Thalien Claes

Vrijdag 21 augustus ging dag 2 van Pukkelpop van start. Wegens file onderweg kwam ik jammer genoeg pas rond 14u45 aan op de weide. Snel bandje gaan halen en dan haasten richting de Shelter waar Frank Carter & The Rattlesnakes bezig waren aan hun set. De meesten onder ons kennen Frank als ex-zanger van Gallows en zanger van Pure Love, maar nu stond hij dus met zijn nieuwste project op Pukkelpop. Bij mijn aankomst zag ik meteen de grootste cirkel van de voorbije 2 dagen en op Frank’s teken begon de chaos. Frank Carter & The Rattlesnakes bestaat nog maar 6 maanden, maar wist toch al menig mensen te overtuigen om hen te komen checken tijdens hun set. Dit is zeker een band om in het oog te houden.

Van punk in de Shelter naar indiepop met elektronica en hiphop aan de Main Stage. Het duo van Twenty One Pilots mocht daar rond 16u namelijk aan hun set beginnen. Onlangs brachten ze nog hun nieuwe album ‘Blurryface’ uit en openen deden ze met ‘Heavydirtysoul’ van dat album. Sfeer is er vanaf de eerste minuut, maar het publiek gaat helemaal wild wanneer de hits ‘Holding On To You’ en ‘Guns For Hands’ worden gespeeld. Hoogtepunt van de set is er wanneer een drumplatform door het publiek wordt omhooggehouden en drummer Josh daar plaatsneemt om het beste van zichzelf te geven. In het najaar spelen deze heren in Trix, maar voor wie nog geen tickets heeft is het jammer genoeg al te laat, want de show is reeds uitverkocht.

Passenger zou als volgende plaatsnemen op het podium van de Main Stage, maar dat zou nog nog 40 minuten duren. Ik besloot dus om nog eens een nieuwigheid van Pukkelpop te ontdekken en trok naar de overkant van de straat naar de oude pastorij. Hier vonden de Pukkelpop Album Sessions plaats. Festivalgangers die even van de festivaldrukte wilden ontsnappen, konden hier terecht om naar enkele ‘classic albums’ te luisteren. Er waren 4 sessies per dag en er mochten telkens 35 personen binnen in de gezellige, donkere woonkamer.

Doordat ik eigenlijk iets te lang ben blijven plakken in de pastorij, zag ik Passenger enkel vanuit de tuin van de pastorij. Vandaar uit heb ik de hele show kunnen meeluisteren en wanneer ik op een verhoogje ging staan, zag ik wel dat de weide vol stond om deze artiest aan het werk te zien. De hit ‘Let Her Go’ werd natuurlijk door iedereen meegekweeld, ook door mensen die buiten op de straat wandelden.

Dan maar terug naar de weide om Atreyu te gaan kijken. Deze metalcoreband stopte er in 2011 mee, maar maakte vorig jaar bekend dat ze terug zouden beginnen spelen. Eerder dit jaar zag ik ze ook al op Groezrock, maar vond de set daar niet zo goed. Ik had dus hoge verwachtingen voor deze band en deze hebben ze kunnen inlossen. Ik ben heel de set blijven kijken, zonder me een seconde te vervelen. De tent stond vol, de sfeer zat erin en de muziek was goed. Meer moet een mens niet hebben.

Up next was Ellie Goulding. Deze Britse zangeres maakt synthpop en heeft al een redelijk aantal hits op haar naam staan. Het volk stroomde dan ook massaal toe wanneer ze aan haar set begon op de Main Stage. Het publiek bestond voornamelijk uit tienermeisjes en soms de vriendjes, maar dat maakte het niet minder spectaculair om iedereen zo te zien meedoen. Ik moet toegeven dat ik dacht dat ik maar 1 of 2 liedjes van haar kende, maar mezelf toch betrapte dat het er iets meer waren. Haar stem was niet altijd even zuiver en klonk op bepaalde momenten hees, maar het publiek genoot toch van een leuke show bij zonsondergang.

