Anne Marie Van Broeck

“Plankenkoorts” , dát was de échte titel van Johan Verminnen’s concert in de Roma. Een naam die volgens zijn zeggen verwijst naar het feit dat hij als zanger steeds plankenkoorts blijft hebben, - moet blijven hebben-, omdat hij ook na 50 jaar podiumervaring nog steeds het beste van zichzelf wil geven.

Maar het centrale thema dat, naar mijn gevoel, de hele matinee voorstelling aanwezig was, dat was de vergankelijkheid, de mensen en de dingen die voorbijgaan, …

Uiteraard, bij een voorstelling die gedeeltelijk oude nummers brengt, die in Johan’s geval vaak gelinkt zijn aan - ondertussen voorbije - persoonlijke verhalen, krijg je al gauw dat gevoel, en wordt het ineens ook een terugblik op een leven, dat achter je ligt. Daar droegen dan ook de liedjes “De hemel vol sterren” en “Tussen een glimlach en een traan” toe bij.

Daarnaast verwees Johan zowel in de liedjes als in de bindteksten naar de vele vrienden die verdwenen zijn. Verdwenen omdat ze afspraken niet meer nakomen (“Vriendinnen van vroeger”), maar ook omdat ze het aardse hebben verlaten. Zo komen Luc de Vos, Wim de Craene, Wannes Van de Velde, Zjef Vanuytsel, Walter de Buck, Louis Neefs, Ann Christy en hun liedjes aan bod in “Ouwe Maten”; Pierre Rapsat’s “Les rêves sont en nous” wordt vertaald “Alle dromen zijn van ons”; herinneringen aan Toots Thielemans en de samenwerking komen aan bod bij “Rue des Bouchers” en “Eén of andere dag”; en uiteraard, het lied “De tijd”, dat één en al verwijzing is naar de vergankelijkheid, geschreven na een bezoek aan het graf van Georges Brassens en naar aanleiding van het overlijden van Bram Vermeulen.

Mijmeringen dus, over wat was, en niet meer hetzelfde zal zijn. Ook zijn lijflied! Johan introduceerde “Brussel” met verwijzingen naar de afbrokkelende tunnels, de bloedige aanslagen, en “De stad zal nooit meer hetzelfde zijn; mijn lijflied zal nooit meer hetzelfde zijn”

De vergankelijkheid komt ook aan bod in een aantal nieuwe nummers die volgend jaar zullen verschijnen. Een uitermate mooi nummer bezingt op een poëtische wijze hoe de woorden op reis vertrekken, zoek geraken, aldus verwijzend naar de Alzheimer-ziekte. En het nummer “Spijt/waar is de tijd” werd door Johan ingeleid met “Tout passe, tout lasse, tout casse, helas”. Ook “Alles begint van voor af aan” snijdt het thema aan.

Naast deze nummers hopen we ook “Alternatief volkslied”, een ode aan België, “Een eiland van eenzaamheid” en “Lentedag”, beschrijvingen uit het gewone leven (stedelijke eenzaamheid enerzijds, maar anderzijds een meer frivole lentedag) dan terug te kunnen beluisteren.

Het laatste nummer van het optreden, legde opnieuw een link naar de vergankelijkheid. Johan sloot de namiddag af met (naar mijn mening - spijtig - niet zijn beste versie van) “Eén of andere dag”.

"Eén of andere dag; Daar kun je op aan ; Stap ik uit de stroom; Van m'n dagelijks bestaan; Om uit te zien; Naar iets anders misschien; Dan die gezichten; Die me nu omringen"

Van mensen en dingen die voorbij gaan ...
Maar de belofte van een nieuwe plaat, geeft hoop, ... dat dit toch nog even mag duren ...

Krijg het laatste FrontView Magazine nieuws in je Facebook nieuwsoverzicht:

Praktische informatie

Artiest / titel:: 
Johan Verminnen
Datum: 
23 december 2018
Locatie: 
De Roma
Meer over