Shadows And Reflections’ is het nieuwe album van Marc Almond en werd gelanceerd op 22 september. Het bevat weelderige arrangementen van iconische nummers en orkestrale 60’s pop. Op het album hoor je Marc Almond nummers zingen, geschreven en opgenomen door artiesten als Burt Bacharach, The Action, Bobby Darin, Julie Driscoll, Billy Fury en the Young Raskals.
Marc Almond staat onze Frontview journalist telefonisch te woord vanuit zijn thuis. Voor Marc is het weerom ‘ a celebrating day’ na een rijkgevulde carrière, zowel solo als met de groep Soft Cell in de vroege jaren ’80. Zijn taal is nog steeds krachtig, gevat, doorleefd en met de nodige Engelse humoristische tint.
‘The Overture’, ‘Interval’ en de centrale track ‘No One To Say Goodnight To’ geven de toon en sfeer van het album aan, composities zijn het werk van John Harle,waarmee reeds lang samengewerkt wordt. Het is een zee van pittige strijkers, ritmische gitaren, harmonieuze koren met een volle panoramische klank. “Ik wilde het laten klinken als een jaren 60 Italiaanse cinema soundtrack”, aldus Marc.
Hoe voelt het aan om anno 2017 een nieuw album uit te brengen na zo’n succesvolle carrière?
Vandaag is het weer een geweldige dag, het album wordt vandaag gelanceerd, een feestdag dus, ik ben zéér gelukkig. Een album uitbrengen dezer dagen is intenser dan in de periode Soft Cell. Elke dag die voorbij gaat, denk je, dit zou wel eens het laatste album ooit kunnen zijn. Je denkt na over: zal ik nog in staat zijn om een nieuw album te maken, zal er nog budget zijn? Ik wil het nog altijd wel hoor. Dit album is een nieuw avontuur, en dan nog wel onder het grote platenlabel BMG.
Het album bevat 2 originele nieuwe nummers, naast de coversongs.
Het zijn de nummers ‘Embers’ & ‘No one to say goodnight to’, de muziek werd geschreven door John Harle, ik schreef de tekst.
Het album gaat over een eenzame man, die in een luxueus appartement leeft, omgeven door prachtige objecten en beelden, maar hij kent geen liefde in zijn leven. Hij heeft iedereen uit zijn leven verdreven. Dus je vindt dit overal op het album terug in de woorden “lost love, where have you gone my love, come back to me,I’m all alone, I did wrong, I made a mistake, I’m thinking about you but I’m all alone”.
Ik wou een ode brengen aan die mooie arrangementen van in de jaren ’60. Voorheen had je de Crooners, en als je gitaar, drums, keyboards en bas toevoegde, had je zoiets van Baroque pop opera.
Hoe heb je recent de opname ervaren van de clip in zwart-wit “How can I be sure”, die momenteel op je website te zien is?
Het was een zeer aangename ervaring, het is in de stijl van de retro BBC tv show ‘ready steady go’. We kregen de toelating om de openingstitels van het originele programma te gebruiken. Mijn Amerikaanse manager was producer van deze show en boekte in die tijd de groepen voor de show zoals Jimi Hendrix, The Rolling Stones, The Beatles. De video is dus een ode aan die show van weleer.
Zijn er al persoonlijke favoriete nummers bij?
Ik hou wel van het nummer ‘From the underworld’ (oorspronkelijk van The Herd), het is een vreemd baroque gotic nummer. Maar ook ‘I’m Lost Without you’. Momenteel kan ik van elk nummer genieten, maar ik kan ze beter inschatten door er afstand van te nemen, wanneer ik er later op terugkijk.
Je stem is nauwelijks gewijzigd, vermoedelijk het pad van de gezonde levensstijl aan het volgen?
Mijn levensstijl was soms allesbehalve gezond in het verleden. (lacht) Nu probeer ik het wel gezonder te houden. Het kwaad is immers ook al geschied, maar ik verzorg mijn stem wel. Ik probeer mijn hogere tonen in mijn stem steeds te trainen tijdens het toeren, opnemen,... Hoe ouder je wordt, hoe lager je stem. Wanneer je in een pop-sound mode zingt, moet je een hogere toon aanhouden.
Je viel recent in de prijzen met een Doctoraat Filosofie. Ben je iemand die graag en veel filosofeert?
Ja, inderdaad, soms zit ik teveel te denken. Maar het was een grote verrassing om een doctoraat Filosofie te mogen ontvangen. Ik kan mezelf nu een doctor noemen. (lacht) Ik kan het zelfs op mijn bankkaart laten registreren! Misschien levert het ook wel de beste tafel op in een restaurant of in een vliegtuig. Het was een hele eer om in een speciale outfit dit doctoraat te mogen ontvangen. Ook de speech die ik gaf naar het jongere publiek, gaf me voldoening, ik werk trouwens graag met studenten.
Het idee voor dit album is ontstaan, toen ik een concert gaf in Leeds College in Noord-Engelend met een groot orkest van 50 muzikanten. Ik had reeds een connectie met Leeds met Soft Cell, ik woonde er ook, ik volgde het kunstcollege daar. Enkele nummers van dit album, speelde ik daar voor het eerst. De BMG platenmaatschappij merkte dit concert op, en vroeg me om deze orkestrale nummers op te nemen op een cover album.
Kunnen we je in België aan het werk zien in de nabije toekomst?
We doen 1 concert in Berlijn in november. Dan komen we richting Europa in het voorjaar 2018. Natuurlijk staan België op ons verlanglijstje.We bekijken of we kunnen beroep doen op een lokaal groot orkest.
Hoe herinner je je België?
Ik ben een fervent Jacques Brel fan. België heeft altijd een speciale plek in mijn hart gekregen. Brel heeft altijd een grote invloed op mij gehad. Maar ik herinner me ook de eerste promotoer van Tainted Love in België. Ik herinner me iets van een opname in een supermarkt, de regisseur had meestal van die surreële ideën om iets te promoten.
Wanneer ik je zou vragen om een schilderij te creëren met opschrift ‘Painted Love’, ik verwijs naar je wereldhit ‘Tainted Love’, hoe zou je liefde dan uitbeelden?
Ik zou het zeer moeilijk vinden om dit uit te beelden, omdat liefde voor mij alleen binnenin zit.
In de jaren ’80 had je een doorgedreven new wave look , hou je nog steeds van deze look?
Ik zou in die kleding van toen niet meer passen. (lacht) Toen ik voor de eerste keer in Top of the Pops kwam, was ik inderdaad in zwart gehuld met armbanden, zwarte eyeliner en mensen kopieerden massaal deze look. Ik zag David Bowie aan het werk, met hetzelfde effekt. Als ik nu modeshows zie, stel ik een revival vast van die 80’s look.
Maar ik hou er nog steeds van, om op te treden met de zwarte eye-liner, de kleding van toen laat ik maar achterwege.
Nu sta je wel in stijl op de cover van het album.
Dankjewel voor dit compliment, het heeft wel iets van .....Jacques Brel meets James Bond!
Je straalt steeds optimisme uit, de gouden raad?
Genieten van wat je aan het doen bent. Beseffen dat het op elk moment kan eindigen, ik had immers 13 jaar geleden een zwaar motorongeval. Als ik mag optreden, ben ik zeer blij.
Alle info: http://www.marcalmond.co.uk