Peter Minnebo

Uma Chine stelt haar tweede album “Changes” voor. Hoofingrediënten zijn drie vrouwenstemmen, gedragen door gewaagde ritmes en fijn doorweven met analoge synths.

Met haar debuut “UMA CHINE” (Starman Records) verovert de gelijknamige band in 2019 een plekje in de Belgische popscene. “Prachtig debuut”, orakelt OOR, terwijl ook o.a. Focus Knack zich lovend uitlaat over de groep van frontvrouw Nele De Gussem. HUMO schuift Uma Chine dan weer naar voor als "één van de niet te missen acts voor 2020", waarop de band ook in de finale van Humo’s Rock Rally belandt.

Uma Chine weet zowel op plaat als live een bijzondere energie te genereren. De band typeert zich door de gelaagdheid van de stemmen, vervormde gitaren en synths, en de originele wendingen binnen de songs.

“We willen verhalen vertellen”. En die zijn aangelengd met een flinke dosis verbeelding. Ook het tweede album van Uma Chine zit vol magisch realisme.

Changes is een album over het onderbewuste dat zich via dromen aan ons openbaart. Waar ‘s nachts in verhalen heden en verleden door elkaar gehaald worden, komen overdag verse inzichten als kiemen bovengronds gestuwd, en ze veranderen ons. Dit album beschrijft keerpunten die veroorzaakt zijn door dat onderbewustzijn.

“Changes”, het titelnummer van de plaat, gaat over keuzes maken die in eerste instantie beangstigend en onwennig zijn. “Visits” is dan weer een nummer over het verlies van geheugen – en het terug invullen van onze herinneringen met wat we denken nog te weten. En soms geloven we dat we dingen zijn vergeten, maar komen ze terug in onze dromen. “Hold” beschrijft zo'n droom.

De Gussem: “Ik geloof dat de belangrijkste ideeën ons komen aankijken, ze willen zich opdringen aan ons bewustzijn. Het enige wat we kunnen doen is rustig luisteren, en terug kijken.”

“Dit album is geschreven met de muzikanten van de band in mijn hoofd.” legt De Gussem uit. Tweelingzussen Rana en Sherien Holail Mohamed experimenteren met de mogelijkheden die hun complementaire stemmen bieden. Instrumentalisten Gilles Vandecaveye-Pinoy, Simon Raman en Nils Vermeulen en mixer/co-producer Peter Desmedt polijstten de nummers verder tot hun uiteindelijke vorm. Waar hun debuut muzikaal nog alle kanten uitging, is dit album een solide geheel geworden.

Uma Chine mocht in België reeds opdraven voor een aftershow van dEUS en buiten de grenzen tourt de band sinds de release van haar debuut op relevante podia in Nederland, Duitsland, Frankrijk en Zwitserland.

Frontview Magazine ging op 30 maart online op visite bij frontvrouw Nele De Gussem.

Hoe onstond de naam Uma Chine?

“Oorspronkelijk waren we een band, maar nog ongedefiniëerd. De combinatie van mensen die met instrumenten werken bracht ons tot Human & Machine, waaruit de groepsnaam werd afgeleid Uma Chine.”

Was er een onmiddellijke match tussen de stemmen van de 3 zangeressen?

“Rana en Sherien zijn tweelingzussen met prachtige stemmen, en zelfs als ze fout zingen, zingen ze samen fout. Haast telepathisch! Uit ervaring weten we dat beide zussen meer kracht ontwikkelen in hun stem in de lagere stemregisters, terwijl dit bij mezelf eerder geldt in de hogere stem. In het begin schreef ik muziek, die nog niet specifiek voor onze stemmen gemaakt was. Dit album is meer gericht op onze stemmen.”

Het album Changes is geïnspireerd op het onderbewuste.

“Ik ben iemand die soms teveel in fantasie leeft. Ik schrijf mijn dromen uit. Alles op dit album is echt gebeurd of echt gebeurd in een droom. Soms maak ik er een nummer van en achteraf wordt mij duidelijk waarover het écht ging.

Als ik iemand beschrijf die gaat lopen, dan verwoord ik de ervaring van die loper. In een spirituele vorm zou het gras dat die loper langs de zijkant passeert, ook juichend publiek kunnen zijn.“

Zoekt u het onderwerp onderbewuste ook op in de literatuur?

Ik lees veel, haal mijn inspiratie meer uit de literatuur dan uit de concrete muziek. Mijn favoriete boek is ‘Over de liefde en andere duivels’, een roman van Gabriel Garcia Marquez. Het magisch realisme is iets dat mij het waard maakt om te leven. De dingen magischer interpreteren dan dat ze misschien zijn.”

Het zelf deel uitmaken van jullie clips, hoe hebben jullie dat beleefd?

Voor ‘Hold’ hebben we samengewerkt met iemand die ik al zeer lang ken. De clip is door één persoon gemaakt en bedacht. We mochten gewoon onszelf zijn. Aan een riviertje in de Ardennen, zitten eten, babbelen,… Voor ‘Visits’ werkten we samen met Sietske Van Aerde uit Antwerpen.”

