Peter Minnebo

Vandaag happy release day van het nieuwe album ‘Waves Holding Time’ van SJ Hoffman, het muzikale project van Steven Borgerhoff. Iets meer dan een jaar na zijn eerste, ‘The Long Now’, is er met ‘Waves Holding Time’ de tweede worp van SJ Hoffman. Geen pek en veren voor die eersteling, alleen gènant veel lof. Maar lauweren en stoef zijn niet SJ Hoffmans ambitie, wél om muzikaal weer nieuwe wegen in te slaan.

Zijn tweede album klinkt anders, volwassener, avontuurlijker ook. Geproduceerd in een minimumbezetting (Sam Pieter Janssens en SJ Hoffman zelf) en opgenomen met de hulp van talentrijke vrienden als Pieter Van Dessel van Marble Sounds, Leonie Gysel van Arsenal en Pascal Deweze (Metal Molly, Sukilove, Broken Glass Heroes). De muziek en de teksten zijn geheel van SJ Hoffman hemzelf.

Zijn doel is even helder als ambitieus: zoals hij al duizend keer gepakt werd door muziek van een ander, zo hoopt hij ook met zijn muziek iemand te raken. Want muziek is emotie voor SJ Hoffman, geen intellectuele bezigheid, eerder een expressie van wat je anders niet uitdrukken kan.

Frontview sprong dit keer niet op de trein of in de auto voor een interview, maar zette het Facetime kanaal op voor een virtuele babbel met de sympathieke Steven Borgerhoff. Samen gingen we op zoek naar de onvoorwaardelijke ambitie met het uitbrengen van dit unieke album vol authenticiteit. Met het nummer ‘Common Knowledge’ spring je onmiddellijk op de vraagstellende gedachtentrein bij de lyric “He’s my friend, but he is no friend to me”.

Steven, om even helemaal mee te zijn, vanwaar je artiestennaam?

“SJ zijn mijn initialen en verder heb ik de 4 laatste letters van mijn achternaam gebruikt. Om het af te maken, heb ik er dan maar MAN achter gezet.”

Het album ‘The Long Now’ dateert 2019. U hebt niet stilgezeten ondertussen.

Toen het vorig album net uit was, bevond ik me in een schrijfmodus met een zeer creatieve flow. Ik had nog veel dingen liggen van vroeger, maar ik wou bewust niet in mijn oude demo’s beginnen rommelen. Na 3 maanden had ik het gevoel dat ik een nieuw album af had, niettegenstaande dat ik niet direct de ambitie had om snel een nieuw album uit te brengen. Het eerste album was zeer intens geweest, het was een geheel dat af was, opgenomen met sessie-muzikanten. Nadien ben ik aan de praat geraakt met Sam Pieter Janssens (frontman van And Then Came Fall) na zijn live optreden. Voor dit album zijn we aan de slag gegaan met ons twee, met een aantal gaststemmen. Op die manier hebben we snel kunnen opnemen, het was ping-pongen tussen ons twee.”

Het nieuwe album ‘Waves Holding time’ heeft een zeer inhoudelijk accent. Is er een verband tussen de nummers?

“Eigenlijk is het één verhaal. Ik ben het afgelopen jaar veel bezig geweest met het begrip ‘tijd’. Tijd is een zeer abstract gegeven. Ik ben ondertussen 44 en je hebt al een aantal keuzes gemaakt in uw leven. Veel van die plooien zijn redelijk definitief. Uw ouders worden ouder, je wordt vader en ziet je kinderen opgroeien. Dat is de rode draad doorheen het album. De laatste track gaat over dat alles te maken heeft met tijd. Elke track is een verhaaltje dat het heeft over tijd. We eindigen het album met een man die op zijn bed ligt en zegt: ‘Tijd, ik heb er geen meer, ’t is goed geweest. Een mooie afronding.”

In ‘Waves holding time’, zouden de begrippen reflection en connection zeer actueel kunnen zijn. Alsook de zinsnede ‘People are talking: love me again’. Denk dat we dit nummer echt nodig hebben!

“Inderdaad, ik ben geen profeet. De eerste track opent zich zeer zacht en wil alleen maar duidelijk maken ‘hallo hier ben ik’ en we gaan even samen tijd doorbrengen. Ik hoor toch dat mensen de tijd willen nemen om het album helemaal te beluisteren. Die reflection en connection zijn daar heel belangrijk in. Vandaar dit nummer als openingstrack.”

‘Alright’ heeft een wijdse sound, het zou over een man gaan die vecht tegen demomen.

“Het gaat over een man die gebukt gaat onder zichzelf, het even moeilijk heeft. Hij pepert zichzelf in: ‘Maar als het één keer ok is, is het ook ok!’ Daar klampt hij zich aan vast om niet op te geven. Ik heb Pieter Van Dessel van Marble Sounds gevraagd om mee te werken. Met hem heb ik nog een tijdje in Londen verbleven, hij heeft trouwens een prachtige melancholische stem. In de eerste versies had ik het refrein zelf ingezongen, maar ik dacht… dat kan nog beter. Pieter was onmiddellijk bereid en het resultaat mag er zijn.”

3 songs benoemd als getallen, is er een correlatie?

“In het kader van tijd, heb ik de geboortedata gebruikt van mijn vrouw en 2 kinderen. Ik heb een instrumentale track trachten te componeren met hun in gedachten. Het zijn trouwens 3 rustpuntjes op het album. Ik ben ook ne grote liefhebber van ambient muziek, oude Brian Eno toestanden etc…. fantastisch om naar te luisteren. Ik wou dat op mijn manier ook invullen. Het draagt enorm bij aan die sfeerzetting op het album.”

‘Turning on’, met dit nummer mag de weide in Werchter zeker ontwaken, als de dauwdruppels van het nog ongerepte gras verdampen onder de opkomende zon. De eerste frisse klanken op een festival zijn altijd onvergetelijke impressies. Wat is uw persoonlijke ambitie eigenlijk?

“Ik wil gewoon heel trots zijn op de muziek die ik maak. Ik wil er ook wel iets van meegeven aan mijn kinderen, dat ze er een soort van gevoeligheid voor ontwikkelen. Ik ga hen er zeker niet mee overladen. En verder, dat ik er mensen mee kan raken, dat zou ik fantastisch vinden.

Wat optreden betreft, heb ik de boot lang afgehouden. Ik ontwikkel graag dingen, maar zie mezelf niet als een podiumbeest. Zeer recent kreeg ik wel bijzonder veel positieve reacties op de live lockdown showcase op Facebook en vragen om het toch eens niet te overwegen. En moest ik morgen willen optreden, dan heb ik onmiddellijk een topband bij elkaar. Ik zou direct weten wie ik allemaal moet bellen en ik denk dat ze direct zouden reageren ‘Let’s do it!’.”

Waar is het album opgenomen?

“Veel bij de producer thuis, Sam Pieter Janssens. Drums en blazers in de Great Oak studio’s.”

De piano in Common Knowledge heeft een heel natuurlijke sound, het lijkt gespeeld in een stoffig geel betegeld zaaltje in een oude gemeenteschool.

Enige symboliek te achterhalen op het albumcover?

“Het is het werk van schilder Koen van den Broek, een fantastisch kunstenaar. Ik had hem gevraagd of ik enkele beelden van hem mocht selecteren om die te gebruiken voor het album en de singles. Hij stemde er onmiddellijk mee in. Het toffe aan het coverbeeld is dat het eigenlijk niets zegt. Je geraakt er niet wijs uit. Wat is dat nu eigenlijk? Zo kan iedereen zijn eigen interpretatie geven aan de beelden en de teksten. Een afbeelding van de zee bij ‘Waves Holding Time’ had té cliché geweest.

U schreef reeds het boek ‘Heroes’. (over muzikale helden van Belgische artiesten) Welke heroes staan er bij u goed aangeschreven? De lockdown showcase werd alleszins afgesloten met een nummer van Bob Dylan.

“Alhoewel ik toch geen Bob Dylan kenner ben. Ik luister belachelijk veel naar muziek, maar voor het oeuvre van Bob Dylan, daar heb ik nog een paar jaar voor nodig. Ik denk dat het een allegaar is van zoveel dingen die ik beluister en onbewust opsla. Prince bijvoorbeeld, ik ben een grote fan, maar niemand zal me morgen zeggen dat ze daar iets van merken in mijn muziek. De muziek die u altijd blijft achtervolgen, is de muziek van uw jeugdjaren. In mijn geval, jaren ’90, The Verve, nu Richard Ashcroft, maakte grote indruk, alsook Oasis, Beastie Boys,….Het album van Lou Reed en John Cale, Songs for Drella (1990) zal ongetwijfeld invloed gehad hebben.”

Vanuit uw professioneel standpunt gezien, de uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts, zijn er raakpunten tussen het schrijven van een album en de literatuur? Ik hoor bijvoorbeeld de Amerikaanse schrijver Hemingway opduiken in het nummer ‘Common Knowledge’.

“Nee, eigenlijk staat de persoon Hemingway er redelijk los van. Mijn job doe ik met véél passie, muziek maken ook, maar er zijn geen bewuste overlaps.”

Het album komt uit op 15 mei. Hoe voelt u dit zelf aan, een release in het Corona tijdperk? De muziekliefhebbers zitten toch nog wat opgesloten in hun kot.

“De release stond reeds geruime tijd voor de Corona crisis gepland op 15 mei. Ik heb er zo naar uitgekeken en misschien hebben mensen net nu meer tijd om naar muziek te luisteren. Verder ben ik ook geen artiest die een hele crew moet onderhouden, er staan geen grote belangen op het spel. Dus ik dacht, laat het ons maar doen! En hopelijk volgt er dan wat airplay, wat er zitten toch wel wat radiovriendelijke poppy nummers tussen.”

Zo’n album moeten we toch ergens live kunnen horen!?

“Vroeger antwoordde ik radicaal ‘nee’, maar nu niet meer, krijg toch een beetje goesting. Met Sam Pieter ga ik nog eens babbelen na de Corona crisis. Op hem vertrouw ik muzikaal. Maar ik denk dat ik al weet wat hij gaat zeggen.”

Moeten ze u nog echt over de streep trekken?

“Ik ben een perfectionnist hé. Op een plaat kan ik alles krijgen zoals ik het wil. Ik kan een take inspelen totdat het perfect zit, al is het 20 keer. En dat moet ik kunnen loslaten. Dus als ik live wil spelen, dan gaat dat echt perfect moeten zijn! De muziek, licht en beeld moeten perfect zijn, zoals het in mijn hoofd zit, en ik weet niet of dat mogelijk is.”

De lockdown showcase was al een voorproefje.

“En het was een ‘one taker’! Bij een live concert heb je ook maar één kans. We hebben het spel volgens de regels gespeeld. Met Annelies Tanghe haar stem die betoverend mooi is.”

https://www.facebook.com/sjhoffmanmusic/

Krijg het laatste FrontView Magazine nieuws in je Facebook nieuwsoverzicht: