Een blauwe hemel met hier een daar een wolkje, maar voornamelijk een open lucht met een stralende zon en de thermometer boven de 20°, het beloofde een mooie dag te worden in Mendig, Duitsland voor de derde en laatste dag van Rock Am Ring 2015. We hoorden dat het zusterfestival Rock Im Park de voorbije nacht ook getroffen werd door noodweer, maar gelukkig vielen daar geen gewonden. Campingbezoekers werden wel preventief naar een stadion overgebracht tijdens de nacht, maar na een 2-tal uur konden ze terug hun luchtmatrassen opzoeken.
In Mendig maakten ze zich klaar voor een heel indrukwekkende line-up. Ze noemden deze zondag ook wel 'Super Sunday'. Volcano stage had ondertussen een up-grade gekregen met een catwalk voor dé headliner van het weekend Foo Fighters. Het zou vandaag een ‘over en weer’ gaan worden van Volcano Stage naar Crater stage want op beide podia stonden interessante bands. Volcano stage was vooral rockmuziek, terwijl Crater stage ging voor het stevige metal gehalte met Slipknot als headliner.
Ruen brothers mochten dag 3 starten op Volcano stage voor een klein hoopje publiek. Dag 3 van een festival dan krijg je nog niet veel festivalgangers zo vroeg opgang en dat werd hier alleen maar bevestigd. De twee Stansall broers (Rupert en Henry) werden bijgestaan door 3 andere muzikanten en brachten met o.a. 'White Lies', hun nieuwste single, toffe rock 'n' roll geïnspireerd door Roy Orbison, Chuck Berry en The Rolling Stones. Van deze laatste brachten ze een cover 'Miss You'. Wegens het overlijden van een familielid van een van de bandleden van Clutch, kon hun optreden niet doorgaan, dus begonnen de optredens op Carter stage een uurtje later. Ook Hozier had eerder al afgezegd wegens stemproblemen, maar die werd vandaag vervangen door Frank Turner, die normaal vrijdag gepland stond.
Eagles Of Death Metal is een Amerikaanse rockband, waar Josh Homme van QOTSA ook al aan meewerkte als drummer. Hij zat jammer genoeg niet achter het drumstel op RAR. Eagles of Death Metal heeft eigenlijk weinig te maken met het genre, het zou naar eigen zeggen meer een kruising zijn tussen The Eagles en Death Metal. Ze speelden o.a. 'Don't Speak'. Volcano stage was op zondag rustig vergeleken met Crater stage. Daar ging het er heel wat steviger aan toe, te beginnen met Godsmack. '1000hp' was de opener en met zoveel paardenkracht gingen de mannen van Boston, Massachusetts er ook tegenaan. Maar het was Papa Roach die de boel echt op stelten zette. Zanger Jacoby Shaddix had het publiek direct mee en een eerste Wall of Death bleef niet lang uit. Shaddix ging zelf ook een keer crowdsurfen en maakte het de cameramannen niet gemakkelijk door nogmaals in het publiek te verdwijnen om dan ergens op een verhoogje weer te verschijnen. Maar het publiek genoot ervan en er was duidelijk interactie tussen de band en hun talrijke publiek. Papa Roach bracht in januari een nieuw album F.E.A.R. uit en begon met titelsong ‘Face Everything And Rise’, maar combineerde nieuw werk met de ‘old school’ Papa Roach en zeker ‘Last Resort’ mocht daartussen niet ontbreken.
