Nu het zomerse festivalseizoen er bijna op zit, treffen we de goedlachse sympathieke Jill Shaw aan op Crammerock in Stekene, waarbij ze stilstaat bij een nieuw fris muzikaal verhaal, de EP ‘ Dark Paradise’.
Het interview backstage wordt gehuld in een ideaal sfeertje, want de festivalgangers beleven op dat moment waar de EP voor staat. Party, the good life, een bohemien-club sfeertje, lekker laid-back, het perfecte zoete antidotum tegen de dagelijkse turbulentie.
Tijdens de liveset slaagt Jill er vanaf de eerste noten in om de Clubtent op enkele minuten voor drievierde te vullen met fans en nieuwsgierige festivalgangers. Jill zingt niet alleen top, maar entertaint interactief,gehuld in een sierlijk wit gewaad,en al dansend over de stage. Groene neon lights schrijven haar naam in de donkerte van het achtergronddecor. Enkele jongelingen trachten Jill’s aandacht te trekken met ludieke speelse messaging op karton. Feel -good sfeertje dus om 17u15 in de Club! De set is kort, maar innemend genoeg om je warm te maken om meer te willen ontdekken van deze EP.
Hoe ervoer je het optreden van daarnet?
Ik heb de voorbije zomer op heel wat festivals gestaan, vaak als openingsact, wat niet altijd even gemakkelijk is. Je moet als het ware de mensen aantrekken, maar vandaag is dat weer super gelukt, superblij dus! Als mensen bewegen is mijn doel bereikt, “having a good time”.
De jongens scheppen graag op met geschreven boodschappen frontstage, kan je ze lezen tijdens het optreden?
Ik kan het zeker lezen (lacht), moeilijk om zoiets te negeren hé!
Word je grote succes Summer Sucks een verplicht nummer live?
Het publiek roept dit vaak uit, ik kan daar alleen maar blij mee zijn. Het nummer was een leuke ervaring, “but I moved on to another style”. Tijd om mijn nieuwe nummers te leren kennen, en wie weet, worden ze daar ook wild van.
Welke nummers doen het live sowieso goed volgens jou?
Met Fantasy (tweede single) openen we de set, het zet aan tot dansen. De mensen moeten mijn muziek natuurlijk nog leren kennen, en dat kan vanaf de release van de EP.
Wat doe je het laatste uur voor de aanvang van de live set, sommige artiesten zonderen zich af.
Ik wil me het liefst omringen met zo enthoesiast mogelijke mensen, om in the mood te komen, hoe wilder hoe beter. Er tegenaan met de gedachte ‘let’s do this’.
Crammerrock heeft een mooie affiche vanavond, blijf je nog wat hangen?
Zeker, ondanks ik morgen op vakantie vertrek voor een week.
Je zingt met een specifiek uniek , zuiver Amerikaans accent.
Ik kan het niet specifiëren hoe ik daaraan kom, mogelijk heeft New York wel invloed gehad, waar ik nummers schreef. Ik heb het niet specifiek moeten aanleren, zolang mijn Gents accent er maar niet doorkomt. Ik meen wel dat als je in het Engels zingt, je niet door de mand mag vallen.
Hoe voelt het aan om de eerste keer een nieuw nummer te zingen, aan te leren?
Een nummer wordt als het ware geboren bij mezelf, het wordt niet aangereikt, ik schrijf zelf in samenwerking met andere mensen. De producing gebeurde samen met John ‘Arsenal’ Roan. Een proces met mensen dus, persoonlijk ben ik geen voorstander om een nummer van iemand anders zomaar te gaan instuderen. Er moet iets eigen aan zijn. Het voor de eerste maal zingen, voelt dus nooit onwennig aan. We hebben wel zeer veel gerepeteerd.
Heeft deze EP een link met New York?
De 5 nummers op de EP komen van zowat overal, maar ‘Fantasy’ heb ik in New York geschreven. Het nummer is dan door de tijd geëvolueerd en herwerkt samen met John. ‘Mindgames’ heb ik vlak na ‘Summer Sucks’ geschreven, en ‘Dark Paradise’. Verdorie, nu ben ik hier al mijn namen al aan het doorgeven zeg voor de release, I see what you did! (lacht)
Je bent nog jong, toch al een rijkgevulde carrière, hoe ben je geëvolueerd als artiest, als persoon de laatste jaren?
