Kenny Vermeulen

Zomer, zon en zoveel festivals. Daar wordt een mens vrolijk van. Ik trek naar Nederland voor Best Kept Secret Festival. Echt geheim is het festival aan de Beekse Bergen niet meer en met headliners als The Libertines, Noel Gallagher en Alt-J ziet het er wel goed uit.

De eerste dag, vrijdag, is er eentje die niet meteen baadt in de zon. Gelukkig beperkt het zich tot wolken en blijft de regen achterwege. Op 5 podia is doorheen de dag een gevarieerd programma te ontdekken. Dit zijn alvast mijn bevindingen na dag 1:

Dope

‘This means the fucking world to me’, er zijn vele bands die het beweren on stage maar vandaag was er 1 band die ik volledig geloofde: Strand of Oaks. Het rock/folk project van Timothy Showalter is een regelrechte topper. En dat komt vooral door zijn doodeerlijke teksten. Deze bijvoorbeeld in ‘Shut In’: ‘I was born in the middle/ Maybe too late/ Everything good had been made/ So I just get loaded/ And never leave the house.’ Het is wel duidelijk dat de kerel het een en ander meegemaakt heeft en met muziek z’n uitlaatklep heeft gevonden.

Ik heb nog nooit iemand met zoveel overtuiging zien zingen en nog niemand met zoveel goesting zien optreden. Alsof z’n leven er van afhing, alsof dit z’n laatste was. Je geloofde elk woord dat ie zei. Ook toen ie afsloot met ‘You don’t know how awesome this has been.’

Hiphop op een festival is altijd wat tricky. Je hebt toch wat stage presence nodig om een publiek te dragen en liefst ook wat dansbare beats als ’t even kan. Earl Sweatshirt bewees dat het kan. De kerel van hiphop collective Odd Future bracht een optreden van jewelste. Thebe Neruda Kgositsile, dat is z’n echte naam, moet zowat een van de best articulerende hiphoppers zijn van z’n generatie. Gek hoe goed je elk woord begrijpt. Ik ben hiphoppers gewoon die van zodra ze wat sneller rappen hun microfoon bijna opeten en onbegrijpelijk worden, niet zo bij Earl. Dé hit uit z’n hele set: ‘Molasses’ met de geniale verse ‘Imma fuck the freckles of your face, bitch’. AB of Vooruit, boek die jonge kerel mocht dat nog niet gebeurd zijn.

No Diggity, No doubt. Iedereen kent de hit van Blackstreet wel, maar ken je de versie van Chet Faker? Mocht dat nog niet het geval zijn, gaan dan nu luisteren. Wat is ie goed. Nicholas Murphy, een Australische student studiotechniek, creëerde het alterego Chet Faker ter ere van Chet Baker. Tot zover het lolletje want met ‘Built On Glass’, zijn debuutalbum, bewees Chet dat hij serieus genomen moet worden. De mix tussen jazz, soul, r&b en pompende elektronische dansmuziek is heerlijk. Je sluit automatisch je ogen, gaat iets dieper ademen en fantaseert er op los. Chet Faker neemt je doorheen zijn set mee tot een muzikaal en misschien ook wel echt orgasme. Pure seks on stage. Ben je klaar met zijn ‘No Diggity’ remix luister dan naar ‘Talk is Cheap’. Ook fantastisch.

There’s still hope

Een festival openen zal wel niet makkelijk zijn. Een niet opgewarmd publiek dat al blij is om z’n tentje opgezet te krijgen en zo goed als klaar is om er aan te beginnen. En vaak nog vrij nuchter is. Niet eenvoudig om daar sfeer in te brengen. Kevin Morby kreeg de eer om dat te proberen. De voormalige bassist van Woods en songwriter en gitarist van The Babies heeft ondertussen twee soloalbums: Harlem River (2013) en Still Life (2014). Morby geeft Lou Reed, Bob Dylan en Neil Young op als voorbeelden en dat is er wel aan te horen. Alleen is het niet te weinig begeesterend. Je wordt net niet genoeg meegetrokken in zijn wereld, een kwaliteit die meestervertellers als Dylan en Young wel hebben. Maar er is hoop, het tweede deel van z’n set heeft meer pit. Title song ‘All of My Life’ is een steengoed nummer. En ook ‘Harlem River’ is nice. Het komt dus wel nog goed voor Kevin Morby.

Singer-songwriters hebben een recht tot bestaan, dat zeker. En ze mogen best ook een headliner zijn op een festival. Maar dan moet je wel het publiek bij de keel grijpen en dat lukte ‘The Tallest Man on Earth’ niet meteen. Stage One van Best Kept staat afgeladen vol. We zijn tegen het eind van de avond aan. Vooraan staan vooral jongedames. Kristian Matsson, de frontman van The Tallest Man on Earth is dan ook best een leuke kerel. Maar een nummer of 3 in zijn set is er nog maar weinig reactie. Weinig handjesklappen, weinig gejoel, weinig dames op schouders van arme jongens (of gelukzakken later). Ook hij wordt wel eens met Bob Dylan vergeleken maar net als Kevin Morby betoverd hij net niet genoeg. Je wordt er niet instant terug warm van.

Nope

Ok, sommige bandnamen zijn echt wel lachen. The Coathangers bijvoorbeeld. Jawel, de 3 dames doelen op de kleerhangers die gebruikt worden voor wat huis- en tuinabortus. Uiteraard is de naam niet serieus gekozen en ook de band werd wat ludiek gestart. Spijtig genoeg is dat er ook wel aan te horen. Het is moeilijk om de alternatieve punkrockband serieus te nemen. Ook al brengen ze stevige muziek, toch slagen ze er niet in om het publiek te laten shaken. De nummers van hun laatste album ‘Suck My Shirt’ zijn net iets beter maar toch, het blijft allemaal niet iets te protserig, te gemaakt. Het lijkt alsof ze punkbandje spelen en dat kan de bedoeling niet zijn.

Speciallekes

Maak een eenvoudig ratingsysteem: ‘Dope, There’s hope, Nope’. Ga naar het optreden van The Libertines. Denk ‘fuck, waar moet ‘k die nu zetten?’ Voeg een categorie toe. Klaar. Waarom die nieuwe categorie? Wel, de band van wandelend ‘don’t do drugs and alcohol reclamebord’ Pete Doherty en kompaan Carl Barât startte rampzalig. Het geluid zat in ’t begin helemaal fout en ze speelden ook nog eens verkeerd. Na twee nummers dacht je: howly shit, dit wordt echt een kutoptreden. Maar een nummer of twee later spelen ze een ballad en sta je met je mond vol tanden. Wat is die Pete toch geniaal? Zo gaat het nog een paar nummers voort tot hij een half nummer tekst vergeet. En dat maakt het moeilijk om ze in een categorie te gieten. On point is het bijna nooit. Muzikaal is het haast de hele tijd. Opzwepend is het sowieso. En is muziek niet veel meer dan gewoon perfect spelen? Daarom, speciaal voor The Libertines, de categorie ‘Speciallekes’.

Krijg het laatste FrontView Magazine nieuws in je Facebook nieuwsoverzicht:

Praktische informatie

Artiest / titel:: 
Best Kept Secret Festival
Datum: 
19/06/2015
Meer over