Zangeres Elke Bruyneel, die u nog kent van 'Delavega', treedt voor het eerst naar buiten met haar eigen, nieuwe band Lucy and the birds en stelt hun eerste EP voor. De eerste worp uit die titelloze EP, 'Strongest Girl', klinkt alvast veelbelovend. Op vrijdag 27 maart bijten ze de spits af in Gent, gevolgd door nog twee EP-releaseconcerten in Brugge en Antwerpen. Maak kennis met 'Lucy and the birds'!
“Acteren? Zou je niet kiezen voor zang?” Het was niet meteen de feedback die Elke Bruyneel verwachtte na de toelatingsproef aan Studio Herman Teirlinck. Maar ze nam de raad ter harte en koos ervoor om haar stem het werk te laten doen; eerst bij Delavega en later bij haar eigen band Lucy and the birds.
Eind 2014 gooide Lucy and the birds officieus al een song ‘Strongest Girl’ op het net, het eerste wapenfeit van de titelloze EP, die gereleased werd op 9 maart 2015. ‘Strongest Girl’ is meteen de blauwdruk voor een EP die mooi laveert tussen soul en pop, met hier en daar een lichte jazztoets, en echo’s van stemmen als Joan as Policewoman, Feist, Norah Jones, de jonge Rickie Lee Jones (ten tijde van Chuck E’s in Love) en Monique Harcum – de stem van Mo&Gras – bij wie Bruyneel tijdens het schrijfproces altijd mocht aankloppen. Het resultaat is een prachtige EP, zes songs lang, die bij de luisteraar meteen onder de huid gaan zitten. Knap gearrangeerd, spaarzaam verfraaid met muzikale details, zodat Bruyneels prachtige stem – wonderlijke zalf voor de ziel – mooi in de verf gezet wordt. Geen maniërisme, maar eerlijk echte songs, met catchy en ontwapenende refreinen.
De sfeer op de EP? De liefde – of wat dacht u - en de zoektocht naar dat ene ware gevoel, naar de zindering in de toppen van je tenen, naar het moment waarop je je overgeeft aan die ene blik. ‘Strongest Girl’ lichtte al een tipje van de sluier en voorspelde al veel moois. Met het licht-luie, en in solitude badende ‘Lost’, het lentevrolijke ‘On the Road’, het jazzy, maar onheilspellende ‘Golden Sounds’, het naakte – piano en stem, meer heeft een song niet altijd nodig – ‘(A Graven)Image’ en het licht-latin/jazz geïnspireerde ‘Missing’ (verraderlijk hoopgevend bossa-sfeertje) staan Lucy and The Birds klaar om volle zalen mee te nemen in prachtig getoonzette muzikale verhalen.