Zaterdag 9 augustus stond er een mooie affiche voor ons klaar in het Openluchttheater Rivierenhof. Liefhebbers van Belgische (indie)rock konden er hun hart ophalen met achtereenvolgens Marble Sounds, Ostyn en Girls in Hawaii.
De avond werd geopend met Marble Sounds. De band rond Pieter Van Dessel speelde voor een nog niet eens half gevuld openluchttheater. Jammer, want de weergoden waren ons die avond heel erg goed gezind. De band speelde een wisselende set waarin ze het publiek slecht matig mee kon bekoren. Het kabbelde op en neer maar wist zelden lange tijd richting te kiezen. Jammer, want de band heeft met nummers als Ship In The Sand, Sky High, Photographs, The Silent Song en Leave A Light On prachtige nummers in hun repertoire. Dit laatste nummer werd wel machtig gebracht en zorgde voor een zweverig mooi moment in de set. Maar dit kon niet wegnemen dat het een erg middelmatig optreden werd.
Absynth Minded was na elf jaar aan rust toe, frontman Bert Ostyn blijkbaar net iets minder. Deze drang naar iets nieuws en anders resulteert in zijn nieuwe band “Ostyn”. Het roer wordt de volle 180 graden omgegooid en in het OLT krijgen we zijn nieuwe gezicht te zien. Dit blijkt er een te zijn vol flitsende lichten, beats en synths. Voor diegenen die een Asbynth Minded 2.0 verwachtten moet dit ongetwijfeld een shock geweest zijn. Jammer genoeg was het dit ook voor de rest van het publiek het geval. Ons deed dit de hele tijd denken aan de beginjaren van Goose. Op zich niets ergs, maar weinig origineel. De zang van Ostyn was ook al niet om over naar huis te schrijven. Mompelend, onverstaanbaar en in zichzelf gekeerd zong hij de teksten door het geweld van synths en drums heen. De muzikanten waren zeer goed en gedreven maar het geheel was veel te chaotisch waardoor de band Ostyn nog heel veel werk heeft om het succes en de klasse van Absynth Minded te evenaren.
Hierna was het de beurt aan de Waalse indie-rock band ‘Girls In Hawaii’. Hun aanwezigheid op de affiche verklaarde in een klap de grote concentraties Franstaligen in het publiek. Deze band was waar iedereen voor gekomen was en reduceerde zowel Marble Sounds als Ostyn onverbiddelijk tot voorprogramma. De energie die deze band op een podium opbouwt is werkelijk fenomenaal. Al sinds 2001 timmeren ze aan het (internationaal) succes, maar in Vlaanderen zijn ze momenteel nog niet tot de allergrootsten doorgebroken. Onterecht, zo bleek vanavond nog maar eens in het Rivierenhof. De weg die de band afgelopen jaren afgelegd heeft ging zeker niet de hele tijd over rozen. De dood van hun drummer in 2010 betekent bijna het einde. Ze gaan echter door na een lange pauze ingelast te hebben. In 2013 beginnen ze terug te touren met hun nieuwe plaat ‘Everest’, een eerbetoon aan hun overleden drummer en vriend. Het is uit deze plaat dat ze veel nummers brengen in het Deurne.
Nummers als We Are The Living en Not Dead zijn een regelrechte ode aan het leven en een sneer naar de dood. Het OLT wordt ondergedompeld in een heerlijke sfeer die het al de hele avond heeft moeten missen. Het nummer Misses grijpt iedereen bij de keel en brengt stilte in wat een wilde en rauwe set is. Ook hun oude werk van op de platen From Here To Here en Plan Your Escape wordt gesmaakt en meegezongen. Maar met Everest heeft Girls In Hawaii een plaat uitgebracht die naar veel meer smaakt. We geloven dat de naam een mooie metafoor kan zijn en dat deze band de hoogste toppen zal bereiken. Een dijk van een concert!