Ok, kan iemand mij uitleggen hoe we er in België in slagen om zo'n wereldbefaamde festivalweides te creëren maar zo hard falen als het aankomt op concertzalen? Versta me niet verkeerd, we hebben ook een aantal echt goeie muziektempels. De AB is er zeker zo eentje. Maar bij elke grote naam waarvoor ik naar het Sportpaleis moet, denk ik: ah, het geluid is er niet goed maar de show zal wel nice zijn. Hetzelfde gevoel bij Vorst. En daar stond gisteren alt-J geprogrammeerd. Fingers crossed, dat alles nog zou meevallen.
Twee voorprogramma's waarbij het geluid heel slecht stond afgesteld, deden alvast het ergste vermoeden voor een in sneltempo uitverkocht Vorst. En met een groep en een debuutalbum 'An Awesome Wave' dat de British Mercury Award won en nominaties kreeg voor Brits album van het jaar, Groep van het jaar en Doorbraak van het jaar stonden de verwachtingen hoog gespannen.
Gelukkig bleken de mannen van alt-J het niet zo erg te vinden om in Vorst te spelen. Drie jaar geleden stonden ze nog in de Boutanique voor 40 man dus voor hen was dit een stevige upgrade. Gek eigenlijk, hoe snel een band die toch niet zo'n toegankelijke muziek maakt, aan een opmars bezig is. Zit het internet en social media hier voor veel tussen?
Al vanaf hun eerste nummer wist je: dit wordt misschien wel zo'n concert waarbij ze in februari al zeggen dat dit 'het concert van 2015' is. Een monotone, hypnotiserende beat startte. Rode lichteffecten en rook maakten het geheel nog dramatischer. Hunger of the Pine werd ingezet. Jawel, de band had er overduidelijk zin in.
Een sterke live versie van Fitzpleasure en Something Good brachten ons tot een van hun bekendere nummers van de nieuwe plaat. Het overwegend jonge publiek kwam serieus wat handen tekort bij die 'Left Hand Free'. Er werd geklapt tot de handen rood zagen. Hier en daar maakten jongeren een diamant teken met de vingers. Alt-J pakte het publiek helemaal in. Alleen, dat lukte niet bij elk nummer. Met twee platen heeft de band duidelijk nog niet genoeg keuze om 15 echte knallers te selecteren.
En de groep maakt het zichzelf ook niet meteen makkelijk. alt-J's nummers zijn door hun meervoudige samenzang niet altijd eenvoudig te brengen. Op een studioplaat kan je nog wat draaien aan knopjes. Live en veelal a cappella hoor je elke noot. Dat merkte je ook hier en daar. Falsetto niet altijd sterk genoeg. Hier en daar net niet ruw. Met 7 nummers uit hun eerst plaat 'An Awesome Wave' en 9 uit 'This is All Yours' wist de Britse indie rock band trouwens zowel fans van het eerste als laatste uur te verzoenen. Een klein minpuntje is dat beide albums weinig meebrullers bevatten. Die twee of drie songs waarvan je weet dat het publiek volledig kan meezingen. Zo'n nummer die je volledig kan overlaten aan de uitgelaten menigte.
Het concert van het jaar werd het net niet. Daarvoor ontbrak een stomende tent vol mensen die nog net iets enthousiaster het hoofd meeschudden en de handen in de lucht gooien. Alt-J deed alvast een knappe poging om het kille Vorst om te toveren tot een festivalwei.
Warme oproep aan alle festivalgangers: Heb je Alt-J nog niet op je planning schrap dan alles! Dit mag je niet missen!