De kerstsfeer was al duidelijk voelbaar en de talrijke gasten en BV’s waren allemaal feestelijk uitgedost.
Vrijdagavond was de stadsschouwburg in Antwerpen het middelpunt van de belangstelling voor de eindejaarspremière van het muziekspektakel Cinderella. Deze productie van Music Hall, geregisseerd door Christophe Ameye, was er eentje om in te kaderen. Een 17-koppig dansensèmble (onder leiding van choreograaf Laurent Flament), geweldige nieuwe en oude muziek (gecomponeerd door icoon Matt Dunkley) en een - relatief jonge - topcast die het beste van zichzelf gaf op de liedteksten van Peggy Verhoeven en John Hoelen. Om het geheel er nog fraaier te laten uitzien, werd er ook beroep gedaan op een sprookjesachtig decor (Steven Demedts) en tal van innovatieve en sprankelende projecties en lichtspetakels (Luc Peumans).
Een eeuwenoud sprookje
Zoals zoveel sprookjes, heeft Assepoester zijn oorsprong uit een lang vervlogen tijd. Iedereen kent de Disney-variant maar uiteraard bestonden er lang voordien al andere versies. De versie die Music Hall vertelt is een combinatie van twee oudere verhalen: namelijk die van Charles Perrault en die van de gebroeders Grimm. Uit beide verhalen werden elementen toegevoegd om, in combinatie met moderne muziek en dans, de musical in een eigentijds jasje te steken.
Verhaal
In het begin van het sprookje maken we meteen kennis met Emily (Sofie De Schryver) en George (Roel Felius), de ouders van Ella. In de proloog zien we hoe deze twee tortelduifjes elkaar leren kennen, verliefd worden, hun dochter krijgen en meteen afscheid moeten nemen van elkaar omdat Emily in het kraambed overlijdt. George belooft zijn stervende vrouw om Ella op te voeden als een vriendelijke en gulle meid.
George en Ella (gespeeld door Roos Van Der Waerden) zijn erg hecht. Ondanks de vele zakenreizen van George is Ella een vrolijke jongedame, goed omringd door haar personeel met wie zij een goede band heeft.
Als George opnieuw in het huwelijksbootje stapt is dat in eerste instantie uiteraard niet naar de zin van Ella. Haar stiefzussen Drizella (Stéphania Casneuf) en Anastasia (Susan Tonnard) kibbelen de hele tijd en haar stiefmoeder (Isabelle Heremans) lijkt alleen maar interesse te tonen in het fortuin van George. Maar ze vindt al snel terug een lichtpuntje als ze een jongeman tegenkomt in het bos. Ze is op slag verliefd en staat te popelen om dit aan haar vader te vertellen.
Maar Ella’s pech blijft voortduren: haar vader sterft en ze wordt door haar stiefmoeder afgedankt tot poetshulp. Haar duivelse stief-familie geeft haar dan ook de bijnaam “CinderElla” (verwijzing naar het Engelse woord “cinder” wat zoveel betekent als as). Op de koop toe mag ze van haar boze stiefmoeder niet mee naar het bal van de prins (gespeeld door Pieter Casteleyn). Nochtans waren alle ongehuwde meisjes van het land uitgenodigd. De prins organiseerde dit om het meisje dat hij in het bos had ontmoet terug te vinden...
Met behulp van wat magie van haar overleden ouders (niet door een toverfee, zoals in het bekende Disney-sprookje of zoals in de versie van Perrault), lukt het haar toch om naar het feest van de prins te gaan.
Slaagt Ella er in om het hart van de prins te veroveren? Of krijgt de boze stiefmoeder toch het fortuin waar ze van droomt? Kom het zelf ontdekken door te gaan kijken naar deze klassieker in een modern jasje. Je houdt er gegarandeerd een goed gevoel aan over!
I’ve got a feeling
Het is niet ondenkbaar dat, na het kijken van deze show, er een aantal deuntjes zullen blijven hangen. Sommige liedjes waren zeer herkenbaar en toepasselijk voor die bepaalde scenes in het verhaal. Het zijn niet de doorsnee musical-songs die je zou verwachten maar daarom niet minder geloofwaardig. Het zorgde zelfs voor een ludieke sfeer zoals die bij een goede voorstelling past.
De vocale prestaties van de cast waren tevens stuk voor stuk uitmuntend. Het is duidelijk dat ze allemaal hun plekje in zo’n grote productie verdienen!
Uiteraard mogen we de performance van de geweldige dansers niet vergeten. Gezien het een dansspektakel is zijn zij de gehele show ook aanwezig. Zij vertellen op hun manier het verhaal op een zeer knappe manier. Dit biedt een grote meerwaarde aan de hele ervaring.
De Hofmaarschalk van de prins, Lord Chamberlain (vertolkt door Sacha Setbun) en de bediende van Ella, Lucius (gespeeld door Ernest Sarino Mandap) vertolkten ook een schitterende rol. Hun samenspel met de dansers en acteurs, gecombineerd met hun eigen sublieme danservaring én de humor die ze in hun rol konden steken, zorgden dat zij bij de uitblinkers van het stuk hoorden.
Ook de manier hoe de stiefzussen op elkaar afgestemd waren en de excellente vertolking van Drizella (Stéphania Casneuf) die met haar mimiek een zeer geloofwaardige stiefzus kon neerzetten, zorgden voor een meeslepende belevenis. Gooi daar het inlevingsvermogen van een zeer boosaardige en knap vertolkte stiefmoeder (Isabelle Heremans) bovenop en het is al snel duidelijk dat deze versie van Cinderella eentje is om niet meer te vergeten.
Tot slot nog een compliment voor de decors maar vooral het licht en de projectie: de doorzichtige wanden waarop geprojecteerd werd, leken in de zaal te zweven en zorgden voor een overweldigend effect. Zeer mooi!
Begint u al te watertanden na het lezen van al dit moois? Krijgt u zelf zin om deze musical te ontdekken? Kijk dan als de bliksem op de website van Music Hall of via Teleticketservice.com
