J. Bernardt, beter bekend als de zanger-gitarist van de Belgische indierockgroep Balthazar, is ondertussen het derde (ja, het derde!) nevenproject van deze band. Naast Warhaus en Zimmerman is ook Jinte Deprez aan zijn solodebuut begonnen onder de naam J. Bernardt. Het sabbatjaartje van Balthazar leidde ertoe dat deze drie mannen elk succes proberen te boeken met hun eigen project. En Deprez is ontzettend goed bezig. Na het verschijnen van zijn nieuwe plaat ‘Running days’ gaat het alleen maar bergop voor deze grote meneer.
Een uitverkochte AB én een publiek dat er ontzettend veel zin in had: dé twee criteria voor een topoptreden. Glints was de band van dienst om het warme publiek nóg warmer te maken voor het eigenlijke hoofdoptreden. En of dat is gelukt. De Belgische band speelt in zijn nummers een mengeling van hiphop, elektronika en pop. En dat Britse accentje dat hij van thuis uit meekreeg gaf meteen charme aan de hele performance. De Brits-Antwerpse hiphopper wist in zijn roze tenue het publiek mee te krijgen met een overtuigende set. De perfecte opener, dat zeker.
Met een buiging en het nummer ‘On Fire’ – ook het eerste nummer op zijn album ‘Running Days’ – maakte J. Bernardt zijn intrede. De donkere lichten en zijn zwarte figuur maakten dit alles donker en mysterieus. Het rare is dat hij tegelijkertijd ook iets heel charmant over zich heeft hangen. De bassen kwamen hard aan, maar dat hoort ook zo bij dit soort muziek. Veel show verkopen kan hij, gewapend met twee drumstokken in de hand en al dansend van de ene kant naar de andere, maar dat maakt zijn performance net zo goed. Enkele handgebaren van Deprez waren deze avond genoeg om het publiek helemaal op te hitsen.
Bij het nummer ‘Calm Down’ kreeg hij iedereen nog meer mee door het nummer af te sluiten met een mooie akoestische versie, waarmee hij heel wat meisjesharten sneller liet slaan. Langs de ene kant Deprez, gebogen over zijn synths, tokkelend op zijn gitaar of over de grond dansend. Langs de andere kant het publiek, meewiegend en meedansend op de beats en de luide bassen van de muziek, vooral dan op het nummer waar iedereen naar smachtte: ‘Wicked Streets’. Het leek alsof niemand ooit de tijd vond om een seconde stil te staan en eventjes uit te blazen. Zelfs frontman J. Bernardt niet, ook al postte hij een paar uur voordien op zijn Instagramprofiel dat hij wat ziekjes was. Veel hebben we daar alleszins niet van gemerkt.
"We got a new song, who wants to hear a new song?" Met deze vraag zette hij een nieuw nummer in. Bitsige tonen die ontsnapten uit de synths gecombineerd met duister gezang, maar het was er wel eentje dat meteen aansloeg. "Ancienne Belgique, do you want more?" Een retorische vraag waarop we allemaal het antwoord wel kennen. Daarop besloot Deprez dat het nog niet genoeg was geweest. Crowdsurfen kon je het niet noemen, maar hij baande zich tijdens ‘The Other Man’ wel een weg door het publiek tot aan de PA achteraan in de zaal. Daar zette hij nog maar eens een zoveelste sterke performance neer. Zoveel ambiance bij zo een ‘rustige’ muziek, dat moet je kunnen.
Dit optreden van een dik uur is hét bewijs dat J. Bernardt ook solo zijn mannetje kan staan. Misschien was dat sabbatjaartje van Balthazar al bij al niet zo’n slechte beslissing, anders hadden we deze kant van Deprez nooit gekend. En dat zou zonde zijn.