En dan was er dag twee van Graspop Metal Meeting. Na een te korte nacht (het had ons vorige nacht meer dan een uur gekost voor we van de parking waren) kwamen we iets voor 13u terug op de wei. Te laat voor de mannen van Avatar, maar na drie geslaagde concerten in Kortrijk (twee op Alcatraz en een in De Kreun) zijn we er zeker van dat ze het ook hier op GMM goed gedaan hebben. Ze hebben alleszins trouwe fans want op de wei kwamen we een look-a-like van zanger Johannes Eckerström tegen.
Gitarist Axel Rudi Pell en zijn band waren nieuw voor ons, al speelt de man al sinds de jaren tachtig. Toen bij de band Steeler, maar al sinds 1989 solo onder eigen naam. Je herkende nog dat typische ’80 heavy metal geluid, maar dat kon ons wel bekoren. De zanger van Italiaanse band Rhapsody zullen we vooral blijven herinneren door lange uithalen nadat hij woorden als “Victory” moest zingen.
Graspop heeft dit jaar de Ad Fundum Cam geïntroduceerd. De camera zoekt mensen in het publiek die pintjes vast hebben en wie in beeld komt moet/mag zijn of haar pintje ad fundum leeg drinken. De meeste mensen doen met veel plezier mee wat op veel gejuich van het publiek kan rekenen. Zij die niet mee doen krijgen soms wat boegeroep. Voor GMM is het in ieder geval geen slechte zaak, puntjes zijn rapper leeg dus worden er meer verkocht en het zorgt mee voor de sfeer en het groepsgevoel op de wei.
Uit de UK kwamen de mannen van Architects. Zij spelen metalcore, dus ze gingen er stevig tegenaan. Zowel op het podium als er voor,
want in het publiek ontstonden heel wat moshpits en op vraag van zanger Sam Carter ook al eens een Wall of Death. Voor zij die wilden is een festival bezoeken even goed als naar de fitness gaan. Als je zo bij een paar bands mee in de mosh- en circlepit meedoet, dan verbrand je toch ook wat calorieën. Voor het einde van hun optreden bracht Carter nog hulde aan Tom Searle, hun gitarist die vorig jaar overleden is.
Canadees Danko Jones zorgde voor een portie hardrock op mainstage 1. Het werd een leuk rock ’n roll feestje. Anderen vonden meer hun gading bij Coheed and Cambria in de metal dome, of bij Devin Townsend Project in de marquee.
Aan mainstage 2 doken er ondertussen meer en meer gele T-shirt op. De Braziliaanse kleuren met “Cavalera, 20, Roots” op, waren voor Max & Igor Cavalera die de verjaardag van het Sepultura album “Roots” vieren. De broers lagen mee aan de basis van dit album en vonden dat ze deze verjaardag niet zo maar voorbij mochten laten gaan. Ze begonnen hun “Return To The Roots” set direct met nummer één van het album, ‘Roots Bloody Roots', gevolgd door o.m. ‘Attitudes’ en ‘Ratamahatta'. Je kon duidelijk zien dat Max er plezier in had en met volle goesting op het podium stond. Een twintig jarig album dat betekend dat veel mensen het kennen en dat kon je ook zien aan de vele enthousiaste reacties op de Desselse wei. Meezingen, handen in de lucht, moshpits... Er werd veelvuldig meegedaan. Als Max mee ging spelen op troms en dat dan samen met het warme weer, waanden we ons onder de Braziliaanse zon. Ze brachten als laatste nog ‘Ace of Spades' ter ere van Lemmy Kilmister, wat ook luid meegezongen werd door het publiek. Gojira speelde aansluitend op main 1 en daarna A Day To Remember op main 2. Bij deze laatste was het even fun toen ze opblaasballen het publiek in gooiden. Van grote tot kleine formaten gingen over de hoofden heen. Zanger Jeremy McKinnon riep op om te “crowdsurfen On a crowdsurfen”, dus één crowdsurft op de ‘gewone’ manier en een ander staat recht op die ene. Toch niet zonder gevaar.
Het was de hele dag lekker warm geweest. De zon was wel vaak achter de wolken verdwenen waardoor de warmte steeds dragelijk was. Het was alleen zeer verraderlijk, want mensen zijn dan niet altijd geneigd om zonnecrème te gebruiken. Met als gevolg dat we heel wat roodgebrande mensen zagen rondlopen als de zon begon onder te gaan.
Myles Kennedy en zijn kompanen van Alter Bridge kwamen langs op mainstage 1. Ze speelden een toffe set en kregen wel wat reactie van het publiek al bleef dat vrij beperkt tot de eerste twintig rijen. We mogen toch wel stellen dat het Belgische publiek ook stille genieters blijken. Kijken van op een afstand, applaus na het liedje, maar de hele tijd meedoen, dat hoeft niet zo noodzakelijk.
Daarna was het de beurt aan Five Finger Death Punch. Na hun rampzalig optreden in de 013 in Tilburg was iedereen wel benieuwd wat het zou worden. Zanger Yvan Moody was naar huis vertrokken om terug van zijn verslaving af te geraken en was vervangen door Tommy Vext om de Europese tournee te kunnen afmaken. We moeten zeggen dat het nog redelijk was. De uptempo nummers deed hij goed en het publiek genoot van al die bekende nummers die ze brachten zoals ‘Lift Me Up’ en ‘Wash It All Away' dat ze opdroegen aan Yvan! Maar er was wel een groot verschil met het optreden dat we op Rock Am Ring zagen. Daar speelden gitarist Jason samen met Yvan twee akoestische nummers (‘Wrong Side of Heaven’ en ‘Remember Everything’). Hier op Graspop werd er dat maar één en kon je toch wel een groot verschil horen tussen de twee zangers. De meningen op de wei waren dan ook verdeeld. De ene zei “Ik hoop dat GMM ze niet moeten betalen want het trekt op niets”, een andere hoorde we zeggen dat het top was. In ieder geval hadden de crowdsurfers er hun plezier in want we zagen heel veel volk terug uit de frontstage begeleid worden.
Daarna was het de beurt aan de ouwe rakkers van Deep Purple. Deze rocklegendes zijn ondertussen ook de zeventig al gepasseerd, maar wat we hoorden was nog top. Strakke gitaarsolo’s, super knap. Ze konden echter niet zoveel volk op de wei houden als Rammstein de dag ervoor, maar dat hadden we ook niet verwacht. Voor wie nog niet moe genoeg was, was er daarna nog In Flames op mainstage 2. Maar voor ons zat de dag erop.
