Stevig rocken doen ze in België niet meer alleen in het oosten van het land, zijnde op Graspop Metal Meeting, alweer een tijdje weten ze in het westen ook heel wat metal harten te veroveren. Dit weekend was het de beurt aan Alcatraz Hard Rock & Metal Festival om de vuisten de lucht in te laten gaan. Deze zevende editie werd de eerste dubbel editie. Vorige jaren was het telkens één dag, maar dit jaar konden ze in Kortrijk twee dagen gaan headbangen.
Vrijdag werd de aftrap werd gegeven door Belgische band Diablo Blvd met 'Beyond The Veil'. Ze speelden al om 13u en er was nog niet heel veel volk, dus crowdsurfen was er zeker nog niet bij. Zanger Alex Agnew vertelde blij te zijn om de affiche met o.a. Life of Agony te delen, want zij waren altijd toch een voorbeeld voor hen geweest. Diablo Blvd is stevig maar ze hebben ook rustige nummers als 'Saint of Killers', al eindigt deze ook best wel stevig. Agnew deed er alles aan om het publiek op te warmen voor de rest van de dag. Een georganiseerde wall of death kwam even opgang, maar bleef niet zo lang doorgaan als anders, daarvoor was het nog net iets te vroeg.
Bij de tweede band leek het even of we Alice Cooper op het podium zagen. De zanger van de Zweedse band Avatar doet zijn make-up op een soortgelijke manier en ook zijn kleding en wandelstok geven hem wat Alice-allures. Avatar was in voor een feestje en wat sfeer. Aan het begin van 'Let It Burn' vroeg Johannes Eckerström of ze op Alcatraz zin hadden om samen een vuurtje te maken, na een volmondige "yeah" kwam er uit de wachttoren achter de PA, Alcatraz had dit jaar extra inspanningen geleverd om het gevangenissfeertje na te bootsen, een heuse vlam tevoorschijn. Het was ondertussen beginnen regenen in Kortrijk, maar een echte metalhead laat dat niet aan zijn hart komen en vele bleven gewoon voor het podium staan. Avatar was leuk om bezig te zien, met momenten stonden zanger en gitaristen zo synchroon te headbangen dat je je afvroeg of dat misschien een Olympische discipline was geworden. Hun muziek was lekker stevig, melodieus nog, maar met momenten ook super snel zoals in 'Tsar Bomba' een excellent nummer voor een moshpit.
Hellyeah's zanger Chad Gray kan je ook uit duizenden herkennen. Niet zo zeer van stem maar zijn looks zijn zeer herkenbaar, knalrode sik en hanekam, die haal je overal uit. Hellyeah is niet alleen gekend van zijn zanger, drummer Vinnie Paul speelde vroeger bij het zeer gekende Pantera. 'Rags/Burn' was er eentje dat voor wat moshpits en crowdsurfing zorgde. 'You wouldn't Know' werd goed meegezongen door de fans. Het was de laatste Europese show die de Amerikanen deden deze zomer en ze sloten af met een passende 'Hellyeah'.
Alcatraz had dit jaar heel wat verbeteringen gezorgd, er stonden heel wat meer kraampjes om te eten én ze hadden voor doorspoelbare toiletten gezorgd! Iets wat ik als vrouw echt alleen maar heel hard kan toejuichen. Ze hadden ook de intentie om er een proper festival van te maken. Er liepen wel wat afvalruimers rond die de bekers opraapten. Maar naarmate het publiek talrijker werd, was het amper bij te houden.
De mannen konden hun ogen de kost geven tijdens de show van Lacuna Coil. De Italiaanse band heeft een troef met hun frontvrouw Christina Scabbia, maar jammer genoeg moesten ze hun ding doen in de gietende regen. Toen Lacuna Coil begon viel de regen met bakken uit de lucht. Alcatraz had wel wat schuilplaatsen voorzien, maar die waren niet voldoende voor dit weer. Gelukkig duren zulke buien nooit te lang en ging het iets minder hard regenen, maar de Gotisch geklede Christina en haar co-zanger kwamen even goed mee vooraan op het podium in de regen staan en waren ook al snel kletsnat. 'Fragment Of Faith' was een van de nummers die ze speelden. De samenzang van Christina met zanger Andrea Ferro is zalig. Alcatraz voelde weer de warmte van dat vuur in het midden van het plein als ze "Can you feel it" zong tijdens dat nummer. 'Spellbound' en 'Nothing Stands in Our way' waren enkele van hun afsluiters die ze regenvrij konden brengen.
Met het succes van Life Of Agony bewijst de metal wereld toch wel dat ze zeer ruimdenkend is. Hun frontman werd namelijk een frontvrouw. In 2011 kondigde zanger Keith, wie zich toen al vaak Mina liet noemen, aan dat hij een seksoperatie zou ondergaan en dat hij officieel een zij zou worden en blijvend Mina zou worden. Sindsdien was het even stil rond de band maar nu staan ze er weer. De band koos zelf Alcatraz uit om een van hun selecte festivalshows te geven. Aangekondigd door Alex Agnew zagen we hen op het podium verschijnen. In aanloop van hun nummer 'Respect' vroeg Mina om een moment van stilte voor alle oorlogen die momenteel aan de gang zijn. Het publiek van Alcatraz crowdsurfte de band regelmatig tegemoet. Ze brachten o.a. 'Through and Throught' en 'Underground' uit het begin van de jaren '90.
Met Cradle of Filth gingen we richting de wereld van vampieren, naar de occult sfeer. Deze metalband uit Engeland heeft altijd een hoger showgehalte omwille van hun make-up en kostuums, vooral van zanger Dani Filth. Black metal vermengd met gothic en punk en hier en daar ook een vleugje klassieke muziek is de beste omschrijving voor de muziek van deze band. Rauwe geluiden afgewisseld met fijne kreten, zanger Dani kan verschillende tonen aan in schreeuwen, maar zijn teksten zijn met momenten onverstaanbaar. COF is snel en hard en voor liefhebbers, maar vele vuisten gingen de lucht in en vele "Horns up" voor nummers als 'Haunted Shores'. Een nummer dat ze zowaar in de zonneschijn konden brengen. Het was avond en de zon liet zich voor het eerst echt zien. Tijdens 'Nymphetamine' kregen we Lindsay Schoolcraft haar mooie stem ook meer te horen. Zij staat een de keys maar zingt soms ook mee en dat is heel mooi om horen.
Headliner van vrijdag was Marilyn Manson. Een heel omstreden figuur, maar hij kreeg heel wat volk voor het podium verzameld. Eerder dit jaar maakten we kennis met John 5, nu gitarist bij Rob Zombie, maar daarvoor speelde hij o.a. bij Marilyn Manson en eerlijk gezegd de muziekstijl is heel vergelijkbaar. Nummers als 'Disposable Teens' laten je echt wel linken leggen. Tijdens 'No Reflections' was Manson's microfoon vastgemaakt aan een mes, waaraan hij regelmatig likte en deed alsof hij zich in het gezicht ging snijden. Dat de man een speciale is, dat kan je niet anders dan bevestigen als je verneemt dat zijn kleedkamer al sinds woensdag gekoeld moest worden tot 17graden en die kamer ook helemaal zwart gemaakt moest zijn. Depeche Mode's 'Personal Jesus' bracht hij met een masker op al vloog dat halverwege het nummer wel weg. Manson bracht nog covers, zoals 'Sweet Dreams' van Eurythmics, en maakte daar wel een goede eigen versie van, zeker die laatste is geweldig. Manson verdween regelmatig van het podium om al eens van kleding of accessoire te wisselen. 'This Is The New Shit', ondertussen al wel meer dan 10 jaar oud, deed het heel goed bij het publiek, waartussen we ook de Kortrijkse burgemeester Vincent Van Quickenborne zagen staan. Tijdens de bis, meer bepaald 'Antichrist Superstar', stond Manson in een decor dan wel heel erg leek op een karikatuur van een hitler toespraak. Hij eindigde met 'Beautiful People', Waarna we hem zagen weglopen langs de backstage. Het genre van muziek dat Manson en kompanen brachten stond me zeker wel aan, maar alles rond de man, dat hoeft voor mij niet zo nodig, maar de muziek is natuurlijk het belangrijkste en dat klonk wel heel goed.
Alcatraz’ eerste dag zat er daarmee op, redelijk vroeg gedaan, maar er werd nog voor een DJ set gezorgd, eentje die zelfs voorzien was van enkele danseressen. Vele mensen trokken echter direct richting huis om uit te rusten voor dag twee, waarvoor er gelukkig beter weer werd voorspeld. Op de affiche staan o.a. Channel Zero, Arch Enemy, W.A.S.P. en Twisted Sister als headliner. Voor wie nog wil, er zijn nog steeds kaarten beschikbaar aan de kassa!
