Naar aanleiding van het nieuwe concert van de "Musical zingt..."-reeks gingen we alvast een babbeltje doen met één van de diva's, Elke Buyle. Elke studeerde in 2008 af aan de musicalafdeling van het Koninklijk Conservatorium van Brussel. Nadien speelde ze ondere andere in zowel de Vlaamse als de Duitse versie van "Dans der vampieren", "Oliver!" en "Chaplin". Elke deed ook mee aan het VTM-programma "Op zoek naar Maria" en werd maar liefst vijfde. De meeste zullen haar echter kennen van haar hit "Laat het los", de titelsong van de disneyfilm "Frozen". Vorig jaar deed Elke reeds mee met "Musical zingt the 90's" maar ook dit jaar maakt ze weer deel uit van de artiesten van "Musical zingt Top of the Divas".
Wat is voor jou persoonlijk het thema diva? En wat moet een diva hebben?
Dat vind ik een heel gemakkelijke vraag. Een grootse stem, dat is eigenlijk alles. Al de rest dat erbij komt kijken, looks en attitude, is bijzaak. Mensen die zichzelf op de kaart hebben gezet omwille van hun stem, zijn voor mij de echte diva’s. Het woord diva heeft nog te vaak een negatieve connotatie. Maar bij ons wordt het enkel in de positieve zin bedoeld.
Wie is je favoriete diva allertijden?
Aretha Franklin staat bij mij in de top drie. Omdat zij nu nog altijd bezig is. Ik heb een tijdje geleden een filmpje gezien, waarop ze achter de piano kruipt en los uit de pols begint te jammen en te gaan. Als je dat nog altijd kunt op vijfenzeventig jarige leeftijd, dan heb je jezelf voor mij op de diva kaart gezet.
"Je geeft hen een deel van jezelf en het moment dat het publiek jouw cadeautje aanneemt, voel je de kick van een optreden."
Zie je jezelf als een diva? Of is dat voor jou echt ‘ik ga een rol spelen’.
Het is niet echt een rol spelen, het is eerder een andere kant van jezelf laten zien. Aangezien wij alle drie nogal gemakkelijk eerder op de achtergrond blijven in plaats van onszelf te profileren, zal dat even een drempel zijn waar we over moeten. “Effe graven”, zeg maar.
De diva’s zijn voor jou erg uiteenlopend, de muziek dan ook? Het kan dus ook een intiem nummer zijn dat je op diva niveau brengen?
Zeker! Zoals in het begin van het interview gezegd, is voor mij een diva iemand met een grootse stem. Al die toeters en bellen hoeven daar voor mij niet bij. Ook een intiem nummer kan een “diva-nummer” zijn, zolang het steengoed gezongen is, met intentie, met passie, met hart, met guts, met soul, vanuit de buik! Om een voorbeeld te geven: Edith Piaf was voor mij ook een diva pur sang. Wat zij deed met een nummer, qua interpretatie, qua muzikaliteit, … Dat hebben weinigen haar nagedaan en zij heeft massa’s intieme nummers gebracht. Ik denk dus dat Laurenz voor onze show eender welke nummers had kunnen kiezen. Zolang wij er ons eigen verhaal in vertellen en dat doen vanuit onze buik, zullen de mensen geraakt zijn, opgaan in de show en drie diva’s zien staan op scène.
Kijk je ernaar uit of is het toch een beetje uit je comfortzone?
(schiet in de lach) Het is spannend. Zodra je jezelf wil laten zien, MOET je uit je comfortzone komen. En je MOET jezelf laten zien, anders kun je net zo goed in je badkamer staan zingen. Je kan immers proberen te kopiëren wat Aretha deed, maar dat zal niet of nauwelijks binnenkomen bij het publiek. De enige manier waarop dit werkt is als je iets van jezelf naar de mensen brengt. Je geeft hen een deel van jezelf en het moment dat het publiek jouw cadeautje aanneemt, voel je de kick van een optreden.
"Geen sprake van! Met mijnen deegrol erachter!"
Jij hebt vorig jaar meegedaan maar toen was het thema “90ies”, nu “Diva’s”. Is dit thema meer je ding?
Ik vind dit thema nog leuker! Zo goed als iedere song is een hit met ballen, een uitdaging om te zingen én gekend bij het grote publiek. Bij de 90ies vond ik sommige nummers wat plat, grijsgedraaid, zeg maar. Maar natuurlijk waren het net die hits die het best werkten. Aangezien we bij deze show het beste van twee werelden hebben, gaat het vonken geven!
Vorig jaar was het toch wel een feestje in de zaal, had jij die indruk ook vanop het podium?
Ja jawel. Ik voelde vooral hoe de collega’s en ikzelf werden aangestoken door het enthousiasme van het publiek. Zodra je voelt dat ze allemaal mee zijn, recht schieten uit hun stoel, geef je dat zo’n energieboost! Als de braafste toeschouwers in de zaal meezingen met de samsonrock en de macarena, dan vraag je je toch af waarom hier nog nooit eerder iemand is op gekomen. (lacht) Van de eerste noten was het een feestje en gaandeweg valt de stress van je schouders.
Wat vind je van de jongens? Zijn het voor jou ook echte diva’s?
Pieter gaat het misschien niet graag hebben, maar ik ga het toch vertellen. (lacht) Objectief zijn wat hem betreft, is wat moeilijk. Hij is namelijk één van mijn allereerste leerlingen. Dus ik ben gewoon belachelijk fier op hem. Ik vind het heerlijk dat ik na Chaplin alweer met hem op scène sta. Ik zie hem super graag bezig en hij is een heerlijke collega.
Met Matthew heb ik nog niet samen gewerkt, maar ik heb hem wel al een aantal keer mogen bewonderen. En ja dat is ook een diva, in de positieve zin van het woord. De combinatie van die twee kanjers met ons drie erbij, dat komt helemaal goed! (lacht)
"Ik vind het heerlijk om mensen mee te nemen in een verhaal!"
Mogen ze van jou de show stelen? En wat zou je dan doen?
Geen sprake van! Met mijnen deegrol erachter! (lacht) Nee, natuurlijk mogen ze de show stelen; Ik ben er trouwens zeker van dat ze dat zonder problemen gaan doen. Ze gaan een mooie tegenhanger zijn van al dat vrouwelijk geweld!
De titel is “Musical zingt…” maar toch is het niet echt een musical. Wat maakt het voor je zo anders? En vind je dat leuk dat het totaal iets anders is?
Als musicalzangers andere genres dan musical gaan zingen, zeggen mensen vaak “schoon gezongen, maar het klinkt te musical”. Ik ben er nog altijd niet achter wat dat juist inhoudt en ik vind het dan ook een dwaze uitspraak. Daarom is het leuk dat we bij “Musical zingt…” gewoon ons ding mogen doen, zonder dat etiket te vrezen. De titel spreekt voor zich, dus het publiek weet waaraan het zich kan verwachten. Ze weten dat we allemaal een musicalachtergrond hebben, wat ze niet weten is dat wij meestal ook nog goed zijn in andere genres.
Hou je zelf een beetje van glitter and glamour? Als je naar één première zou gaan, zou je jezelf dan zo aankleden, als een beetje een diva, of liever iets soberder?
Ik vind dat wel eens leuk. Het is een excuus om eens all the way te gaan om je op te tutten! Als je weet dat iedereen mee doet, uiteraard. Anders sta je daar in je lange, ongemakkelijke jurk en je bontjas.
Wat heeft jou overtuigd om mee te doen met dit project?
Voor mij was het thema echt een beresterk argument en ik vond het vorige keer geweldig leuk. Verder geeft dit project mij nog eens de kans om te laten zien wat ik in huis heb. Ik vind het heerlijk om mensen mee te nemen in een verhaal en al zingend kan ik dat gewoon het best. Dus het publiek mag van mij 200% verwachten, ik ga mijzelf smijten om die verwachting in te lossen!