Van de blonde Ellie naar de zwaardere gitaren in de Shelter. Daar speelde Coheed And Cambria. Ik was juist op tijd om het laatste nummer mee te pikken, maar veel had ik niet gemist als dit niet het geval was geweest. In de tent stond niet veel volk en de band kon enkel rekenen op het beperkt aantal echte fans vanvoor in het midden. Jammer voor een band als deze, die 5 jaar geleden nog op de Main Stage van Rock Werchter stond, om nu als voorlaatste geprogrammeerd te worden en dan voor zo goed als geen volk te spelen.

Maar geen gejammer, we gaan gewoon verder. The Gaslight Anthem in de Marquee. Deze tent was voor de helft goed gevuld met fans, wat ook niet echt denderend is voor een band als deze. Wat wel het geval was, was dat veel mensen buiten voor de tent op het gras zaten/lagen om zo het optreden via het scherm te volgen. Ikzelf was 1 van die mensen. Het meest jammere aan dit optreden was dat het geluid veel te hard stond. Dit is een opmerking die ik op mijn 2 dagen Pukkelpop vaak heb gemaakt, maar niet iets dat mijn oordoppen niet konden oplossen.

Aangezien de band mijn interesse niet echt kon blijven houden, ben ik nog maar eens de Food Wood gegaan. In tegenstelling tot de dag ervoor geraakte ik deze keer wel voorbij het nachokraam om de rest van de hoek te ontdekken. En blij dat ik ben dat me dat is gelukt. Voor iedereen was er wat wils: vegetarisch eten, vlees, zoetigheden, koffie,… Als je op voorhand geen honger had, zou je het wel krijgen door voorbij al dat lekkers te wandelen. Het midden van het terrein was aangekleed met bankjes en tafeltjes en vooral heel gezellige sfeerverlichting.

Na heel deze hoek uitgepluisd te hebben, zag ik dat het bijna tijd was voor Bastille dus begon ik mijn weg naar de Main Stage. Volgens mij had heel Pukkelpop dezelfde gedachte, want de mensen stroomden massaal toe om deze band aan het werk te zien. Bastille is een band die mij persoonlijk niet lang kan interesseren en heb tijdens de set meermaals in het rond liggen kijken omdat ik me verveelde. Begrijp me niet verkeerd, vals klinken doen ze zeker en vast niet, maar ik vond de set te eentonig. Alle liedjes lijken op mekaar en na een uur begint dat saai te worden. Dat ik niet de enige was die er zo over dacht was duidelijk door de meerdere mensen die ik voorbij me weg zag lopen en hoorde zeggen “alleez, kunnen we niet nog even blijven voor dat 1 goed liedje dat ze hebben?” , verwijzend naar ‘Pompeii’. Ik moet toegeven dat dit ook de enige reden is dat ik ben blijven staan. Ik moest en zou dat liedje horen. Wanneer het dan zover was, ontplofte de wei natuurlijk. Iedereen zong uit volle borst mee en zo eindigde de set dan toch nog met een goed gevoel.

Afsluiten van de Main Stage op de 2e festivaldag was weggelegd voor Major Lazer. Ze stonden dit jaar voor de 4e keer op Pukkelpop. Vorig jaar mochten ze Neil Young vervangen in de vooravond op de Main Stage, dit jaar mochten ze dus afsluiten. Major Lazor staat bekend om hun indrukwekkende liveshows en de festivalgangers van Pukkelpop waren daar vrijdagnacht getuige van. De weide stond helemaal vol en er werd hard gefeest op de hits. Voor mij was dit ook de afsluiter van 2 dagen Pukkelpop.

Net zoals andere jaren was het weer een geweldige editie met dit jaar een paar extraatjes. Ik kijk alvast uit naar volgend jaar!

Krijg het laatste FrontView Magazine nieuws in je Facebook nieuwsoverzicht: