Elk jaar zet het FIFF de rijke creaties van de frankofonie in de schijnwerper door bijna 150 films voor te stellen uit alle hoeken van de Franstalige wereld, als toonbeeld van hoe levendig de 7de kunst is in een gevarieerd aantal landen als Frankrijk, Roemenië, Zwitserland, Quebec, Sub-Saharisch Afrika, Maghreb en Libanon.
Het Festival van Namen is na jaren dé plaats van afspraak geworden zowel voor professionelen als voor het publiek. Zo mag het FIFF vele internationale professionelen verwachten voor workshops, colloquia en ontmoetingen van waaruit de productie van diverse films mogelijk gemaakt werden. En ook kan Namen dankzij de FIFF pass zijn publiek aan een democratische prijs laten kennis maken met een rijke, gevarieerde maar vaak miskende cinema.
Zoals eerder aangekondigd, zal de film TOKYO FIANCEE het Festival officieel openen op vrijdag 3 oktober in aanwezigheid van de regisseur en de hoofdacteurs Pauline Etienne en Taichi Inoue. Deze derde langspeelfilm van Stefan Liberski, Belgisch regisseur, komiek en schrijver, is een verfilming van de roman « Ni d’Eve ni d’Adam » van de Belgische schrijfster Amélie Nothomb.
Het Festival onthult zeven nieuwe films uit de selectie van deze 29e editie:
LE GOUT DES MYRTILLES van Thomas de Thier (België/Luxemburg) – wereldpremière, in aanwezigheid van Michel Piccoli en Natasha Parry
Vanaf een bepaalde leeftijd beginnen de dagen op elkaar te gelijken. Maar voor Jeanne en Michel is die 3de augustus met geen enkele andere dag te vergelijken. Ze hebben afspraak voor hun jaarlijkse picknick in het bos. Ze zullen de grafsteen schoonmaken van een kind dat 45 jaar eerder het leven liet en vooral zullen Jeanne en Michel elkaar terug ontmoeten.
Na een ontroerende eerste langspeelfilm met Des plumes dans la tête, dat op de Quinzaine des Réalisateurs in Cannes in 2003 getoond werd, draaide de Belgische cineast Thomas de Thier meerdere documentaires en kortfilms. En nu stond hij terug achter de camera voor een tweede fictie langspeelfilm, Le Goût des myrtilles, een prachtig poëtisch werk, geïnspireerd op Japanse prenten. De film brengt in de twee hoofdrollen de Franse acteur Michel Piccoli en de Engelse actrice Natasha Parry samen. In zekere zin herontmoetingen want de twee acteurs speelden eerder samen in La Fille prodigue van Jacques Doillon in 1981 en acteerden recent nog in het theaterstuk Ta Main dans la mienne, een stuk van Tchekhov, in regie van Peter Brook.
De film is een productie van Novak Prod (Olivier Dubois – België) en Red Lion (Jeanne Geiben & Pol Cruchten – Luxemburg) met steun van het Centre du Cinéma et de l’Audiovisuel de la Fédération Wallonie-Bruxelles en van het Film Fund Luxembourg.
QUE TA JOIE DEMEURE van Denis Côté (Québec)
Een verkenning van energieën en rituelen van verschillende werkplekken. Van de ene werknemer naar de andere en van de ene machine naar de volgende; van hun handen, van hun gezichten, hun pauzes, hun inspanningen. Wat is de waarde van de tijd die we doorbrengen op onze werkplek? Of het vermenigvuldigen en herhalen van dezelfde bewegingen, die uiteindelijk zouden moeten leiden tot een rust, waarvan we de kwaliteit onmogelijk kunnen inschatten?
Denis Côté, een trouwe gast van het Festival van Namen, stelde er in 2006 zijn eerste langspeelfilm voor, Les Etats Nordiques, en zijn voorgaande film Vic+Flo ont vu un ours, die vorig jaar de Gouden Beiaard Beste Scenario won. Zijn achtste langspeelfilm, Que ta joie demeure, een docu-fictie, is opnieuw een mooi samenspel van beeld en geluid, dat hij vanaf zijn debuut voor zichzelf tracht uit te puren. Que ta joie demeure werd dit jaar geselecteerd voor het Festival van Berlijn, Istanbul en Karlovy Vary, en werd in Mexico bekroond met een Speciale Vermelding van de Jury. De film werd geproduceerd door Metafilms (Sylvain Corbeil – Québec). De internationale sales verzorgt Films Boutique. Als acteurs van deze pittige documentaire citeren we Guillaume Tremblay, Emilie Sigouin, Hamidou Savadogo.