Als de allereerste ideeën ontstaan, is het dan zo dat je verder volgens de Uma Chine formule componeert of kan dit ook andere richtingen uitgaan?

“Als ik nu muziek schrijf, dan ben ik in wezen altijd Uma Chine. ‘The Frog’ is ontstaan als een solo nummer. Het was een verhaal dat ik al lang wou vertellen, oorspronkelijk door mezelf en de gitaar. Uiteindelijk heb ik het nummer getransformeerd naar Uma Chine normen.”

Het verhaal van ‘The Frog’ spreekt tot een sprookjesachtige verbeelding.

“Het is nogal persoonlijk, maar ik kan je wel zeggen dat het gaat over het beeld dat de prinses de kikker kust en dat de kikker niet altijd de prins is.”

Is dit album 100% authenticiteit zonder compromissen?

“Ik denk dat je anders niet met muziek kan bezig zijn zoals wij daarmee bezig zijn. Ik vind het wel een moeilijke stelling hoor. Dit stadium is duidelijk, het album is af en kan ik erover vertellen en in welke rol ik hier zit. Soms moet ik me nog meer afschermen van de buitenwereld bij het schrijven. Terwijl je aan het schrijven bent, word je beïnvloed door social media, door wat anderen uitbrengen en dan begin je na te denken. Het is moeilijk om niet beïnvloed te worden. Soms denk ik, ‘wow ik ben weer van die rare nummers aan het schrijven, die ze niet zullen willen draaien’. Er zal een moment komen, dat het grote publiek onze stijl gaat begrijpen, en dat is een leuke ervaring.”

Delirium, Rachida & The Grass zijn korte instrumentale songs.

“Ik ging naar een vriendin in Parijs met de intentie daar een ganse plaat te schrijven. Dat is compleet mislukt! (lacht) Toch ben ik er in geslaagd om één instrumentaal stukje te schrijven ‘Rachida’. Ik was daar een vrouw tegengekomen, supervriendelijk en ze heette Rachida. Ik wou het absoluut op de plaat, omdat het een belangrijk onderdeel was van het ganse proces en het paste in de sfeer van de plaat.

In de préproductie speelden we de nummers, lieten ze dan helemaal los, en probeerden we te improviseren. Zo zijn ‘Delirium’ en ‘The Grass’ ontstaan.”

In ‘Changes’ mag het er wat ruiger aan toe gaan met de dominante gitaarsound.

“Ik heb vroeger in stevige bands gespeeld hoor (Future Old People Are Wizards), soms wat te heftig voor mij.”

De’ White horses’ intro brengt wat Oosters getinte klanken mee.

“Het is een pentatonische toonladder. Toen ik het begon te schrijven, heb ik een banjo van de muur gehaald. Het instrument was op een bepaalde manier gestemd en ik ben daarmee beginnen spelen, vandaar wat Oosterse klanken.”

Welke karakters leven er zo in Uma Chine?

“Er is een zekere harmonie in onze groep, ik denk dat ik nog de meest introverte ben. Rana & Sherien zijn 2 chille meisjes, voelen zich overal op hun gemak. Dat vind ik belangrijk, soms kan ik wat neurotisch worden omdat ik wil dat alles perfect is en zij zorgen voor de nodige verlichting. Simon, Gilles en Niels zijn goede vrienden, ook buiten Uma Chine. Ze maken lol en lopen altijd raadsels te verzinnen, het zijn ook bitchy nerds! (lacht) Simon en Nils hebben ook altijd een schaakbord mee. We geven om de band , maar ook om elkaar.”

Hoe was het om in de Humo’s Rockrally finale te staan in de Ancienne Belgique?

“Ik heb eerst wel de band moeten overtuigen om deel te nemen, want het is een wedstrijd in de muziek. Het zou alleszins de zichtbaarheid ten goede komen van onze plaat die toen zou uitkomen. Uiteindelijk in de finale geraakt, begin je toch ook te hopen op winst.”

Hoe bereiden jullie je mentaal voor?

“De laatste 10 minuten voor een concert, doen we altijd de groepsknuffel en met de zangeressen warmen we onze stem op, fysiek maar ook om er mentaal in te komen.”

Hoe pakken jullie de présence op het podium aan?

“Soms denken mensen dat we halve dansjes hebben voorbereid, maar dat is niet zo. (lacht) We staan met 3 vrouwen vooraan, en of we dat willen of niet, het wordt iets visueel. In het begin waren we daar totaal niet mee bezig, en kregen we de opmerking van soms te chaotisch. Nu denken we iets meer na over het visuele, ook over de kleding.”

Rana & Sherien, staan die altijd op dezelfde plaats op het podium? De tweelingzussen kunnen immers wisselen, we zullen het niet merken.

“Zeker, ze staan steeds op dezelfde plek!”

Dromen jullie al voorzichtig van de live concerten?

“Als er last minute optredens op ons afkomen in de zomer, doen we dat zeker. We focussen meer op onze première 23 oktober in de Handelsbeurs.”

Het nieuwe album van Uma Chine “Changes” verschijnt 9 april 2021 op het Belgische jazz / not jazz label W.E.R.F. records.

Krijg het laatste FrontView Magazine nieuws in je Facebook nieuwsoverzicht: