De derde dag van Graspop Metal Meeting was er voor vele eentje om vooral uit te kijken naar de headliner Black Sabbath. Deze band hebben de metal zelf mee uitgevonden en lokten dan ook veel mensen richting de grasweide van Dessel. Waar ze vrijdag en zaterdag zo’n 42 à 45000 metalfans naar de weide konden lokken, waren er dat op zondag nog eens zo’n 5000 meer. En daar zal het Black Sabbath optreden zeker wel voor tussen gezeten hebben. Het is namelijk geweten dat het niet zo goed gaat met de gezondheid van deze mannen. Dus vele wilden dit, misschien wel laatste optreden in België, niet missen.
Opbouwend naar dat hoogtepunt had GMM uiteraard voor nog veel bands gezorgd verspreid over alle podia. En ook voor wie daar zijn ding niet kon vinden kon je ook op zondag nog terecht in het Classic Rock Cafe, waar je zoals de naam zelf zegt, kon genieten van al die goeie rock klassiekers. Graspop Metal Meeting is voor velen dé gelegenheid om zich nog eens goed te laten gaan. In een moshpit eens stevig gaan pogoën, luidkeels mee te zingen met de bands of eens goed in de drank vliegen, op Graspop kan het allemaal en niemand die je er raar voor zal aankijken. Metalheads zijn ook altijd super vriendelijk voor elkaar. Ze zien er allemaal heel stoer en ruig uit, maar je zal op zo’n festival weinig incidenten zien. Genieten van de muziek en de sfeer dat is wat ze hier doen. En dat gebeurde ook op zondag. Starter op de mainstages was Powerman 5000. Zanger Spider One is de kleine broer van Rob Zombie die later die dag op hetzelfde podium zou staan. Suïcide Silence en Antrax gingen er beide super hard en stevig tegenaan. Vooral Antrax’ ‘TNT’, cover van AC-DC bleef goed hangen.
Britse metalcore band Bring Me The Horizon zette de wei serieus op stelten. Moshpits, Wall of Death het passeerde allemaal voor deze band. Zanger Oliver Sykes jutte het publiek nog wat op als het allemaal niet groots genoeg was. BMTH worden ook al eens lachend de 'One Directions' van de metal genoemd. Absoluut niet voor de muziek, da's vrij duidelijk niet het geval, maar de gasten hebben een grote aanhang van jonge meisjes die al eens dreigen flauw te vallen voor hun neus. 'Go To Hell, For Heaven's Sake' werd luid meegezongen door deze fans. Maar ze hadden het volledige publiek duidelijk mee, want even gaan zitten om daarna terug recht te springen was geen enkel probleem voor de fans van BMTH. Tijdens 'Anti-Vist' begon het te regenen, maar gelukkig was het maar van korte duur. Alice In Chains is een Amerikaanse band uit Seattle. 'Nutshell' speelden ze gedeeltelijk akoestisch en werd opgedragen aan hun overleden bandleden. De band heeft in het verleden heel wat problemen gehad omwille van drugs, zijn ook een aantal jaren gestopt, maar sinds 2005 zijn ze terug begonnen met optreden. Tijdens hun laatste nummer 'Rooster' begon de hemel op te klaren en scheen de zon over de Graspop wei. Zanger William DuVall waagde zich er wel aan om de Belgen uit te dagen voor de WK match op dinsdag.
Hatebreed deed het volk nog eens verhuizen naar de rechterkant van de festivalweide. De twee mainstage waren geweldig met telkens maar 10min pauze, maar je moest wel telkens achter de PA en dranktent door voor je aan de andere mainstage was. Meningen waren daarover verdeeld, niettemin deed iedereen voor de gewenste band de moeite om de verplaatsing te doen. Hatebreed opende met 'To The Treshold', direct een stevig begin. Hardcore is dan ook niet om mee te lachen, vuisten gingen de lucht in en haren vlogen alle kanten op tijdens het headbangen. 'Born To Bleed' werd luid mee gekeeld. Ze brachten ook nog 'Honor Never Dies'. Hatebreed bestaat dit jaar 20 jaar en ze brachten in januari 2013 nog het album 'The Divinity of Purpose' uit waarvoor zanger Jamey Jasta nog een oproep deed om het te kopen, een beetje een aanklacht tegen het downloaden. 'Never Let It Die' was dan weer iets ouder, maar goed gekend en de interactie met het publiek was top.
