Voor het eerst in Vlaanderen na een succesvolle tour in Nederland.
Het Fakkeltheater presenteert “Ze zijn me vergeten”. Acteur Frans Maas brengt deze monoloog op beklijvende wijze. Het stuk is gebaseerd op de novelle “Firs” van succesauteur Eric Schneider. Eric Schneider is niet enkel een succesvol auteur maar ook een bijzonder acteur (met een rijke carrière in Nederland en Duitsland.). In nauwe samenwerking met regisseur Ursul de Geer werd deze novelle tot monoloog herwerkt. De combinatie van de vertelling over een theaterleven en de bittere levenservaring die eindigt in een uitzichtloze situatie wekt diepe emoties op. Vlaams acteur Frans Maas toerde succesvol door Nederland met deze monoloog. Nu is het de beurt aan Vlaanderen. “Ze zijn me vergeten” is te zien van 28 november tot en met 2 december in de Zwarte Zaal van het Fakkeltheater.
Goed om weten
Tijdens een boekpresentatie in 2013 gaf Eric Schneider de novelle “Firs” in handen van Frans Maas met de suggestie er een solovoorstelling van te maken. Niet enkel het avontuurlijke theaterleven van een oude acteur maakt deze tekst interessant en boeiend, ook de confrontatie met de vrouw van de acteur zorgt voor een bijkomende gelaagdheid van de voorstelling.
De vrouw van de acteur is een persoon met dementie. Een leven lang als beroemde actrice was ook voor haar “het theater” belangrijk. Intrigerend is eveneens het grote geheim dat deze vrouw met zich draagt, een geheim dat in de voorstelling gaandeweg wordt ontsluierd. Een geheim dat bepalend zal blijken voor de relatie tussen de oude acteur en zijn vrouw.
Korte inhoud "Ze zijn me vergeten"
Een oude man staat voor de spiegel. Zijn turbulente leven is stilgevallen, de lichten zijn gedoofd, het applaus is slechts herinnering. Kwetsbaar, maar met onverholen ijdelheid blikt de oude acteur terug op zijn carrière: de hoogtepunten en teleurstellingen, zijn seksuele escapades, de bizarre wendingen en lachwekkende momenten.
Alleen zijn dementerende vrouw, vroeger een gevierde actrice met beroemde toneelouders èn de flessen wijn in het gootsteenkastje houden hem nog op de been. “Ze zijn me vergeten. Het leven is voorbijgegaan alsof ik nooit heb geleefd”, zegt hij tenslotte. Zinnen die hij niet zelf heeft bedacht, ze zijn van Tsjechov. Zinnen die hij als de oude bediende Firs, in “De Kersentuin”, eindeloos heeft uitgesproken, elke voorstelling, telkens weer. Er valt niets meer te spelen.
Over acteur Frans Maas
Frans Maas is niet zo maar iemand. Los van de talloze sterke rollen die hij speelde in o.a. “Antigone” (Kreoon), de eerste toneelversie van ”Una Giornata Particolare” (Een bijzondere dag - hij speelde Marcello Mastroianni’s rol uit de cultfilm van Ettore Scola), de muziektheaterproductie “Je Anne”, met een nominatie voor de John Kraaijkamp Award, en Willy Brandt in “Democraten” van Michaël Frayn, heeft hij ook een grote naam als solo-acteur. Willem Frederik Hermans die nooit toestemming gaf voor theaterversies van zijn romans en novellen maakte ooit één uitzondering. Hij zag Frans Maas in Tolstoi’s “Kreutzersonate” en ging overstag: Frans kreeg toestemming om “Het behouden huis” als solo te brengen. Het werd een enorm succes in Nederland en Vlaanderen met ruim 150 speelbeurten. In Vlaanderen zag het publiek Frans het voorbije seizoen aan het werk als juryvoorzitter in het felgesmaakte, interactieve "Assisen, de webcammoord".