Denis Côté zal op 6 oktober in Namen present zijn voor een filmles in samenwerking met de SACD. Hij zal ook aanwezig zijn in BOZAR en de CINEMATEK van Brussel, die een retrospectieve aan hem wijden.
BANDE DE FILLES van Céline Sciamma (Frankrijk)
Marieme kijkt als zestienjarige op een muur van verbodsregels. De censuur in de wijk, de wetten onder jongens, de impasse op school. Een ontmoeting met drie vrijgevochten meiden verandert voor hem alles. Ze dansen, ze vechten, ze praten luid, ze lachen om alles. Marieme wordt Vic en treedt toe tot deze bende, om zijn jeugd echt te beleven.
Na een opgemerkt debuut in Cannes in 2007, Naissance des pieuvres, en een tweede film, Tomboy, die in Berlijn in 2011 bewierookt werd, maakt de Franse cineaste, Céline Sciamma, een derde langspeelfilm met Bande de filles. Opnieuw getuigt de film van een uitstekende beheersing van het filmvak van haar auteur, wat dit jaar een selectie op de Quinzaine des Réalisateurs in Cannes opleverde. Als een productie van Hold-Up Films & Productions / Lilies Films (Frankrijk) in coproductie met Arte France Cinéma, wordt de film vertolkt door Karidja Toure (in de hoofdrol), samen met Assa Sylla, Lindsay Karamoh en Marietou Toure. Films Distribution verzorgt de internationale sales. De film wordt in België verdeeld door Cinéart.
TIMBUKTU van Abderrahmane Sissako (Mauretanië/Frankrijk)
In Timbuktu heb je stilte, gesloten deuren, verlaten steegjes. Geen muziek, geen voetbal, geen sigaret meer, geen helle kleuren noch gelach; vrouwen zijn slechts schimmen. Religieuze extremisten zaaien terreur.
Ver van alle chaos in de duinen leeft de koeherder Kidane in rust samen met zijn vrouw, dochter en Issan, een kleine herder. Maar de rust is van korte duur. Door per ongeluk Amadou te doden, een visser die zijn beste koe neerhaalde, wordt Kidane onderworpen aan de wetten van zijn bezetters, die wars zijn van een open en tolerante islam.
De in 1961 in Mauretanië geboren Abderrahmane Sissako is een van de meest diepzinnige Afrikaanse regisseurs. Zijn films weten te schokken en tegelijk te verleiden. Ze brengen een sterke inhoud en getuigen hierbij van een grondige beheersing van het filmvak. Mooie voorbeelden hiervan zijn Rostov-Luanda in 1997, nadien La Vie sur terre in 1998, het memorabele Heremakono (En attendant le bonheur) in 2002 en Bamako in 2006.
Deze 29e editie verzamelt al zijn vorige connecties met Namen : in 1997 stelt de regisseur er de kortfilm Sabrya voor; in 1998 is hij dubbel aanwezig met zijn eerste langspeelfilm La vie sur terre en de documentaire Rostov-Luanda die hem een CICAE prijsvermelding en een prijsvermelding TV5 Beste Documentaire oplevert; in 2002 wint hij de Emile Cantillon Prijs met Heremakono en in 2008 is hij voorzitter van de Officiële Jury.
Timbuktu werd dit jaar in Cannes in Officiële Competitie getoond. De film is een productie van Les Films du Worso (Frankrijk) en Dune Vision (Mauretanië) en werd vertolkt door Ibrahim Ahmed, Toulou Kiki, Abel Jafri, Fatou Diawara, Hichem Yacoubi en Kettly Noêl. Timbuktu wordt in België verdeeld door Cinéart. De internationale sales doet Le Pacte.
LE CHALLAT DE TUNIS van Kaouther Ben Hania (Tunesië/Frankrijk/Canada /Verenigde Arabische Emiraten)
Zomer 2003. Een man op een motor zwerft met scheermes in de hand door de straten van Tunis. Hij heeft zich als doel gesteld de mooiste vrouwenbillen op de stoepen van de stad een houw toe te brengen. Hij wordt « le Challat », het lemmet, genoemd. Van café tot café en van wijk tot wijk circuleren de meest wilde verhalen over hem. Le Challat is een mysterieus figuur geworden, waarrond een aureool van fascinatie, fantasmes en terreur hangt. Iedereen praat erover, maar nooit heeft iemand hem ook echt gezien. Na de revolutie tien jaar later gaat een jonge cineaste op onderzoek uit om dit mysterie op te helderen.
Le Challat de Tunis vertelt met humor de onderlaag van een fait divers dat tot een stadslegende uitgroeide. De film portretteert een bruisende Tunesische samenleving waar mensen vechten voor een plaats en waar het vrouwenlichaam dé politieke inzet is.
Deze sociale satire, een docu-fictie, werd geregisseerd door Kaouther Ben Hania en vertolkt door Jallel Dridi, Moufida Dridi, Mohamed Slim Bouchiha, Narimène Saidane en Kaouther Ben Hania zelf. De cineaste was eerder in 2007 in Namen in competitie aanwezig met de kortfilm Moi, ma sœur et la chose. Als coproductie met Tunesië, Frankrijk, Canada en de Verenigde Arabische Emiraten, is de film een productie van CINETELEFILMS (Habib Attia – Tunesië) en SISTER PRODUCTIONS (Julie Paratian – Frankrijk), in coproductie met SIX ISLAND PRODUCTIONS (Paul Scherzer – Canada). De internationale sales worden verzorgd door Jour2fête.
BOUBOULE van Bruno Deville (Zwitserland/België)
Bouboule, zo noemt iedereen Kevin. Hij is 12, weegt 100 kilo en zijn toekomst ziet er niet rooskleurig uit. Hij stopt zich vol met frieten, gebak en potjes crème brûlée. Hij stevent op een hartaanval af, tenzij hij verandert. Voor Kevin verandert alles als hij op een dag bevriend raakt met Patrick, een bewaker die zich paracommando waant, en zijn hond Rocco… “zoals de Italiaanse acteur”!
De Zwitserse regisseur van Belgische origine, Bruno Deville, maakt hiermee zijn eerste langspeelfilm. Bouboule werd vorige zomer gedraaid in de regio van Namen met David Thielemans in de hoofdrol en verder vertolkingen door Swann Arlaud en Julie Ferrier op muziek van Matthieu Chedid.
De film is een productie van CAB Productions (Gérard Ruey & Jean-Louis Porchet - Zwitserland) en Versus production (Jacques-Henri & Olivier Bronckart - België), met RTS (Radio Télévision Suisse), SRG SSR en de RTBF (Belgische televisie), met steun van Eurimages, La Wallonie, Inver Invest, Tax Shelter van de Belgische federale overheid en met ondersteuning van het Centre du cinéma et de l’Audiovisuel de la Fédération Wallonie-Bruxelles en de VOO. De film draait in competitie op het volgende Festival van Angoulême. Hij wordt in België verdeeld door O’brother.
TOTO ET SES SŒURS / TOTO SI SURORILE LUI van Alexander Nanau (Roemenië)
Totonel is een kleine Roemeense ongeletterde jongen van negen. Hij woont in het ghetto van Boekarest met twee oudere zussen, Andreea (14 jaar) en Ana (17 jaar), en hun nonkels. Toen Toto vijf was, vielen speciale politie-eenheden binnen in het appartement om zijn moeder Siminica, toen 32, te arresteren voor drugshandel.
De in 1979 in Boekarest geboren regisseur Alexander Nanau maakte een eerste documentaire Peter Zadek inszeniert Peer Gynt in 2006 in Duitsland. Terug in Roemenië draait hij een tweede documentaire, Lumea vazuta de Ion B. (Le Monde vu par Ion B.) die hem de Gopos Award beste documentaire in Roemenië opleverde, een Emmy Award in 2010 en de Grote Prijs van het Festival van Yerevan in 2011. Zijn nieuwe film Toto et ses sœurs zal ook op het volgende Festival van San Sebastian worden voorgesteld. Deze documentaire is een productie van Strada Film (Bianca Oana – Roemenië) en HBO Europe. De internationale sales doet Autlook Filmsales.