2014 is voor mij het jaar geworden van drie bands, bands die mij van mijn sokken hebben geblazen en dus ook mijn muziekkeuze en opinies hebben bijgestuurd. Bands die op doorbraak staan voor internationale erkenning vooral omwille van hun eigenheid en sound.
BRNS zit sinds het concert in De Casino gisteren, donderdag 4 december, in mijn top 3 en verdrijft Dans Dans van een erepodiumplaats. Ik hou van die Brains-sound omdat die zo volwassen is, zo overtuigend, zo nearly perfect. Niemand doet hen dat na, je herkent hun nummers onmiddellijk en het belangrijkste, ze raken mijn hart.
Eerst dacht ik dat het moeilijk zou zijn om een betere recensie te schrijven want het staat al allemaal lyrisch beschreven door mijn collega's. Maar ik ga er wat aan toevoegen, mijn eigen insteek. Uniek en herkenbaar zijn de zang, de afwisseling in de nummers, de klanken.
Het voorprogramma : Yuko
Je kan maar zo goed zijn op een CD en het laten afweten op een live-concert. Dat is wat Yuko overkomen is in De Casino. De helft van de aanwezigen waren gekomen voor hen, waarschijnlijk omdat ze van de streek zijn. (whatever…) Ik denk dat de Dive-studios goed werk hebben geleverd om de handicap van de groep weg te werken bij de CD-opnames. Want live is de groep niet samenhangend, zijn het vier muzikanten die naast elkaar spelen en waar de harmonie verdwenen is. Weg magie... spijtig!
De enige die een pluim krijgt van mij, is de bassist die alle moeite van de wereld deed om de drummer te sturen en de anderen een pallet aan te bieden waarop ze hun ding konden doen. Maar helaas, die anderen volgden niet. Misschien ben ik té kritisch, dacht ik, maar als je nadien BRNS hoorde, dan was het verschil duidelijk.
Brains, really ?!
Reden 1:
BRNS is een hechte groep, goed op elkaar ingespeeld. Goede muzikanten die bovendien elkaar aanvoelen, met individuele klasse. Ze staan opgesteld in een U-vorm wat minder publieksgericht is maar ze spelen voortdurend op elkaar in, that’s why.
Hun muziek zou zo passen in een film, met sferische stukken en stevige rockdelen, ritmische wisselingen, ritmes met heerlijke tegenmaten, secties die voorbij komen en je binden, je niet meer loslaten, je meesleuren zoals in een rollercoaster.
Reden 2:
Reden 3:
Wat kregen we aangeboden ?
De set startte met “Void”, ook het eerste nummer van hun nieuwste CD Patine. Ideaal omdat het een nummer is dat een sfeer schept, een omgeving waar je voelt dat je welkom bent. En als dat overgaat in “Omen” kom je helemaal in hun wereld terecht, opgezogen, ingekapseld. Het gaat niet langer om de teksten en de muziek, het is dat totale plaatje dat telt. Heerlijke stempartijen van leadzanger Timothée Philippe, mooi in balans gezet door de gitarist of the toetsenman. Die stem maakt het zo speciaal, het is fluweel enerzijds en power anderzijds.
Nadien volgen nog “Slow Heart”, “Interlude”, “Behind the Walls”, en het schtterende nummer van de EP "Wounded" nl. "Mexico". Maar ik was al lang in een trance van puur genieten zonder nog verder focus te houden op het optreden. BRNS is mijn ding en van velen samen met mij.
TOP, zo simpel is het. (Gommers Sarah)