Aflevering 3 Topdokters, maandag 10 februari om 20.35 op VIER
Dr. Réginald Moreels gaat als humanitair chirurg meerdere keren per jaar opereren in Oost-Congo, een streek die geteisterd wordt door rebellen en een ebola-epidemie. De extreem dodelijke ziekte vormt er een groot gevaar, waardoor iedereen steeds de nodige voorzorgsmaatregelen moet treffen. Maar wanneer dr. Moreels zich plots ziek voelt, moet er rekening gehouden worden met een ebolabesmetting en dat zorgt voor ongerustheid binnen het team. “Ebola is zeer besmettelijk", weet Moreels. "Elk lichaamsvocht, dus zowel speeksel als zweet, geeft een zeer snelle transmissie. Bij het aanraken van een ebolapatiënt heb je het eigenlijk systematisch al zitten. Zonder behandeling heeft het virus een mortaliteit van zo’n 80 à 90%.”
Ondertussen heeft dr. Moreels geen tijd te verliezen, want een vrouw verkeert in levensgevaar na een motorongeval. Ze heeft veel bloed verloren en haar gezwollen buik wijst op een mogelijke ruptuur van de milt. Omdat er geen medische beeldvorming is, moet hij de volledige buik openmaken om zicht te krijgen op de verwondingen: “Moest je haar nu niet opereren, dan zou je haar morgenvroeg dood terugvinden in haar bed.”
Dr. Inge Van Herreweghe is neonatoloog in het Sint-Pietersziekenhuis in Brussel. Op haar dienst komen te vroeg geboren of zieke baby’s die intensieve medische zorgen nodig hebben. Dr. Van Herreweghe is van wacht en wordt 's nachts opgeroepen voor een baby die drie maanden te vroeg geboren is: “Een premature baby hebben is voor een moeder een aanslag op haar ‘zijn’. Ze blijven met vragen zitten: waarom is het mij niet gelukt? Wat heb ik mis gedaan? Ik denk dat er bij heel wat vrouwen veel schuldgevoel zit en daarom is het belangrijk om hen ook psychologisch te begeleiden.”
Prof. Nasser Nadjmi ziet twee broers die als kind in Nederland werden geopereerd aan schisis, maar er moeten nog enkele correcties gebeuren. “Erfelijkheid speelt een belangrijke rol bij schisis. Normaal gezien is de kans dat een kind geboren wordt met schisis ongeveer 1 op 750 wanneer er niemand in de familie schisis heeft. Maar eens dat men één kind met schisis heeft, is de kans dat het tweede kindje het ook heeft al 1 op 20 of 1 op 25.”