Peter Minnebo

Op zestienjarige leeftijd wist zanger Peter Slabbynck al lang dat hij in de voetsporen van zijn muzikale goden wilde treden. Reeds twee jaar later componeerde hij in 1980 een song die voor eeuwig zijn leven zou veranderen: I Can’t Live In A Living Room. Al van toen af (1980) werd Red Zebra één van de meest invloedrijke bands in België.

Red Zebra koos niet altijd voor de gemakkelijkste weg, maar bijna veertig jaar na datum kunnen ze wel trots zeggen dat ze in België deden wat Joy Division in Engeland had gedaan: een natie wakker schudden. Kort na het uitbrengen van hun debuut Maquis (dat door heel wat muziekliefhebbers als één van de beste Belgische platen ooit wordt beschouwd) ging de band echter uit mekaar. Doch vanaf 1990 kwam de groep gelukkig opnieuw weer samen met een geregeld wisselende bezetting. Met de huidige line-up is Red Zebra op haar sterkst. Hun optreden op Sinner’s Day was er dan ook één om met fluostift te markeren.

Voordat zanger Peter Slabbynck het Sinner’s Day podium bestijgt in een uniform dat naar de Koude Oorlog zou kunnen verwijzen (of zijn de handschoenen en de US muts tegen het gure weer?), een korte voorbeschouwing met deze Red Zebra pioneer.

We komen met veel plezier terug op jullie iconische nummr ‘Living Room’. Hoe kwam dit nummer tot stand?

“Geert Maertens die de riff gemaakt heeft, is er niet meer bij. Geert is een ongeschoolde gitarist, zo’n gitarist gaat de riffs maken die een geschoolde gitarist niet maakt. Geert maakte continu van die rare riffs en ik had een interview gezien met Michael Caine op televisie waarbij hij de uitspraak doet: ‘An actor should never think about his words, because there are some strange words in Englisch, for example…living room’. Ik had deze uitspraak in mijn achterhoofd gehouden. En ik ben altijd fan geweest van Harry Nilsson met zijn nummer ‘ I can't live, if living is without you’. En dan heb ik vanalles samengeplakt.”

Hoe leuk is het om Living Room nog steeds te mogen spelen?

“Het is een tijdloos nummer, zeker niet het beste nummer van Red Zebra. Ik hou meer van nummers als Bastogne, live hebben we veel betere nummers. Maar zonder ‘Living Room’ stonden we hier niet, daar moeten we dit nummer zeer dankbaar voor zijn. Je ziet het publiek er overal wild van worden, in Griekenland, in Italië,… We skippen het nummer ook nooit op de repetitie!” (lacht)

Ging het nummer toen eigenlijk internationaal?

“In de jaren ‘80 vooral Nederland en België, maar nu treden we regelmatig op in het buitenland, vermits we een bookingsagent hebben die zich richt op het buitenland. (Italië, Griekenland, Duitsland, Parijs), voor de eerste keer een aanvraag gekregen uit Californië, we weten nog niet wat we ermee gaan doen. Als we in Duitsland optreden, dan begint het publiek zich te amuseren en te dansen van bij het begin, ze wachten zelfs niet tot het nummer Living Room.”

In de Vlaamse jeugdhuizen was het een typisch POGO nummer. (De Pogo- dans bestaat uit het in het rond, in de lucht en tegen elkaar aanspringen).

“Ik ga meestal naar het toilet als ze dat draaien! “(lacht)

Wat voor een gevoel geeft jullie Sinner’s Day?

“Je merkt een duidelijke eighties revival, heeft te maken met het W-festival, Sinner’s Day, Whispering Sons (die de Rock Rally gewonnen hebben). Het geeft zelfvertrouwen aan de new wave scene en ik merk ook steeds jongere mensen op de concerten. Laatste optreden met de Brassers in Casino Sint Niklaas was uitverkocht.

Red Zebra moet altijd bijzonder goed klinken, je moet eraan blijven werken. Het is niet omdat een optreden goed was, dat je een maand niet moet repeteren.

In maart 2019 is er een groot concert in Brugge, we breiden het oude repertoire uit en vervolgens denken we aan nieuw werk. Hoe en wat weten we nog niet. Ik kan er voorlopig weinig over zeggen, maar ik heb wel boekjes vol met titels.”

Jullie stonden al in het voorprogramma van internationale groepen.

“Met The Sound was fantastisch, ook in Zedelgem met The Undertones. Met Simple Minds speelden we voetbal op het Seaside festival. Verder kijk ik op naar de Gang of Four, vooral hun eerste LP, die mij enorm beinvloed heeft, tekstueel. En vandaag samen met die band op de affiche, dat is toch wel iets. Maar ook Whispering Sons en Cocaïne Pis vind ik de max”.

De groepsnaam Red Zebra, hoe kom je er in godsnaam op?

“We zijn gestart als The Bungalows naar het gelijknamig nummer van The Beatles, The Continuing Story of Bungalow Bill. ( The White album). Ik vond het nummer zo grappig vanwege de zin ‘What did you kill Bungalow Bill’. Maar men lachte met de naam Bungalows, men zei:’ The Caravans zijn er’. Ik vond de nieuwe naam tijdens een les esthetica, en het was ook ten tijde van die Rote Armee Fraction. Red had toen een specifieke betekenis en als je red zebra opzoekt, kom je bij een speciale vis terecht”.

Wat doen jullie zoal backstage in afwachting van een optreden?

“Ik ben zeker niet meer nerveus. De band is meer afhankelijk van de techniek en die maken zich meer zorgen, wat als dat uitvalt? Je speelt 50 minuten en voor je het weet is het voorbij”.

Hoe ziet jullie setlist er vandaag uit?

“Het is een mix van punk en new wave. We spelen ook covers zoals Winning van The Sound , dat is een deel geworden van mij. De setlist varieert wel en dat houdt iedereen wat scherp, op het W-festival speelden we een nummer dat we nog maar 1 keer gespeeld hadden. Het gebeurt heel zelden dat we 2 keer na elkaar dezelfde setlist spelen”.

Welke artiest willen jullie zeker zien spelen vanavond?

“Whispering Sons zeker! Gang of Four, voor John Cale ben ik benieuwd, toch vanalles wat meepikken”.

Krijg het laatste FrontView Magazine nieuws in je Facebook nieuwsoverzicht: