Mattias De Craene is de voorbije jaren uitgegroeid tot één van de meest eigenzinnige en spraakmakende saxofonisten die België rijk is. Niet alleen staat hij aan het roer van groepen als Nordmann en zijn eigen project MDCIII, daarnaast is hij ook een graag geziene gast op het podium en in de studio bij artiesten als Dijf Sanders, Millionaire en Sylvie Kreusch. Zijn nimmer aflatende drang om zichzelf heruit te vinden resulteerde in een solo queeste die zich aanvankelijk enkel thuis achter gesloten deuren afspeelde, maar in april 2020 uiteindelijk voor het eerst zijn weg naar een publiek vond via een titelloze debuut EP die op W.E.R.F. records verscheen.

Mattias ging de comtemplatieve tour op, op zoek naar een hoogstpersoonlijk en meer introvert geluid, flirtend met muzikale grenzen op het kruispunt van minimalisme, ambient, jazz en vrije improvisatie. Hij werkt daarvoor met een arsenaal aan loopstations en effectenpedalen, waardoor hij zorgvuldig laag per laag over elkaar drapeert. Als een one man orchestra brengt hij de luisteraar in een dromerige en licht bezwerende staat.

Deze nieuwe wending in de carrière van deze bijzondere artiest werd door pers en publiek gesmaakt en de EP ging als zoete broodjes over de toonbank, waardoor het bordje ‘uitverkocht’ al snel mocht worden bovengehaald.

De queeste was en is echter allesbehalve over. Anderhalf jaar lockdown bracht tijd en inspiratie om meer materiaal bij elkaar te schrijven en spelen. Mattias wist uiteindelijk een dubbelaar in te blikken: “Patterns for (a) Film”. Zoals de titel al laat vermoeden voert Mattias je in tien tracks mee op een filmische trip. Waar we op de titelloze EP nog vooral een donkere, gloomy geluid te horen kregen, laat Mattias op deze nieuwe plaat ook ruimte voor meer lichte texturen en sijpelen ook Oriëntaalse klanken in het repertoire. Getuige hiervan o.a. het meditatieve ‘Gameboy Garden’, een muzikale hulde aan het Japanse minimalisme van o.a. Midori Takada. Op ‘Fifth World pt. I & II’ knipoogt Mattias dan weer naar grootheden van het minimalisme en de ambient Brian Eno en de recent overleden Jon Hassell. Andere tracks lijken regelrecht uit een David Lynch film te zijn getrokken of klinken als de betere Detroit Techno waar de 4/4 kick werd uitgelaten.

Niet alleen muzikaal is deze plaat een huzarenstukje, ook grafisch besloot Mattias zichzelf te overtreffen en schakelde hiervoor de hulp in van ontwerperscollectief Paule Josephe en grafisch designer Benoît Van Geel.

LIVE

  • 23/12, Handelsbeurs, Gent

Check het album HIER.

Krijg het laatste FrontView Magazine nieuws in je Facebook nieuwsoverzicht: