Op donderdag 23 november van 9 tot 10 uur.
Leuven, oktober 2017 - Beste Mr Hautekiet, mijn naam is M. en ik ben een gedetineerde, verblijvend in Leuven Centraal. Als nogal fervent luisteraar van uw radioweek heb ik een gedicht gemaakt, dat een samenvatting is van "De grote levensvragen".
Zo begint de mail van M, enkele weken geleden in de mailbox van Hautekiet op Radio 1.
Het antwoord op deze e-mail is een live-uitzending van Hautekiet in Leuven Centraal waarin Jan Hautekiet in gesprek gaat met gevangenen over grote levensvragen zoals: Is de doodstraf aan de orde voor wie zelf gedood heeft? Waar hebben ze spijt van? Waar dromen ze van?
Wat vooraf ging: de laatste week van september werden op basis van een grootschalige enquête “De Grote Levensvragen” gesteld in Hautekiet en Touché.
Waar hebben we spijt van in ons leven? Wat zijn voorwaarden voor geluk? Speelt religie een rol in ons leven? Zijn we eenzaam en hoe komt dat? Hebben we al eens aan zelfdoding gedacht? Maar ook: moeten moordenaars de doodstraf krijgen?
Verrassend was dat een meerderheid van de Vlamingen daar voorstander van is.
Dezelfde “M” vervolgt: Ziet u het zitten in interactie te gaan met een publiek hier in de gevangenis, waarbij u een aantal levensvragen komt stellen en ik dan dat gedicht breng. De dienst CAW (Centrum Algemeen Welzijnswerk) staat achter het idee en zal waarschijnlijk wel benieuwd zijn - u ook? - naar de antwoorden op een paar prangende vragen, gericht aan wie men soms omschrijft als “doorgewinterde criminelen”. Mocht u de tijd vinden hiervoor en bereid zijn dit te doen, mr Hautekiet, zouden velen u dankbaar zijn, want ik ben hier bij lange niet de enige fan die dagelijks “geboeid” uw radioprogramma beluistert. Met de meeste hoogachting, vriendelijke groeten,
M, Centrale Gevangenis Leuven Geldenaaksevest 64, 3000 Leuven.
Jan Hautekiet: De uitnodiging van M. om in de gevangenis in gesprek te gaan over de grote levensvragen raakte meteen een gevoelige snaar. We beseften dat deze groep niet in de enquête bevraagd was. Dat we het in onze eerste uitzending over moordenaars hadden, over daders, en welke straf ze zouden moeten krijgen, zonder ook hun stem te kennen in het debat.
De evidentie om die groep ook een stem te geven, was niet in ons opgekomen.
Je kan hen niet zo maar bellen in een uitzending, en zij kunnen ons niet contacteren om hun stem te laten horen, hoewel ze wél mee luisteren. Maar M. reageerde dus wél, zij het in uitgesteld relais, via een mail die ons door sociaal-cultureel werkers van de gevangenis bezorgd werd. Het idee van M. om tot bij hen te komen in de gevangenis zelf, vonden we dan ook te interessant om te laten liggen.”
Wat later kwam de toestemming van de gevangenisdirectie en de FOD Justitie en zo vertaalt een mail zich donderdag 23 november in een radio-uitzending waarin gevangenen zélf het woord krijgen.
Is de doodstraf aan de orde voor wie zelf gedood heeft? Waar hebben zij spijt van? Waar dromen zij van? Zijn ze eenzaam? Is geluk mogelijk binnen de gevangenismuren?