Peter Minnebo

22 november, worldwide release day van ‘The One and Only’ van DJ F.R.A.N.K vs SIR-G. Frontview zocht Serge Ramaekers (Sir-G) op in zijn Brasschaatse thuisstudio. Exclusief gebiedt het gemeenschappelijk jeugdig verleden, van zowel Sir-G als uw Frontview reporter, een flashback naar het jaar 1977.

Als ravottende kinderen amuseerden we ons onbezonnen te pletter in een weelde van natuurlijke avonturenparcours in de omliggende weiden, op speelzolders, tot de avond viel. Eén ding kreeg ik in het vizier bij een bezoekje ten huize Ramaekers, een orgel tegen de muur aan het raam. Wisten wij toen veel dat er nog heel wat baanbrekende muzikale producties van speelkameraad Serge op touw stonden!

Een decennium later begint Serge muziekgeschiedenis te schrijven met zijn eerste succes met de New Beat-formatie Confetti’s. De countdown raketlancerings-voices in de Confetti’s remixen waren wellicht een voorteken van een lange muzikale reis van deze Belgische muziekproducer.

In 1990 leverde het project Cartouche met ‘Feel The Groove’ een Billboard-notatie op in de Verenigde Staten. De geniale remix van ‘Living on my own’ (Freddie Mercury) haalde in de meeste Europese landen de top van de hitlijsten. Ook T-Spoon (‘Sex on the Beach’) en The Dinky Toys (‘My Day Will Come’) wisten waar ze moesten zijn voor kwalitatieve producties en nog vele andere artiesten en DJ’s volgden.

En er is ‘good news from Sir-G’s next world’, want anno 2020 zullen zijn producties het muzikale landschap blijven beheersen. Misschien ligt het aan de 3 G’s van Sir-G,……Goesting, Goede songs en ervan Genieten. Bescheiden met passie op de achtergrond werken is zijn handelsmerk, al vind je hem subtiel terug, vocaal met ‘She’s After My piano’(2 Fabiola feat. Loredana) of als een met olie besmeurde dromerige garagist in de clip ‘The One and Only’.

Laten we toch even terugkeren naar die Confetti’s. Pascal Arbez (Vitalic) noemde ‘The Sound of C’ zijn eerste kennismaking met de electronische muziek, het is DJ Tiësto zijn favoriete dancetrack. Hoe ging je toen tewerk met dat prille idee?

“Van kleinsaf ben ik met muziek bezig, zelf beginnen spelen en componeren. In het new beat tijdperk was ik DJ in discotheek HighStreet, elke week ging ik platen inkopen. Peter Vanderhallen, toenmalig eigenaar van Confetti’s club, vroeg me om in plaats van alles af te schuimen om platen te kopen, zelf eens een exclusieve track te maken. En zo werd de ‘The Sound For Chrisje’ geboren.(genoemd naar de vrouw van Peter) Ik reed naar huis en 3 uur laten stond de track op cassette. Ik vond het wat banaal klinken en het werd The Sound of C.”

Verbazend dat dit op zo’n korte tijd gecomponeerd werd!

“Een ingeving van het moment. Soms ben je drie dagen aan het werk zonder resultaat. De dag vandaag is alles veel complexer geworden. De gemiddelde dancetrack, zoals bij Tiësto, daar zit bijzonder veel in verwerkt. (plugs, arpeggio’s, effecten,..) The Sound of C, dat was een bas, clap, laserdrops, basdrum, snaredrum, een melodie en fluitinstrument, slechts 7 onderdelen.

Achteraf is The Sound of C verbeterd bij het remixen, welke op maxi-single verschenen. Oorspronkelijk werd de The Sound of C opgenomen met mijn stem, maar achteraf vervangen door de stem van Hugo, DJ van discotheek Confetti’s. Verder werd er aan die oorspronkelijke track niets veranderd.”

En wat deed je in het pré new beat tijdperk?

“Ik was student en heb zowat alles gedaan om uit het leger te kunnen blijven, mij laten inschrijven op de universiteit, om uiteindelijk dan toch te moeten binnengaan in 1990.

‘Foolish Mind’ was onze eerste plaat. (met Dominic Sas en Yves Jongen) Yves werkte achteraf samen met Van Echelpoel & Hadise, hij was de eerste zanger. The Sound of C was de tweede plaat, maar dan had Yves reeds afgehaakt. Hij was een zanger en in new beat was er weinig ruimte voor zang.

‘Foolish Mind’ was een single en maxi versie op vinyl. De coverfoto was een diaprojectie van de landkaart van Africa en met de laser van HighStreet een loper eraan toegevoegd. Heel speciaal toen.”(voegt Serge er met een enthoesiaste nostalgische ondertoon aan toe)

Een recente Belpop uitzending toonde dat er een plots einde kwam aan die new beat, ook mede door een aantal mindere benaderingen terwijl het Confetti’s plaatje volledig klopte en op niveau meespeelde binnen dat genre. Had je het niet liever anders gezien?

“Aan alle mooie liedjes komt een einde. Men zegt al wel eens: Confetti’s was de doodsteek en commerciëel, integendeel dat was het absoluut niet! Marc Grouls was één van de eerste dj’s die de plaat draaide in de Prestige en beweert achteraf in Belpop “Ik heb de Confetti’s nooit gedraaid”. Als je in die tijd als dj Confetti’s niet draaide, dan was je geen goede dj of je moest in een 60’s café draaien.

Ik heb een half jaar gevochten tegen de bierkaai om onze plaat gedraaid te krijgen. Ik schreef toen een brief naar meester van Backlé, die de BRT Top 30 controleerde. Ik had de verkoopcijfers via Sabam opgevraagd. ‘The way to your heart’ van Soulsister stond toen weken op 1. The Sound of C stond op plaats 29, ondanks we 85000 singles verkochten en Soulsister 64000. Ik stelde me daar vragen bij. Nadien zijn we de Top 30 binnengekomen op plaats 11 naar plaats 2 en hebben we 40 weken in de Top 30 gestaan.

Het is pas commerciëel geworden omdat het blijkbaar zo’n goed product was en dat iedereen het goed vond. Eerst werd het alleen maar in the underground scène gedraaid. Daarna werd het commerciëel en u constant blijven uitvinden is ook geen evidente zaak. C in China en C-Day waren het meest verkochte, goed voor dubbel platina. Contradictorische aspecten dus, aan de ene kant negatieve reacties, terwijl de cijfers positief zijn en omgekeerd. Perceptie is dikwijls omgekeerd aan de realiteit.”

Het totaalconcept Confetti’s sloeg aan in die tijd.

“En dan zie je van die afkooksels als Plaza en karnavaltoestanden met Bingo. Ikzelf heb nog een remix van de song ‘Marina’ van Rocco Granata uitgewerkt. Het is helemaal ontploft toen.”

Confetti’s wordt tot op heden nog veel gedraaid.

“Ja, maar uiteindelijk was het ook een doodgeboren kind, je bent maar zo sterk als je zwakste schakel. De visuele schakel was heel sterk, alsook de muziek, maar daar hield het op. Op vocaal artistiek gebied was het nooit goed te krijgen. Met alle respect wat Peter (Renkens) heeft gedaan op C-day en Circling Stars (Jingle Bells-We wish you a Merry C), waar ik mijn wenkbrauwen toch even frons. C- day is in een bepaalde sfeer en dat klopt nog ‘If you wanna dance with C’ (Serge zingt dit even) Als je het nu onder de loep legt, zijn er toch wat schoonheidsfoutjes. Je moet het ook zien in die tijdsgeest.”

De groep heeft het succes voor een deel mee opgelift en een aantal toevalligheden kwamen op het juiste moment samen.

“Ja, het was toen nog niet gezien hé.”

Hoe kwam je erachter dat Noel Gallagher uit de rock scene ‘Feel The Groove’ gecoverd had? Zijn reactie: “I love it!”.

