Peter Minnebo
 ©Tom Barman

Nooit dachten Steven Borgerhoff (SJ Hoffman) en Sam Pieter Janssens (Clairval) eraan om nu al een album op de wereld los te laten. Maar de lockdown in maart 2020 besliste er anders over. Wat aanvankelijk begon als een heen-en-weer gemail van demo’s tussen beide muzikanten, eindigde in het full album ‘Sweet Seclusion’.

Geen typisch album - to say the least - maar een instrumentale ietwat gedurfde plaat die voluit het experiment opzoekt. Een muzikale momentopname van wellicht de meest absurde periode uit ons aller bestaan. Het is een walk between worlds, van spacy tot mooie akoestische gitaarsound terug naar spacy in de eerste 3 songs.

De hoesfoto is van de hand van Tom Barman (dEUS, TaxiWars) die met één beeld perfect het isolement van de lockdown wist te vervatten.

De videocalls zijn de wereld nog niet uit in deze avant-vaccinatieperiode en Frontview treft Sam op de zolderkamer en Steven thuis aan. Steven groet nog even Sam en checkt ‘alles ok?’ en we zijn vertrokken voor een boeiend gesprek. Songtitles als ‘Soap operas from Venezuela’ en ‘The swirling sound of the Misunderstood’ suggereren dat hier met visie en passie aan gewerkt is, zowel op inhoudelijk als muzikaal vlak.

Wat triggerde jullie om samen iets neer te zetten?

Steven: “13 maart, lockdown en een tijd waarin iedereen zich afvraagt, hoe gaan we die tijd nuttig invullen? We begonnen ideeën uit te wisselen en voor je het weet, ligt er een nieuwe plaat in de winkel.”

Er werd dus al gewerkt aan ‘Sweet Seclusion’, terwijl Steven’s album ‘Waves holding time’ nog moest uitkomen in mei 2020.

Sam: “ De samenwerking was zo naturel en zo vloeiend. De ideeën die we hadden tijdens de lockdown, zouden we in de zomer wel eens bekijken. We beluisterden de opnames en we vonden ze veel te tof om daar niets mee te doen. We hebben die vrijheid opgenomen om het experiment in ons te laten opborrelen.”

Er werden demo’s heen en weer gemaild.

Sam: “Dat zijn schetsen, kleine ideetjes, piano, gitaar, soms wat geneurie en daar proberen we iets mee te doen. Dat is heel intuïtief, daar is niet echt een werkwijze voor. Je pakt het gevoel vast, uiteindelijk gaat het over het vertalen van een emotie. In casu, de lockdown, wat doet zoiets met een mens? Isolatie, een gevoel van unheimlichkeit, dat vinden we daarin terug. We voelden ook dat we daar geen tekst of zang bij nodig hadden, daarom bleven we bij die insturmentale tracks.”

Steven: “Ook een cover ‘Sky and Sand’ is op de plaat belandt, waar we allebei zeer tevreden over zijn.”

De rust en sereniteit van dit nummer contrasteert tegenover de onstuimige Tomorrowland versie van de DJ broers Kalkbrenner.

Steven: “ Melancholie zit in ons DNA, in de muziek die wij maken. Met een cover moet je uzelf verplichten om er iets creatief mee te doen. Het niet zomaar coveren, dat heeft weinig zin. Met dat briljant gitaarpartijtje van Sam op het eind van dat nummer, daar krijg ik nog altijd de krop van in de keel.”

Is het een verder bouwen op jullie vorige werk?

Sam: “Absoluut, hoewel dit iets helemaal anders is. De manier van schrijven, dit was veel intuïtiever. Vanuit de onderbuik kwamen die gevoelens en emoties naar boven. Dat is iets anders dan songs schrijven, dat is een andere manier van werken voor mij. Mijn recent album Ondulé ligt wat in die lijn, omwille van het filmisch karakter. Ik hoop dat de luisteraar zich iets kan voorstellen bij het beluisteren van Sweet Seclusion.”

Steven: “ Het is opgevat als soundtrack bij de lockdown. Het is een tijdsdocument van een historische tijd, die we allemaal op onze eigen manier hebben moeten doorstaan. Wij hebben dat muzikaal vertaald, hoe we ons daarbij voelen.”

En de mensen kunnen nu de tijd nemen om het album te beluisteren.

Steven: “Je moet het in één keer beluisteren. Ik was gisteren nog aan Prince aan het denken. Het album Lovesexy werd op cd uitgegeven als één enkele track. Misschien hadden we dat ook moeten doen met dit album. Je kunt er moeilijk één track uithalen en die apart beluisteren.”

Toch wel experimenteel dit album, is dit mogelijk een voorbode op iets geraffineerder? Vroegere punkgroepen uit de 70’s brengen nu veel verfijndere muziek.

Steven: “Ik denk dat we geïnteresseerd zijn om verschillende dingen te exploreren, de nieuwsgierigheid triggert ons enorm. Bij de dingen die we samen in de toekomst nog zullen doen, zullen we altijd wel iets anders gaan zoeken. Dat houdt het ook spannend en de artiesten, waar wij van houden, hebben ook altijd dergelijke stappen ondernomen en durfden te exploreren. We zijn allebei grote fans van ambient muziek.”

Sam: “Wij zijn muzikale veelwraten hé Steven!” (lacht)

‘I Need More Space’ en ‘The Swirling Sound of the Misunderstood’ zijn opvallend korte nummers! Eens je begint te genieten, stopt het.

Steven: “Je blijft wat op je honger zitten. We kennen dat niet meer hé, korte nummers. In de sixties had je singles van 1min30 à 2 minuten. Dat is wat verdwenen. We hadden die nummers veel langer kunnen maken, maar we zijn vrij, we gaan niet teveel compromissen sluiten.”

Sam: “Die creatieve vrijheid hadden we nodig. Je bent wel opgesloten in uw kot, maar je gaat wel maken wat je wil maken.”

Anticipated Openings Around The World. Hoe kwam die song technisch tot stand?

Sam: “De synthesizer ontdekken en proberen wat er allemaal uit komt. Mijn website heet klankman.eu . Ik ben gefascineerd door klank. Ik durf van zeer simpele klanken iets maken, en achteraf weet ik het eigenlijk niet meer, vanwaar komt dit eigenlijk? Ik hoor wel meteen of het goed zit, als het goed voelt, dan behoud ik het. En zo verliep het ook bij Anticipated. Die sounds komen er, door veel te tweaken, door veel te spelen. Die emotie capteren, en wat je wil horen en voelen.”

Steven: “Mijn favoriete track, als opener is het echt een statement. Waauww, was da hier!”

Pick a colour duwt me in een kerkelijk sfeertje.

Sam: “Er zit nochtans geen kerkorgel in. Het heeft iets sacraals, misschien steekt het onbewust in die muziek, call it een gebed of een mantra. Steven en ik hebben het gevoel van, we komen hier tot rust in deze woelige tijden. Het is soms moeilijk te verklaren”

Glazed Green knipoogt naar KRAFTWERK.

Steven:” En ook naar Radiohead, Brian Eno. Een chef moet 10.000 uren gekookt hebben om een goede chef te worden. Bij muzikanten geldt dit ook, je moet veel naar muziek geluisterd hebben, om goeie muziek te maken.”

Experimenteel, is dit ook een soort bollenwinkel voor jullie, amuseren, uitproberen?

Sam: “Voor mij was het de eerste keer dat ik zo’n plaat heb gemaakt.”

Steven:” In een klassieke plaat heb je uw songmateriaal en daar maak je een keuze uit. Je hebt de structuur van uw songs en teksten en dan begin je met de opnames. Het geraamte is helemaal af en je vertrekt vanuit uwe song en akkoordenschema. In dit geval vertrek je puur vanuit het geluid.”

Hoe kwam Tom Barman in jullie verhaal? Er loopt trouwens een expo van hem op Antwerpen Zuid, genaamd ‘Hurry up and wait’.

De uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts was bezig met het uitgeven van Tom Barman’s fotoboek. Ik zag continu foto’s passeren die wel of niet in het boek zouden verschijnen. Mijn oog viel plots op de foto Colin. Colin is een vriend van hem. Het is een foto die hij genomen heeft in Portugal. Ik stuurde de foto door naar Sam, met de vraag of die foto zou aansluiten bij de sfeer van de plaat. En we kregen vrij snel Tom zijn zege om de foto te gebruiken. Tof!”

2021, de vaccins komen er weldra aan. Zijn jullie kandidaat?

Steven: “Tuurlijk, why not?! Ik denk dat het onze plicht is om dat te laten doen.”

Release Sweet Seclusion op 15 januari.

Facebook:

Instagram

Website

Krijg het laatste FrontView Magazine nieuws in je Facebook nieuwsoverzicht:

Praktische informatie

Artiest / titel:: 
Sj Hoffman, Clairval
Meer over