- Op 3 juli drukt Gent Jazz Festival stevig het gaspedaal in. Die dag beuken liefst twaalf jonge, explosieve bands tegen de grenzen van het jazzgenre in: Moses Boyd Exodus, Makaya McCraven, James Holden & The Animal Spirits, Mulatu Astatke, Blick Bassy, MDC III, Commander Spoon, H A S T, Steiger, PAARD. en – uiteraard – STUFF.
- Guillaume Vierset Harvest Group komt erbij op 5 juli, als afsluiter van de Garden Stage.
- 6 juli krijgt er een headliner bij met Terence Blanchard, de legendarische Amerikaanse trompettist die zopas nog genomineerd werd voor een Oscar. Op Gent Jazz Festival brengt hij een hommage aan Art Blakey. Aka Moon-drummer Stéphane Galland palmt die dag dan weer drie keer de Garden Stage in met onder meer Adriaan Van de Velde en Malcolm Braff.
- De Garden Stage wordt op 7 juli afgesloten door het aanstormend talent Martha Da’ro. Ze wordt voorafgegaan door drie beloften van het Gentse Conservatorium: UMM, RAMAN. en Suura.
- Op 9 juli neemt Werkplaats Walter van jazzdrummer Teun Verbruggen een dag lang de Garden Stage over, met onder anderen Nate Wooley, Chris Corsano en Bram De Looze.
3 juli: Moses Boyd Exodus, Makaya McCraven, James Holden & The Animal Spirits, Mulatu Astatke, Blick Bassy, MDC III, Commander Spoon, H A S T, Steiger, PAARD. & STUFF.
STUFF.
Wat valt er in feite nog te vertellen over STUFF. dat al geen honderd keer is gezegd en geschreven? De verrukkelijk explosieve band rond drummer Lander Gyselinck kreeg de voorbije jaren zowat elke denkbare muziekprijs naar zijn hoofd geslingerd, ze reden de grootste Belgische zomerfestivals tot de zweterigste Londense jazzclubs in de vernieling, gingen op tournee met muziek van Howard Shore en – bovenal – worden gezien als de pioniers van de nieuwe Belgische jazzscene. Looking for some hot STUFF. baby this evening? Check!
Mulatu Astatke
Mulatu Astatke, de peetvader van de Ethio-jazz, is het ouderdomsdeken van 3 juli, de dag waarop verder vooral jonge wolven aantreden. (We hebben het niet nagerekend, maar er staan die dag vast bands op Gent Jazz Festival van wie de gezamenlijke leeftijd van de leden niet in de buurt komt van die van Astatke.) Maar als je weet dat Jim Jarmusch maar liefst zeven van zijn nummers koos voor de soundtrack van het uitmuntende Broken Flowers, en dat hij de voorbije twintig jaar werd gesampled door iedereen van Kanye West en Nas tot Madlib en Oddisee, dan weet je dat Astatke daar helemaal tussen thuishoort.
Moses Boyd Exodus
“Devastatingly subtle but defiantly fun”, kopte de Britse krant The Independent onlangs boven een concertverslag van Moses Boyd Exodus. Gevolgd door: “If jazz is an unbounded mentality rather than a rulebook, then Moses Boyd embodies it.” De Britse drummer groeide op met zowel Tony Allen als grime, en hij werkte intussen niet alleen samen met Sons of Kemet en Zara McFarlane, maar ook met Four Tet en Little Simz. Boyd accelereert in twee seconden van 0 naar 100 km/u én van jazz over hiphop naar elektronica.
Makaya McCraven
Zijn pa, de Amerikaanse jazzdrummer Steve McCraven, leerde het vak bij Marion Brown en Archie Shepp. Zijn ma, Ágnes Zsigmondi, mengt Hongaarse folk met jazz. Van de eerste heeft drummer en zelfverklaarde beatwetenschapper Makaya McCraven zijn ongenadige en hypnotiserende ritmiek geërfd, van de tweede zijn open blik op de wereld én dorst om te experimenteren met andere genres. Geïnspireerd door onder meer Madlib en Flying Lotus sloeg McCraven de voorbije jaren een brug tussen jazz en hiphop, tussen Chicago en Londen, en tussen avant-garde en – zoals hij ze ook weer zelf noemt – organische beats.
James Holden & The Animal Spirits
James Holden? Op Gent Jazz Festival!? Awel, ja! Met het improvisatie-ensemble The Animal Spirits maakte de Britse elektronicapionier recent een even baanbrekend als krankzinnig album waarop vrolijk ambient, psychedelica, krautrock, elektronica en ook jazz met elkaar worden versmolten. “It’s his most dramatic rejection yet of anything resembling ‘dance music’ in the functional DJ-led sense”, schreef een enthousiast Pitchfork, dat eveneens noteerde Holden zich ervoor liet inspireren door onder meer Pharaoh Sanders en Don Cherry. Live doet hij er bovendien nog een flinke schep bovenop: Humo sprak bij een vorige passage over “een Orbital-concert dat ter plekke werd gesequencet en gemixt door een paar Aphex Twinnen én een jazzman in een lang wit kleed”.
Blick Bassy
In Frankrijk, waar de Kameroense singer-songwriter Blick Bassy zich tegenwoordig ophoudt, werd zijn pas verschenen conceptalbum 1958 (over de antikoloniale leider Ruben Um Nyobé, die onafhankelijkheid eiste voor Kameroen en in 1958 door de Fransen werd vermoord) onder superlatieven bedolven. Maar ook aan de andere kant van het kanaal waren ze enthousiast. The Guardian noemde Bassy zelfs onomwonden één van de meest inventieve Afrikaanse stemmen van het moment, en de krant had het toen niet alleen over zijn feitelijke ‘spookachtige, soulvolle stem’, maar ook over zijn opvallende mix van Afrikaanse, Latijns-Amerikaanse én Noord-Amerikaanse klanken en teksten, waarin hij hete hangijzers niet uit de weg gaat.
MDC III
“Het is bijna niet te begrijpen hoe de drie erin slagen om live tot zo’n resultaat te komen”, opperde Het Nieuwsblad na een optreden van MDC III, de band van saxofonist Mattias De Craene en zijn twee drummers/percussionisten Simon Segers en Lennert Jacobs. “We kunnen het niet beter vergelijken dan met automekaniekers die aan een wagen sleutelen, terwijl ze er mee aan het rijden zijn!” De vraag is dan nog enkel welke wagen dat precies is: MDC III is te vuil en te luid voor een Tesla, te onvoorspelbaar voor een Renault Clio en te buitenissig voor de Ecto-1 uit Ghostbusters. Een opgedreven Trabant dan maar?
H A S T
Voor mocht u dat gemist hebben: H A S T is de Belgische revelatie van het voorjaar! Elegy, de eerste langspeler van het vijftal, werd door Knack Focus “genadeloos in zijn intensiteit” genoemd. “Fans van Nordmann én Joachim Badenhorst weten wat hen te doen staat.” Jazz’halo had het dan weer over “een nieuwe komeet aan het Belgische jazzfirmament die met Elegy rakelings over de toppen van pop, jazz, rock en duistere soundtracks scheert”, en voor Dansende Beren klonk het album als “een combinatie van de chaos van Frank Zappa’s meest experimentele stukken en de vreedzame dark jazz van Bohren & der Club of Gore”. Of u gelooft ons gewoon op ons woord: H A S T I S B E I R E!
Steiger
De carrière van Steiger blijft in, euh, stijgende lijn gaan. Nadat de drie in 2017 tekenden voor de uitstekende debuutplaat And Above All en gelijk ook de titel Jong Jazztalent opgespeld kregen op Gent Jazz Festival, kwamen ze vorig jaar op de proppen met het nog sterkere album Give Space, waarvoor ze elk nummer op een andere locatie gingen opnemen. Indiestyle had het over een perfecte mix tussen experimentele en klassieke jazz, en het Britse muziekblad Mojo maakte gewag van een donkere trip: “Bold and unpredictable, it cements Steiger’s upfront position amid a growing brigade of young Belgian peers.” Hey, kijk, als de Britten het zeggen …
Commander Spoon
Toen Lefto vorig jaar zijn puike compilatie Jazz Cats (vol jonge, Belgische jazzmuzikanten) voorstelde in de AB, was Commander Spoon erbij. Logisch, want los van het feit dat er in Brussel geen betere jazzband bestaat om de ‘party’ in ‘releaseparty’ te stoppen, belichaamt het viertal alles wat The New Wave of Belgian Jazz zo boeiend maakt: mét respect slopen ze muren tussen jazz, hiphop, rock en elektronica, er zitten zowel klassieke als exotische invloeden in hun composities, en als er moet samengewerkt worden met, bijvoorbeeld, popacts als JUICY en Darrell Cole zijn ze er als de kippen bij.
PAARD.