Het zelfvertrouwen is gegroeid met op het podium te staan en veel te repeteren. Het podium moet uwen thuis zijn en dan kan je een waardige set neerzetten.
Bezocht je zelf muziek-dance festivals?
Van kindsaf nam mijn vader me mee naar Rock Werchter, Pukkelpop,.... Vorige jaren schuimde ik heel wat festivals af, maar dit jaar stond ik er zelf op de programmatie, dus heb het beleefd op een andere manier.
Welke artiest of single brengt je onmiddellijk in vakantiesfeer?
Ik hou wel van Ben Howard. Men reageert dan onmiddellijk, ja er is de link met surf. Nee, ik vind het gewoon sfeervolle muziek. A good trip for me.
Welke sport kan jou bekoren?
Surfen. Het werd als het ware van thuisuit meegegeven. Eénmaal per jaar trek ik er op uit naar Costa Rica om te surfen. Verder lopen of een rondje boxen.
De EP kreeg de titel “Dark Paradise”.
De EP is mijn eigen sprookje, mijn paradijs. Het is ontstaan door de evolutie van mijn leven tussen 15 en 21. Het heeft ook wel een donker kantje, maar tegelijkertijd zo dreamy. Het creëert een bepaalde sfeer vanaf je de plaat oplegt.
Leg je een bepaalde rode draad vast, qua stijl en ritme van muziek?
Een rode draad is geen bewuste keuze, maar doorheen het creëren onstaat een bepaalde stijl. Het komt ook het geloofwaardigst over, het zou raar zijn moesten alle nummers qua stijl ver uiteen liggen. John was cruciaal betreft invloed in éénzelfde richting.
Wat wil je ons graag toevertrouwen over elk nummer?
‘Dark Paradise’ gaat over een hechte vriendin die ik op jonge leeftijd heb verloren.” I will never see you twice in my dark paradise”. Op mijn 15 jarige leeftijd ervoer ik om toch altijd maar door te zetten.
‘Fantasy’ is ontstaan in LA, op Venice Beach. Ik heb daar leuke mensen ontmoet, zowel jongens als meisjes en ik was zeer onder de indruk van één meisje. Ik vond ze zo ongelooflijk knap, een bom! Ik dacht dat ik nooit zoiets zou ondervinden bij een vrouw. De ervaring van haar te leren kennen, heb ik willen neerzetten. LA summervibes dus.
‘Mindgames’ is eerder emotioneel, heb ik geschreven met Nina Sampermans. We zetten samen ons verhaal neer in dit nummer. Het nummer is geschreven, vlak na Summer Sucks.
‘Loose Track’ is liefde op een pittigere manier. Geen cliché, maar over de struggle,je weet het allemaal niet goed ,ja-nee-ja-nee..
‘Let the right one in’ is mijn eerste single. John heeft all the credits betreft het schrijven, als ik het live zing, kan ik me er helemaal in smijten. In het leven moet je je omringen met de juiste personen. De juiste mensen toelaten zonder asociaal te gaan zijn.
Had je keuze uit meerdere nummers voor je EP?
Er lagen 10 nummers klaar. Misschien komen de andere 5 nog op het full album. Het creëerproces voor het album is nog volop aan de gang.
Je songs reflecteren een verlangen naar eerlijkheid en bewustzijn en de zin om het leven maximaal op te drijven. Leef je in zo’n paradox, volop leven, maar toch een bewustzijn van milieubehoud?
Ondanks dat ik veel reis, en zo een bepaalde voetafdruk heb, ga ik zeer bewust met het leven om. Ik ben natuurliefhebber, ik surf, heb een welbewuste lifestyle en dan verwacht je naar andere mensen toe dat ze respect hebben voor de natuur. Ik ben van mening dat alle mensen zich moeten engageren voor moeder natuur , maar ook voor goede doelen.
Mooie boodschap Jill.
De Herfst zit eraan te komen, wat zijn je plannen op muzikaal vlak, wat mogen we weten of nog niet weten?
Crammerock is mijn laatste zomerfestival. Wat je al mag weten is de aankomende release van de EP. Dan hoop ik op een mooie winterperiode met een aantal Clubfestivals, voorprogramma’s eventueel. Dan is het volop werken aan het full album, exacte datum is nog niet vooropgesteld.
Durf je al eens over de grens te kijken?
Ik hoop zoiets, maar focus eerst om ons landje eerst te overtuigen. Dromen moet, but we take it step by step.
