De line-up van Gent Jazz bleek op donderdagavond volledig in het teken te staan van de gitaar. Op de Main Stage werd de avond ingezet door Rhiannon Giddens, de voormalige frontvrouw van The Carolina Chocolate Drops.
Daarna mochten we kennismaken met de unieke sound en hemelse soulstem van Laura Mvula en haar band. Deze begeleidde haar met niet zo alledaagse instrumenten als cello, contrabas, viool en harp. Deze rijzende ster uit Groot-Brittannië bracht onder andere muziek uit haar debuutalbum Sing to the Moon (2013), maar waagde zich daarnaast ook aan een ode aan ‘the King of Pop’, Michael Jackson, met een cover van Human Nature. Maar ze kreeg het publiek pas echt op haar hand tijdens haar hit Green Garden, die naadloos overvloeide in een best wel funky versie van Nina Simone’s See-Line Woman. Haar easylisteningmuziek paste dan ook helemaal bij de zwoele zomeravondsfeer die er heerste op het festivalterrein.
Na de melodieuze muziek van Laura Mvula mochten we genieten van het iets ruigere werk van de avond met Gary Clark Jr. Vorig jaar nog won hij een Grammy Award voor ‘Best Traditional R&B Performance’ en vanavond bleek nog maar eens dat dit helemaal terecht was. Openen deed hij met Ain’t Messing ‘Round, tevens de openingstrack van zijn debuutalbum Blak and Blu uit 2012. Wat volgde waren nummers met ballen en een vlijmscherpe gitaarsolo’ waarmee hij steevast kon rekenen op de goedkeuring van het publiek. Hij wordt dan ook niet voor niks de Jimi Hendrix van de 21ste eeuw genoemd. Volgens Barack Obama is hij zelfs de toekomst. Met zijn charisma vulde hij niet alleen het hele podium maar kreeg hij ook de hele tent enthousiast. Met recht en rede is de Texaan een echte volksheld in zijn geboortestad Austin en wordt hij de redder van de blues genoemd. Een geslaagde cover van B.B. King’s Three O’Clock Blues mocht dan ook niet ontbreken. Kortom, dit was een performance die gerust nog wat langer had mogen duren. We kijken nu al reikhalzend uit naar een volgende Belgische passage.
De avond op de Main Stage werd afgesloten door het virtuoze gitaarduo Rodrigo y Gabriela, die eerder ook al de affiche van Gent Jazz mochten opluisteren. Maar waar ze toen vergezeld werden door een Cubaanse band, grepen ze nu terug naar hun succesformule en trakteerden ze het publiek op mooi samenspel en opzwepende gitaarmuziek waarin duidelijke Metal-invloeden terug te vinden waren. Ze hadden voor hun optreden tijdens Gent Jazz ook geen vaste set list om zich aan te houden, zodat er ook ruimte was voor improvisatie. Zo toverden ze op vraag van het publiek een heuse Metallica-medley uit hun vingers. En de interactie met de toeschouwers bereikte pas echt een hoogtepunt toen een twintigtal mensen het podium op mochten om mee te dansen op de aanstekelijke tonen van de gitaarmuziek. Zo ontstond er een waar dansfeest, waarmee dit dan ook de perfecte afsluiter was van alweer een zwoele zomeravond op Gent Jazz.
Op de intiemere Garden Stage konden de liefhebbers van experimentele folk dan weer terecht voor drie verschillende sessies van Ignatz, waarvan twee vergezeld door De Stervende Honden. De afsluiter van de avond op de Garden Stage was Nordmann, die hiermee als Gentenaar een thuismatch speelde.