“Spontaniteit is bij PAARD. enorm belangrijk”, aldus drummer Sigfried Burroughs. “We komen allemaal uit projecten en bands die vaak net iets anders van ons verwachten. Het zou ook mooi zijn, als we de rush die we bij ons eerste concert ervaarden binnen vijf jaar nog steeds door ons lijf voelen razen.” Dat eerste concert was nauwelijks een jaar geleden in Consouling Store, bij de voorstelling van het muziektijdschrift 33-45, en het was al meteen legendarisch. Sindsdien is PAARD. met zijn mix van jazz, hiphop en funk alleen maar meer beginnen galopperen, dus geen idee wat dat zal geven binnen vijf jaar, maar voor deze zomer: een vuurwerkfestival!
5 juli: Guillaume Vierset Harvest Group
De Belgische jazzgitarist Guillaume Vierset houdt van lekker ouderwetse songs, en dat steekt hij ook niet weg wanneer hij met zijn Harvest Group de hort opgaat. Meer nog: het vorige album van het kwintet heette gewoon Songwriter, en er stonden maar liefst drie nummers op van Nick Drake, het Britse genie dat in zijn leven nooit meer dan een paar duizend platen heeft verkocht, maar later gold als een bron van inspiratie voor onder meer R.E.M. en The Cure. En vandaag dus ook voor Guillaume Vierset. Kortom: de perfecte afsluiter op de Garden Stage.
6 juli: Terence Blanchard ft. The E-Collective, « Yhi » : Stéphane Galland / Adriaan Van de Velde, Stéphane Galland & Malcolm Braff en Stéphane Galland & (The Mystery of) KEM
A/B Squared :: Terence Blanchard ft. The E-Collective w/ special guests
In een rechtvaardige wereld kreeg de Amerikaanse trompettist Terence Blanchard begin dit jaar een Oscar voor zijn score voor BlacKkKlansman (en in een nóg rechtvaardigere wereld had hij er ook één gekregen voor elke andere film van Spike Lee). Nu ja, zolang we maar in een wereld leven waarin hij deze zomer met zijn Art Blakey-project neerstrijkt op Gent Jazz Festival, zeker? A/B Squared is een hommage aan de legendarische jazzdrummer, met wie Blanchard in het begin van zijn carrière verschillende keren heeft samengespeeld. “Al mijn helden heb ik via Art leren kennen”, aldus Blanchard, die op negentienjarige leeftijd aan Blakey werd geïntroduceerd door Wynton Marsalis. “De kansen die hij mij heeft gegeven om mijn eigen stem te vinden, wil ik nu ook geven aan de muzikanten met wie ik speel.” Zoals The E-Collective, dus.
« Yhi » : Stéphane Galland / Adriaan Van de Velde
Stéphane Galland werkte in het verleden samen met iedereen van Joe Lovano over Zap Mama naar Ozark Henry. Maar het bekendst is de drummer zonder twijfel als stichtend lid van Aka Moon, een van de spraakmakendste jazzbands uit de Belgische muziekgeschiedenis. Galland viert dit jaar zijn vijftigste verjaardag, maar op zijn geluid staat geen leeftijd. Dat onderstreept hij op Gent Jazz Festival met drie verschillende sets: één met zijn project (The Mystery of) KEM, één met Malcolm Braff en één met Pomrad.
De laatste belooft de meest swingende te worden. De Antwerpse jazztoetsenist Pomrad is een van de best bewaarde geheimen van de Belgische elektronicascene, en hij blijft ook een van de grootste minnaars van de – ja, kijk, niemand is perfect – keytar. De liefdesbaby van Hudson Mohawke en Herbie Hancock werd hij ooit genoemd, en op een paar biologische bezwaren na, valt daar weinig tegen in te brengen.
Stéphane Galland & Malcolm Braff
De tweede in de rij, pianist Malcolm Braff, is in feite zelf ook een levende legende. Hij wordt al eens omschreven als de goeroe van de Zwitserse jazzscene, waar hij als tiener via Rio de Janeiro en Dakar terechtkwam, en op zijn discografie prijken intussen ruim twintig albums, waarvan een paar op Blue Note Records.
Stéphane Galland & (The Mystery of) KEM
Met (The Mystery of) KEM exploreert Stéphane Galland de wortels van het ritme – de term ‘kem’ verwees in het oude Egypte naar de kleur zwart, en dus impliciet ook naar donkere, vruchtbare aarde. Hij bracht er verschillende jonge muzikanten voor samen, nam er een volledig album mee op, en brengt ze nu ook allemaal mee naar Gent Jazz Festival.
7 juli: Martha Da’ro, UMM, Suura & RAMAN.
Martha Da’ro
U kent haar vast als Martha Canga Antonio, die zich op haar twintigste flink deed opmerken in Adil El Arbi & Bilall Fallahs doorbraakfilm Black. Of misschien hebt haar al aan het werk gezien bij de populaire hiphopgroep Soul’Art. Nee? Onthoud dan vanaf nu gewoon de naam Martha Da’ro, want na haar passage op het hiphopfestival Out the Frame in Vooruit is er één ding wel ontzettend duidelijk geworden: Martha Da’ro is klaar om ook solo potten te breken, en ze heeft er ook echt de nummers voor. “Soulvol zonder echt soul te zijn,” zo omschrijft ze zelf haar geluid, “met veel verschillende kleuren en veel verschillende facetten.” Wa’ro? Da’ro!
UMM + Suura + RAMAN.
Het Conservatorium van de HoGent barst van het talent, en het zou onnozel zijn om te wachten tot dat allemaal officieel een diploma op zak heeft, alvorens het in eigen hof – de Bijlokesite huisvest ook het Conservatorium – een concert te laten spelen. Tussen het geweld van Gregory Porter en José James op het hoofdpodium door, spelen Suura, Raman. en UMM daarom vandaag elk een dik halfuur op de Garden Stage.
UMM heeft er net een succesvolle crowdfunding opzitten om zijn delicieuze debuutplaat The Good Side te financieren – nu op een streamingplatform in de buurt van uw laptop of smartphone – en hij werd reeds door Poppunt Magazine geprezen voor zijn “experimenteel afgekruide pop, welgemikte grooves, intrigerende songstructuren en zijdezacht mysterieuze vocals”. Al overtuigd?
Suura is ontstaan nadat gitarist Nicolas Van Belle terugkwam van een jaar in Denemarken, waar hij zichzelf in een bad van Scandinavische jazz en folk onderdompelde. Het resultaat daarvan werd onlangs perfect verwoord door Enola, die schreef dat het legendarische Studio Brussel-programma Duyster bij Suura nooit ver weg is. “Het Gentse trio maakt jazz die geen jazz is, maar ga nu niet aan STUFF. en aanverwanten denken. Suura zoekt veel meer de vallende bladeren op dan een dansvloer.”
RAMAN. doet het ten slotte met verschroeiende gitaren, onversneden rock-‘n-roll en een flinke scheut blues. Precies wat u nodig hebt om warm te lopen voor Gregory Porter, dus.
9 juli: Werkplaats Walter
“Er zijn weinig initiatieven die expliciet gericht zijn op avant-garde of experimentele kunst en muziek”, weet Teun Verbruggen. Met Werkplaats Walter in Anderlecht wil de Belgische jazzdrummer daar verandering in brengen, en vooral “een plek creëren waar gelijkgezinde zielen elkaar ontmoeten en samen werken, met een duidelijk fundament in de wijk.” Het resultaat daarvan is niet alleen te zien (en horen) in Brussel, maar deze zomer ook op Gent Jazz Festival. Op de dag dat John Zorn met zijn Bagatelles op het hoofdpodium neerstrijkt, palmt Werkplaats Walter er de Garden Stage in met vier verschillende formaties.
Headliner wordt de songcyclus 7 Storey Mountain van de Amerikaanse trompettist Nate Wooley – een goede vriend van John Zorn trouwens. Wooley schreef de muziek zonder specifiek genre in gedachten, en hij reist voor het festival al een week vroeger naar België om ze met zijn gelegenheidsband in Werkplaats Walter in te oefenen. Improvisatie verplicht uiteraard.
Ook op de affiche die dag: Het duo Teun Verbruggen en Julien Deprez, de Franse gitarist die in Parijs mee aan de wieg stond van het vermaarde Collectif Coax. Een opmerkelijke kwartet van LABtrio-pianist Bram De Looze, de Amerikaanse trompettist Nate Wooley, avant-gardeheld C. Spencer Yeh en – last but not least – Chris Corsano, de man achter de vellen die zonder verpinken switcht tussen jazz, punk en Björk. Het duo Samara Lubelski en Ryan Sawyer. De eerste is bekend van haar samenwerkingen met onder meer Thurston Moore en Bill Nace, de tweede doet het eveneens al eens met Moore, alsook met Massive Attack en Darius Jones.
De 18de editie van Gent Jazz Festival vindt plaats van 29 juni tot 9 juli 2019 op de Bijlokesite in Gent. Meer namen worden binnenkort bekendgemaakt.