gevolgd door twee oudere nummers. Een daverend applaus kon dan ook niet uitblijven. We zien ze graag nog eens terugkomen.