Bastille begon kort daarna op Volcano Stage en opende met hun hits ‘Things We Lost In The Fire’ en ‘Laura Palmer’. Bastille was dan veel rustiger, het is wel heel gekend bij een breder publiek met nummers als 'Bad Blood'. Het festivalterrein leek vandaag nog voller dan de voorbije dagen, maar de mensen waren moe na 3 dagen feesten en zaten iets verder van het podium veel meer op de grond in het zonnetje te genieten onder meer van de laatste nummers van Bastille 'Off the Night' (Corona cover) en 'Pompei'. Eigenlijk is er niets zaliger dan dat, samen met vrienden een mooie, niet te warme, zomerdag doorbrengen op een festivalweide met zalige muziek. En zondag was er voor ieder wat wils.Parkway Drive ging weer wat steviger. Ze opende met 'Wild Eyes', een heel strak nummer met een aanstekelijke gitaarrif. 'Karma' werd even terug opnieuw begonnen omdat zanger Winston McCall één grote circlepit wilde i.p.v. drie kleintjes. Zalig om zien, zelfs op de schermen! Zij waren ook de eerste van de dag die met vuur werkte in het decor.Het werd een beetje een battle tussen crowdsurfing en headbangen en zot onnozel doen, want ondertussen waren Beatsteaks op Volcano stage begonnen en kon je de muziek wat door elkaar horen als je in het midden van het festivalterrein stond. Toen we even afzakten naar deze Duitse punkrockband zagen we dat het daar ook zeer plezant was, maar werden toch terug getrokken naar de Carter stage, zeker toen Parkway Drive een versie van 'Bulls On Parade' van Rage Against The Machine begon.
Op Crater stage stonden nog In Flames en Motörhead gepland maar ondertussen werd alles op Volcano stage in gereedheid gebracht voor Foo Fighters en als we één band niet wilden missen dan was het deze wel. Foo Fighters bestaat ondertussen al 20 jaar, maar ik had nog nooit de kans om ze live aan het werk te zien, dus stonden de verwachtingen hoog gespannen. Na een bijna twee en half uur durende show (verslag in ander artikel op de site) mag ik wel zeggen dat alle verwachtingen zijn ingevuld, misschien zelfs wel zijn overtroffen. Dave Grohl en zijn maten speelden de ene hit na de andere en deden dat op een heel pure manier. Geen tirlantijntjes op het podium, het ging echt allemaal om de muziek.
Dat was helemaal anders bij Slipknot bij hen hoort een hele show. De maskers, het decor , de bewegende drums van Shawn "Clown" Crahan en Chris Fehn, is wat Slipknot maakt wat het is. Na de intro 'Running With The Devil' van Van Halen hoorden we de hese stem van Corey Taylor op ‘XIX’. Slipknot is een band met serieuze pit, beetje griezel show en ze hadden het publiek helemaal mee. Meezingen op 'Psychosocial', een serieuze moshpit op 'The Devil in I', de Slipknot fans waren overal voor in. Tijdens ‘AOV’ was er zelfs een circlepit rond een vuurtje. Taylor kondigde ook aan dat de band een nieuwe video heeft voor ‘Killpop', waarna ze de boel nog eens op stelten zetten met 'Before I Forget' en ‘Duality’. Slipknot had er duidelijk zin in en wij kijken er al naar uit om ze binnen een kleine twee weken terug te zien op Graspop Metal Meeting.
Maar daarna viel het doek over Rock Am Ring 2015. Zeer jammer van de gewonden tijdens de nacht van vrijdag op zaterdag, maar daar buiten was het een zeer geslaagd festivalweekend. Duitsland heeft zijn hartje kunnen ophalen met RAR en zusterfestival Rock Im Park. Onze voorkeur ging vooral uit naar ‘Super Sunday’, maar voor het Duitse publiek waren de verschillende bands uit eigen land zeker van even grote waarde als de internationals. Rock Am Ring in Mendig bleek ook een geslaagde combinatie. Er waren natuurlijk nog wel wat kinderziektes zoals de camping die in het begin te klein leek, maar de organisatie neemt alle opmerkingen die er gemaakt zijn mee naar volgend jaar, want dan zal RAR 2016 ook doorgaan op het vliegveld in Mendig van vrijdag 3 tot en met zondag 5 juni 2016! Een aanrader!
