Brits electronicawonder Mura Masa zorgde voor een massale opkomst in de Ancienne Belgique. De beatmaestro is amper 21 jaar en is nu al uitgegroeid tot een van de meest begeerde artiesten in de electrowereld. Naast zanger en producer is hij ook multi-instrumentalist, wat hem een uiterst talentvolle kerel maakt. Deze zomer kwam het naar zichzelf vernoemde debuutalbum ‘Mura Masa’ uit. Een veelbelovend album dat hij in de Brusselse AB, die al maandenlang uitverkocht was, kwam voorstellen.
Als opener van de wervelende set bracht hij met ‘Messy Love’ meteen sfeer in de zaal. Alex Crossan (want zo heet hij in het echt) maakte gretig gebruik van verschillende instrumenten, die hij trouwens ook subtiel gebruikte om zich achter te verstoppen. Een backing band had hij niet ingehuurd, want hij deed alles zelf. En met alles bedoelen we de samples op zijn computer laten afspelen, deuntjes op zijn synths toevoegen, wat roffelen op elektronische drums en af en toe een jazzy funksolo spelen op zijn gitaar. Wie erbij was kon live aanschouwen hoe hij dit allemaal klaarspeelde. Zeer imponerend, op z’n zachtst uitgedrukt.
Crossan was druk in de weer met alles goed te laten klinken, misschien net iets té goed. Dat hij hierdoor geen voeling met het publiek kon creëren was geen abnormale zaak. Hij had dan wel geen backing band ingehuurd, maar gelukkig wel een zangeres die de nodige sfeer bracht. Tijdens zijn nieuwste hit ‘Nuggets’ kwam ze op in schaarse kledij. De rest van de avond haalde ze haar beste dansmoves boven en huppelde ze over het podium alsof haar leven ervan afhing. Hoe ze nog aan adem kwam om te zingen (want dat kon ze ook) blijft een raadsel. Iedereen die haar in de positieve zin ‘geschift’ noemt heeft geen ongelijk.
Het is duidelijk dat Crossan – ondanks zijn grote talent – niet al te graag in de aandacht staat. Na het elfde nummer trok Alex zijn mond pas open. Iedereen wachtte zo te zien op een teken van leven van hem, want zijn intrede werd beantwoord met een luid applaus. Buiten de weinige keren dat hij iets onverstaanbaars mompelde, focuste hij zich enkel op zijn muziek. Nee, Alex Crossan is niet de meest sociale persoon op aarde. Maar ondanks de zeldzame interactie kunnen we toch niet ontkennen dat er een paar dikke knallers in de setlist zaten. Met klassiekers als ‘What If I Go?’ en ‘Firefly’ palmden ze het hele publiek in.
Mura Masa lokte veel volk, maar bracht minder sfeer dan verwacht. Dat het soms wat aan de saaie kant was lag ongetwijfeld aan de bedeesdheid van dit grote brein. Toch putte de korte set iedereen uit, want er werd een pak afgedanst op de snoeiharde beats in de AB. Ze hadden het wel, maar moest zijn vrouwelijke wederhelft er niet geweest zijn was iedereen waarschijnlijk in slaap gedommeld.