Soundgarden was misschien wel de band die het meest toegankelijk is voor publiek dat niet echt metal minded is. Niet door nummers als 'Spoonman', want dat was ook vrij stevig, maar door nummers als 'Black Hole Sun' zijn zij wel bekend buiten het genre. Beide nummers kregen ooit een Grammy Award, maar het laatste is wel het meest bekend. Zanger Chris Cornell had op GMM een vrij hoog Johnny Depp gehalte, wat de vrouwen allicht niet erg gevonden hebben. Soundgarden, Alice in Chains, Pearl Jam en uiteraard Nirvana worden nog altijd aanzien als de grondleggers van de grunge muziek. De band was gesplit in '97 maar sinds 2010 staan ze weer samen op de podia. In 2012 brachten ze hun laatste album 'King Animal' uit, waarvan ze o.a. 'Been Away Too Long' speelde.
Ondertussen waren de fans van Rob Zombie al afgezakt naar Mainstage 2, waar je al Look-a-Likes van gitarist John 5 kon tussen vinden. Hun gezichten half zwart en half wit geschminkt, je kon er niet naast kijken. Vele konden er niet echt aan uit waarom Rob Zombie maar 1 uur kreeg en Soundgarden 1.15u, maar ja we moesten het nemen zoals het kwam. Rob Zombie startte zijn feestje met ‘Dragula’, een oude maar zeer bekende meezinger en dat is ook wat ze daar in Dessel deden. Aan het begin van 'Living Dead Girl' vroeg Rob aan de mannen om hun vriendinnen de lucht in te steken en al gauw verschenen er vrouwen op de schouders, waarvan er verschillende wat later de frontstage in crowdsurften. Ondanks dat gitarist John 5 ziek op het podium stond, wist ook hij het publiek goed uit hun kot te lokken. Vuisten gingen massaal de lucht in, teksten werden luid meegezongen en crowdsurfers vlogen over mijn hoofd de frontstage in. Een nadeel van op de eerste rij te staan natuurlijk. Ginger Fish deed zijn solo in 'I Feel Good'- stijl. De reuze bubbelgums die het publiek in moesten tijdens 'Sick Bubble-Gum' geraakte daar echter niet. J5 stampte er met ene bijna zijn micro omver en de security kreeg ze bijna niet uit de front. Rob Zombie kwam ook hier een paar keer tot bij zijn publiek, waar dan een trek- en duwspel ontstond om zombie toch maar even te kunnen aanraken. Gelukkig voelde John 5 zich goed genoeg voor een solo, want deze man kan echt fantastisch goed gitaar spelen, nog beter dan we van hem op het podium kunnen zien. Afsluiten deed Rob Zombie al veel te snel met 'Thunder Kiss '65', met een intermezzo van Alice Cooper's 'School's Out'.
De oervaders van de metal begonnen enkele minuten later met 'War Pigs' en het volk werd helemaal gek. Ozzy Osbourne en de zijne zijn dan ook levende legendes. Black Sabbath was de enige band die die avond nog zou spelen, bijgevolg waren de 50000 toeschouwers allemaal richting mainstage 1 gericht. Een massa met hoge verwachtingen dat gretig en luid antwoordde als Ozzy er om vroeg. Osbourne, ondertussen toch al 65 jaar, stond regelmatig nog mee te headbangen, maar als de man van de ene naar de andere kant van het podium liep, zag je toch dat alles niet even vlot meer ging. Black Sabbath bracht vorig jaar nog een nieuw album '13' uit, waarvan ze o.a. 'Age Of Reason' en 'End Of The Beginning' brachten. Uiteraard waren het ook heel veel oude nummers. 'Black Sabbath' dateert al van 1970, het nummer is ouder dan velen op die festivalweide, inclusief mezelf. Ook hier kregen we een solo van de drummer, al was het drumstel wel veel groter. Het publiek reageerde toch het talrijkst op die allerbekandste nummers zoals 'Iron Man', waar we de 'whohoo's' van alle kanten hoorden komen. Het nieuwe 'God is Dead' deed het ook wel goed, maar uiteraard niet zo goed als afsluiter en megahit 'Paranoid. Ons grootste respect ging tijdens dit concert vooral uit naar gitarist Tony Iommi. Hij levert momenteel een strijd tegen lymfeklierkanker en om dan zo’n optreden van 1,5u te geven, kan niet gemakkelijk zijn.
Graspop Metal Meeting zou normaal gezien nog een headliner gehad hebben, maar Megadeth had jammer genoeg afgezegd. Een vervangende headliner zoeken was echter niet zo evident en daarom werd er voor een alternatief gezorgd. Eerst kregen we een film van beelden van het weekend die echt wel pakkend waren om terug te zien met die dramatische muziek er onder. Daarna waren het Alex Agnew en de mannen van Diablo Blvd die zorgden voor Diablo Radio, een DJ-set van de beste metal platen en we kregen daar een bijhorende lichtshow te zien. Maar daarna zaten deze 3 dagen van metal en al zijn subgenre erop. Een geslaagd weekend, voor vele eentje om weer een jaar naar uit te kijken! Slaapwel Metalheads en Horns Up!