“Nu je het erover hebt, ik moet hier nog even nota over nemen, ik had gisteren een overleg met de CEO van Sabam over dit feit. In de documentaire wordt het verhaal verteld in Liverpool, een dj in de club Hacienda speelde ‘Feel the Groove’ en het album wordt in de documentaire getoond met mijn naam eronder. Je kunt het als een eer beschouwen. Zijn nummer haalt 70 000 views, geraakte niet verder dan een demostadium. Maar hij doet wel inbreuk. Hij had mijn toelating moeten vragen, ik was uitgever en 100% componist/auteur, het was mijn eerste product dat ik volledig zelf gedaan heb. Daarbij heeft hij het een andere naam gegeven ‘Better let you know’ en het live gespeeld. Het gaat mij puur om het principe.”

Nog een paradepaardje van u, de remix van Freddie Mercury’s ‘Living on my own’ (1993). Schiet een bepaalde tune je dan plots te binnen?

“De vraag werd in Engeland gesteld aan een bureau waar wij heel nauw mee samenwerken. De Brothers-organisation vroeg om een typische Belgische house-remix van het nummer te maken. Ons platenlabel No More en Bonzai Records waren de 2 grootste independent house labels. De Radio Mix werd uitbesteed aan Nile Rogers. Voor ons was het een dualiteit, doen of niet? Het dilemma was dat Freddie Mercury solo nooit hoger dan 4 had gestaan en Queen altijd op nr 1. Toen de tapes hier toekwamen, kregen we tevens het bericht dat Nile Rogers zijn mix terecht was afgekeurd. Dominic Sas was op dat moment op skivakantie en toen ben ik een house remix gaan maken, die ik nooit heb toegestuurd. Vervolgens de Radio Mix, de Extended Radio Mix en de Club Mix, dewelke iedereen nu wel kent.”

Met succes!

“Internationaal werden er 5 miljoen singles en 35 miljoen compilaties verkocht.”

Is het zo dat sommige nummers moeten rijpen tot een succes? Ik verwijs naar ‘Hey hey hey Pop Another Bottle van de Antwerpse DJ Laurent Wery. Jullie kwamen oorspronkelijk met My Sound (2009). Een Canadese rapper voegde er een catchy rap aan toe.

“Het is een plaat met 4 levens, met de nodige toevalsfactoren. Samen met Laurent Wery maakten we ‘My Sound’, een instrumentale Club plaat met een goede internationale respons in de clubs. Er kwam de vraag van Radio Donna, om er een vocale versie aan toe te voegen. Samen met Chantal Kashala heb ik er ‘Hear my sound’ van gemaakt. (zingt Hear my sound, listen to the beat…..) De plaat kende een goed leven doorheen Europa. Een jaar later vonden we Swift K.I.D. met zijn versie op Youtube. Ik contacteerde hem om de song structuurmatig aan te pakken, met zijn stem. Het nummer is dan aan zijn derde leven en wordt ‘ Hey hey hey’ in Europa. Amerika pikte het nummer mee op via Warner en voegt er DEV als guestvocaliste aan toe.Vierde leven, vierde titel : HEY HEY HEY Pop Another Bottle”.

Producer in de 80’s of in het heden, toch een hemelsbreed verschil in de snel evoluerende digitale wereld?

“Alles is veel toegankelijker geworden. Het materiaal in deze studio is 1 jaar oud. Waar we nu zitten, stond voorheen een reuzegrote mengtafel. (toont een velerlei aan instrumentarium op 711-productions.com) De Emulator alleen al had zo’n 16 uitgangen. 64 kanalen op je mixer was toen nodig. Na een tijd gebruik je dat niet meer en op de duur gebruikte ik de mengtafel enkel in een complexe mix of bij opnames. En dan kom je op een moment dat je het niet meer gaat gebruiken, het materiaal is dan gedateerd. En nu werkt alles volledig digitaal.”

Als kind van de jaren 80, kun je je draai nog vinden op een Tomorrowland? Misschien vinden we er wel zaken van jouw hand terug.

“Jazeker, zoals DJ Licious, 2 Fabiola,… bijvoorbeeld. Het enige wat ik me soms afvraag, hoe kijkt de jeugd naar mij? Voor heel wat DJ’s maak ik trouwens hun set voor Tomorrowland.”

Een DJ zeulde vroeger een bestelwagen platen mee, een DJ set vandaag staat op een USB stick. Welke activiteit wordt dan nog on stage uitgevoerd?

“Het is zoals je vroeger een Rodec en 2 SL-1200 had staan, dan doe je het vandaag overal met een Pioneer DJM 900 en 2 Nexus CD’s. Wat ik voor de DJ’s doe, de structuur staat altijd vast. Altijd afduwen op den drop (=het moment waarop het nummer volledig losgaat), ik werk daarnaar met stukjes ervoor en erna, zodat het altijd uitkomt. De Dj moet dan de mixing en filtering live doen.”

Werd je beïnvloed door externe factoren, zoals radio? Lokale radio Park scandeerde vooral rock, funky town, Prince en Madonna.

“Ik ben altijd bezig geweest met electronische muziek. Jean-Michel Jarre die toch niet zo relevant was voor dance muziek, Kraftwerk dan weer wel, Depeche Mode. Ik luisterde veel naar het programma Funky Town van Guy De Pré in de auto. Op vrijdagavond naar USA import gaan luisteren naar nieuw materiaal en op jonge leeftijd beginnen draaien, dus je moest wel mee zijn.

In eerste instantie ging ik op mijn gevoel af, vind ik het wel goed? Kan ik er iets mee doen? Soms kocht ik een plaat omdat ik die goed vond, maar ik wist ook dat ik die plaat niet kon draaien in de HighStreet.”

Een producer speelt toch een zeer cruciale rol, muzikaal maar ook naar interactie, het aanvoelen van een artiest. Moet er een soort ‘klik’ zijn?

“Je voelt snel aan wanneer je op dezelfde golflengte zit. Soms hoeft er ook geen klik te zijn. Het gebeurt dat ik moet editten wanneer de studio wordt afgehuurd voor vocale opnames. Bij productie is het een ander verhaal, daar moet je elkaar wél aanvoelen. Het goed kunnen uitleggen en overbrengen wat je eigenlijk bedoelt.”

Bestaat er zoiets als een beurs voor producers?

“Jazeker, Frankfurter Messe en Miami zijn zowat de grootsten, daar vind je high end microfoons, speakers en mengtafels, synthesizers, drumcomputers,…. Op het Amsterdam Dance Event vind je Roland & Pioneer met infostands terug, specifiek gericht op het dance-gebueren. Op Utrecht dance fare zijn er labels met demo drops, je kan er alle merken uitproberen.”

Heb je ook zo’n schuif met experimentele uitprobeersels?

“Het gebeurt dat ik ’s avonds nog wat begin te prutsen om iets in elkaar te steken, het voordeel om thuis te werken. Geen stress, geen files.”

Volgende stelling “De jaren 80 zijn muzikaal krachtig en nog steeds invloedrijk”. Ik verwijs graag naar uw project “Suitcase Stories” (origineel Duran Duran) en de nieuwe single met DJ F.R.A.N.K. “The One and only” maar ook naar “Turn me on” van Riton & Oliver Heldens (origineel Yazoo)

“Suitcase Stories heeft zo’n 1.000.000 views. Ik laat je na dit interview nog enkele fragmenten horen waaruit die invloedrijke impact blijkt.”

De nieuwe single met DJ F.R.A.N.K., The One and Only, werd gereleased op 22 november. (origineel nummer van Chesney Hawkes 1991) Waarom juist dit nummer?

“Als ik ’s nachts naar huis rijdt na een DJ set, en ik hoor het originele nummer en je beseft, dat is lang geleden dat ik dat origineel nummer nog gehoord heb en je hoort het steeds terugkeren in je hoofd. Het is zoals Eric Prydz gedaan heeft met ‘Call On Me’. Ik kwam thuis en heb die sample opgezocht. Het nummer is dan volledig terug heringespeeld en gezongen en dan hebben we het nummer aan Frank voorgesteld, hij was onmiddellijk akkoord.”

De stijging van de views liegt er niet om, op 5 dagen reeds 108000 views.

“Suitcase stories haalde de eerste dag al 150000 views!”

In de laatste seconden van de clip ‘The One and Only” zien we jou niet achter de knopjes, maar als garagist.

“Iets dat niemand zag aankomen!” (lacht)

DJ F.R.A.N.K. krijgt in de clip hulp in zijn garage van een bikini jaarkalender miss, welke niet onhandig motorolie over zich uitgiet.

“Olijfolie hoor. De clip werd opgenomen in een garage met speciale oldtimer auto’s, omgeving Utrecht.”

Frontview berichtte 1 mei 2017 lancering video ‘I hear you calling’ van DJ Licious. Ook een project met jou dat de aandacht trok van Tiesto, Avici, Oliver Heldens, Sam Feldt. Was dit oorspronkelijk ‘Calling’?

“Ja, er zijn zovele vragen gekomen naar een vocale versie, dat we er ‘I hear you calling’ van hebben gemaakt. Aanvankelijk begonnen als een reclameproject. Een vriend van me die hier in de buurt woont, had een party-app gemaakt voor zijn I Phone, hij was gek van het nummer ‘Walking with Elephants’.(Ten Walls) Hij vroeg om een loop te maken van 8 maten om onder zijn website te kunnen plaatsen. 3 weken later, na mijn skivakantie, had ik een melodie in mijn hoofd en ging ermee aan de slag en maakte er een ganse plaat mee. Uiteindelijk was ik aan het masteren en DJ Licious kwam de studio binnen en vond het een toffe plaat. Hij wou dit testen en draaide het nummer in Club Pacha op Ibiza. En Pete Tong (BBC Radio) was daar aanwezig en speelde dit als tweede plaat in zijn radioshow en de trein was vertrokken.”

Je werkte mee aan de nieuwe single van Loredana, release januari 2020, misschien toch al een tipje van de sluier?

“Een totaal andere stijl als het voorgaande werk!”

Laten we nu even alle muziek vergeten, waar kan je van genieten?

“Een stevige wandeling in het Militair domein, de rust en soms gewoon eens niets doen.”

Je zet het jaar muzikaal in met Het Oldskool project op 4 januari in de Horta Ballroom Antwerpen. Hoe zal jouw setlist er in grote lijnen uitzien?

“De Oldskool avond in Kasteel Withof was één waanzinnig groot feest. Eén plaat staat vast, die had ik speciaal gemaakt, de intro met ‘Eve of the war’ (zingt het deuntje nog eens graag), overgaand naar ‘I Feel love’ van Donna Summer. Om dat mooi te doen klinken, moet je ‘Eve of the war’ één toon lager zetten. Zaterdag moet ik een set draaien op 30 jaar Nostalgie, een set over het jaar 1989.”

Hoe peil je naar het succes van een nummer ?

“Eigenlijk ben ik daar niet zo direct mee bezig, ik geef me 100% en dat verwacht ik ook van de artiest die mee in het verhaal zit. Het is altijd leuk om te horen dat een nummer veel views maakt.”

Ik ken jou als een Brasschaatenaar in hart en nieren, wat zijn voor jou gezellige topics in deze gemeente?

“In Ben’s of de Oude Pastorie ga ik al wel eens iets drinken, om iets te eten trekken we meestal naar Antwerpen stad.”

Een aanrader, de Hemelhoeve in het park van Brasschaat met nieuwe uitbaters.

“Dat zullen we eens uitproberen als het Winterdorp er staat.”

Blijf vooral mooie muziekprojecten maken in Brasschaat en over de grenzen heen!

Krijg het laatste FrontView Magazine nieuws in je Facebook nieuwsoverzicht: