Terwijl in België de filezwaarte tussen 2007 en nu verdubbeld is, is die in Nederland gehalveerd. Koppen zoekt uit hoe onze noorderburen dat hebben klaargespeeld. Verder brengt Koppen een reportage over twee mensen met een terminale kanker op de palliatieve eenheid van het AZ Sint-Lucas-ziekenhuis in Gent en over de terugkeer van het luisterspel.
OPZIJ, OPZIJ, OPZIJ
Oktober is dé filemaand bij uitstek. En dit jaar breken we records: nooit eerder stonden we zo vaak stil. Tussen 2007 en nu is de filezwaarte verdubbeld. In Nederland kan het anders. In Oss tonen ze ons een wereldprimeur. De ‘weg van de toekomst’: een futuristisch ogende baan waar groene led-lampjes je van het ene groene licht naar het andere leiden. Kostprijs: 83 miljoen euro.
Vreemd genoeg is in Nederland in dezelfde periode die filezwaarte gehalveerd. “Omdat wij de creatiefsten ter wereld zijn”, zegt Aernout van der Bend van de Verkeersonderneming in Rotterdam met de nodige Nederlandse bescheidenheid. Met onder andere premies voor wie uit de spits blijft en watertaxi’s lukt het daar wél.
Vlaams minister van Mobiliteit en Openbare Werken Hilde Crevits (CD&V) wil de Brusselse ring breder. “Dat deden wij jaren geleden al,” zeggen de Nederlanders, “je moet vooral het gedrag van de automobilisten aanpakken.” Door hen bijvoorbeeld aan te moedigen de
bedrijfsauto minder te gebruiken. “In België is nog veel werk aan de winkel,” zegt verkeersdeskundige Chris Tampère van de KU Leuven, “het zou niet slecht zijn om eens bij onze noorderburen te spieken.”
HET DODENHUIZEKE
Een half jaar lang mocht Koppen twee mensen met een terminale kanker volgen op de palliatieve eenheid van het AZ Sint-Lucas-ziekenhuis in Gent. Jef is 85 en lijdt aan een niertumor. Elise is 67 en heeft borst- en botkanker. Ze weten allebei dat ze niet meer kunnen genezen. Een gespecialiseerd team van artsen, verplegers en vrijwilligers probeert hen zoveel mogelijk te laten genieten van de laatste maanden van hun leven én te vrijwaren van pijn.
Elise: “Ze trachten zoveel mogelijk mijn pijn te verlichten hier, zodat je nog op een menselijke manier kunt leven.” Jef noemt de afdeling ‘zijn dodenhuizeke’ en neemt er elke dag afscheid van zijn kinderen, broers en zussen. “Ik weet dat ik moet gaan, maar wanneer weet niemand.”
Maar toch wordt er ook gelachen en zelfs gezongen op de afdeling. Zowel Jef als Elise wilden meewerken aan de reportage om op hun eigen manier een ode te brengen aan het personeel en de vele vrijwilligers die er werken. “De mensen die hier werken, potverdomme ik doe er toch mijne hoed voor af. Dat noem ik moed en zelfopoffering.”
REVIVAL VAN HET LUISTERSPEL
Het hoorspel lijkt helemaal terug van weggeweest. Vorig jaar was het best verkochte kinderboek een luisterspel. Bij vele mensen met kinderen zijn de luisterspelen tijdens lange ritten in de auto vaste prik. De verhalen zijn opgepoetst en een pak grappiger dan vroeger, waardoor zowel ouders als kinderen er plezier aan beleven.
In ons land zijn er twee uitgeverijen die het luisterspel opnieuw op de kaart hebben geplaatst: Lannoo en Het Geluidshuis. Koppen volgt het ingewikkelde en dure productieproces dat aan een luisterspel vooraf gaat. Als je weet dat één luisterspel tot 150.000 euro aan productie kost, is de vraag hoe een uitgeverij dat aankan. “Je mag daar niet te veel over nadenken. Wij hebben gewoon veel chance gehad dat het publiek dit smaakt,” zegt Koen Brandt van Het Geluidshuis.
Ronny Delwiche, een geluidstechnicus die blind geboren is, is gepassioneerd door luisterspelen. Hij verzamelt en restaureert oude hoorspelen, en vindt dat die perfect naast de nieuwe kunnen staan.
Koppen: op donderdag 31 oktober om 20.40 u. op Eén.