“Het was in de zomer van 2006 dat Lorenz “Lo” Laevers de diagnose van Amyotrofe Laterale Sclerose (ALS) te horen kreeg. Lo was toen 28 jaar en een echte beer. We waren nog maar net op kamp geweest met de KSA en het was ons toen al wel duidelijk dat er iets mis was. Spreken ging minder vlot en het leek gaandeweg alsof hij sprak als een dronkenman. Toen we het nieuws van André, de vader van Lo, vernamen enkele maanden later op Lo zijn verjaardag, sloeg dat niet meteen in als een bom. Niemand leek te weten wat ALS was…”
Met deze pakkende tekst toont de organisatie meteen de ware toedracht van het festival LoLands te Scherpenheuvel. Een kleinschalig festival ten voordele van het A.L.S. Laeverfonds, opgericht ten nagedachte van Lorenz “Lo” Laevers. Het eerste festival vond plaats een half jaar na zijn overlijden.
En sindsdien is het niet meer weg te denken van de weide in Scherpenheuvel.
Na vijf succesvolle edities, belooft het ook dit jaar weer een spetterend festival te worden. De line-up stelt niet teleur. Met op vrijdag Cash Reloaded die zich doorheen het leven en werk van Johnny Cash waden. Opgevolgd door de Kräkers, een tweede coverband, die zich toespitst op het Nederlandstalige repertoire. En als afsluiter The Scabs die hun veertigste verjaardag komen vieren op LoLands.
Cash Reloaded zorgt voor een gemoedelijke start. De twee ervaren mannen op gitaar met zware stemmen maken dat ik me in Amerika waan. Al hebben de schedel en Amerikaanse vlag op de ouderwetse schommelstoel daar vast en zeker ook iets mee te maken. De heren brengen niet alleen diverse nummers van de welgeliefde Johnny Cash, met als uitblinkers ‘Walk The Line’ en ‘Ring of Fire’. Ook enkele nummers die Cash zelf coverde komen aan bod. Eén daarvan springt er bovenuit: ‘Personal Jesus’ van de elektronische band Depeche Mode. Een uitmuntend gebrachte versie van Cash, maar ook van deze Amerikaans getinte Belgen. Al laten de heren naar het einde van de set duidelijk blijken dat we ons wel degelijk in Scherpenheuvel, België, bevinden – en niet Amerika . Dat met de kreet: “Brekt da kot hier af he manne.”
Dat is voor de volgende coverband, de Kräkers, met de puntjes op de a. Zij brengen echte nederpop uit de jaren 70 en 80. De heren maken direct een straffe start met ‘Ik wil jou’, ‘Laat ons een bloem’.
Enkel welgesmaakte grapjes doorheen de set zorgen voor een enthousiasme doorheen de hele tent. Zo verwijst de zanger dat hij vroeger de keuze kreeg gesteld om te Trouwen + kinderen krijgen of te vertrekken. Een mooie opener voor ‘Dag Zuster Ursula’. En de klassiekers volgen elkaar op. Nummers als Jimmy van Boudewijn de Groot, Cote d’Azur van Urbanus, Het kan niet zijn van Will Tura passeren de revue. Deze 5 mannen van middelbare leeftijd, met name de zanger, doen massaal beroep op de Vlaamse kleinkunst krijgen het allemaal verkocht aan het publiek.
En dan is het tijd voor de main act van de avond: The Scabs, ook wel de Vlaamse ‘The Clash’ genoemd. Na een optreden eerder op de avond in Noorderwijk strijken de heren om half 12 neer op de festivalweide te Scherpenheuvel. De groep grijpt direct naar de nostalgie door beroep te doen op de nummers ‘Credit Cards’ en ‘Let’s Have a Party’ van het album Skintight van 1988. Dit laatste nummer wordt ook opgedragen aan het publiek en Scherpenheuvel, aldus Swinnen. “Het voelt geweldig aan om 40 jaar The Scabs te vieren op een boogscheut van waar we als The Scabs zijn begonnen.” Al lijkt dit enthousiasme niet direct gedeeld te worden door de rest van de leden van de band. Met name Willy Willy staat wel erg chill op het podium. Zo chill dat hij zelfs een sigaretje opsteekt tijdens ‘Hard Times’. Dit terwijl hij verder blijft tokkelen op zijn gitaar.
Daar vrijdag een rustige opwarmer was naar het weekend toe na een drukke werkweek, belooft zaterdag wat pittiger te worden. Met Sons, Josephine, Tom Helsen, K’s Choice, Boulevard Vinyl, DJ Wout en als afsluiter Skyve kan er niet anders dan gefeest worden.
Met pijn in het hard heb ik de pittige rockgroep Sons moeten missen. Ik weet van hun passage op Suikerrock Tienen dat het de moeite geweest zal zijn. Al zal dat voor de groep zelf misschien het tegendeel zijn geweest. Als er evenveel bezoekers waren als bij de Brugse soulzangers Josehpine. Door het goede weer, hebben de meeste festivalgangers buiten de circustent plaats genomen. Al is dat pech voor hen. Deze Selah Sue dubbelganger zorgt met haar aparte stem en rustige mellow muziek voor een interessante beleving. Tom Helsen lokt daarentegen al iets meer volk naar de tent en zorgt ook meteen voor een onvergetelijke opener. Een fout geknoopt hemd. En daar hij “al 42 jaar is”, moet hij zich wel omdraaien om zijn hemd goed te knopen. De stemming is meteen gezet voor de gehele set. Ook Helsen heeft een persoonlijke ervaring met A.L.S en draagt zijn show dan ook op aan goede vriendin Ilse Reinders. Ondanks zijn nog ietwat geknelde stem door ziekte, stelt Helsen niet teleur. Zo brengt hij het ,volgens hem, meest oprechtste en eerlijkste themalied ooit voor Music for Life: ‘Home’. En ondanks dat hij enkele hoge tonen mist, door de nasleep van zijn griep, zorgt het catchy nummer voor heel wat zwierende heupen. Hij krijgt het publiek zelfs zo ver om uitbundig te joelen op het woord ‘Cupcakes’ tijdens zijn gelijknamig nummer, van zijn gelijknamige plaat. Maar de absolute topper van de set, is wéér, een zich eigen gemaakte cover. Deze keer van newcomer Dua Lipa. En al geeft Helsen aan dat hij niet met de eer kan gaan lopen daar hij het nummer niet zelf heeft geschreven, mag hij zichzelf zeker op de borst kloppen om er zo een sublieme, originele versie van te maken. Alsook geeft hij een sympathieke shout-out naar headliner K’s Choice die speciaal voor LoLands naar België zijn gevlogen. Al moet ik het woord ‘sympathiek’ misschien achterwege laten als ik er ook bij vermeldt dat Helsen hoopt binnen 20 jaar net zo te zijn als Sarah Bettens, aangezien K’s Choice al 100 jaar meegaat.
Al lijkt het misschien 100 jaar aan de horde mensen te zien die ondertussen zijn toegestroomd. Een diverse groep van jong en oud. K’s Choice spreekt iedereen aan. Vanavond is de groep duidelijk in de stemming voor wat pittige muziek. De beat van hun nummers is voelbaar in m’n benen. Niet alleen het publiek is blij met de komst van K’s Choice, ook de band zelf zijn vereerd om op LoLands te mogen optreden. Wel voor drie redenen. Het is hun laatste festival van de zomer. Hun laatste optreden om hun 25 jarig bestaan te vieren. En ze zijn speciaal overgevlogen enkel en alleen voor deze avond. Na hun wat zwaardere muziek is er ook tijd, voor enkele van hun grootste en iets rustigere hits. Met als eerste het geliefde ‘Belief’ dat het laatste jaar terug aan populariteit heeft gewonnen dankzij Niels Destadsbader zijn cover ‘Verover Mij’. En als tweede het wonderschone ‘Almost Happy’. De band amuseert zich ook duidelijk op het podium. Enkele gitarenduels tussen de 4 gitaristen, alsook een muts die richting Gert Bettens wordt gegooid als hij de zang op zich neemt. En nu volgen de hits zich op. All time favorite ‘Not an Addict’ zorgt voor gejuich alom. En ‘Everything for free’ sluit de set af. Als bis nummer opteert de band voor een muzikale jamssessie met gitaristen en pianist om dan samen met buiging het podium vrij te maken voor feestgangers Boulevard Vinyl. Ondanks geluidsproblemen en een vertraging van een halfuur slagen deze 5 jongemannen er toch in het feest op gang te trekken. Met het nummer ‘I Need Never Get old’ bewegen de dansbeentjes tot in het einde van de tent. Zanger Wim B toont zich als een echte gangmaker. Met hits als ‘Wake Me Up’ van Avici tovert hij een smile op ieders gezicht. Hij brengt zelfs een persoonlijke toets aan het nummer ‘Rather Be’ van Clean Bandit. Zo zingt hij: “LoLands got a place for you.” En tovert zich om in Max Colombie. Ook het Vlaamse ‘Goud’ van Bazart gaat niet ongemerkt voorbij. En deze nummers passen duidelijk beter bij zijn stem. Een goede afsluiter voor mijn weekendje Lolands.