Rudi Vranckx zendt zijn journalistieke zonen én dochters uit. Dat resulteert de volgende weken in drie nieuwe en heel actuele documentaires van de Nomaden: het collectief van jonge Vlaamse reporters die de wijde wereld in trekken en er verslag over uitbrengen in de geest van Rudi Vranckx zelf en de internationale reporters in het programma Vranckx. Met deze nieuwe documentaires rondt Vranckx meteen ook de kaap van 40 Nomaden-reportages op tv.

In Puerta sin colores (zaterdag 19 mei) reizen Marianne Cap en Roel Nollet naar Venezuela. Marianne werkte er vier jaar geleden in een instelling voor jongens met een moeilijke thuissituatie. Toen braken daar de eerste protesten uit tegen het regime. Samen met collega Irislis A Cova gaan ze nu op zoek naar de jongens van toen. Een reis door een land in crisis aan de vooravond van de verkiezingen van 20 mei.

In Het nieuwe gezicht van de Farc (zaterdag 26 mei) onderzoeken Berber Verpoest, Johannes De Bruycker en Kasper Goethals de situatie van de vroegere Farc-rebellen na het moeizame vredesakkoord met de Colombiaanse regering. Hoe kunnen de meer dan 7.000 verzetsstrijders een plaats vinden in de maatschappij die ze decennialang hebben bestreden? En wat gebeurt er na de verkiezingen van 27 mei?

In Surviving paradise (zaterdag 2 juni) vragen Stef Ackx en Michael Dilissen zich af hoe het is om te leven in een land dat gaat verdwijnen. En dat mag je heel letterlijk nemen. De bestemming is Kiribati, een afgelegen eilandengroep tussen Fiji en Hawaï die een van de eerste slachtoffers is van de klimaatopwarming en de stijging van het zeewaterpeil.

Puerta sin colores – zaterdag 19 mei

Toen de eerste protesten tegen het regime uitbreken in Venezuela, werkte Marianne Cap in een instelling voor jongens met een moeilijke thuissituatie. Samen met collega Irislis A Cova en reportagemaker Roel Nollet gaat ze vier jaar later op zoek naar de jongens van toen. Een reis door een land in crisis aan de vooravond van de verkiezingen.

“Ik geloof niet meer in de liefde,” zegt Nixon, één van die jongens. Hij is ondertussen 16 en werkt in een garage. “Ze hebben mijn moeder op straat neergeschoten.” Elke dag worden er in Venezuela 80 mensen vermoord. Aan de kant van de weg zien de jonge reporters een man eten zoeken in het vuilnis. Hij kijkt op en zoekt verder.

Op 20 mei zijn er verkiezingen in Venezuela. “Chavez heeft in het begin veel goeie dingen gedaan, het geld afgenomen van het grote kapitaal en aan het volk gegeven,” vindt een man die voor de oppositie stemt. “Maar nu maken ze het volk kapot.”

Ondertussen trekken duizenden mensen naar het buitenland. Naar Chili, Peru en Colombia. Ook Iris is vertrokken. “Ik was een chavista. Ik stemde voor de revolutie. Maar als je voelt dat er geen toekomst meer is, dan maakt het niet uit hoe hard je vecht. We geraken geen stap vooruit en we worden steeds armer.

Een reportage van Marianne Cap en Roel Nollet

Het nieuwe gezicht van de Farc – zaterdag 26 mei

Na een moeizaam vredesakkoord met de Colombiaanse regering, moeten meer dan 7.000 Farc-rebellen een plaats vinden in de maatschappij die ze decennialang hebben bestreden. Nomaden Berber Verpoest, Johannes De Bruycker en Kasper Goethals maken kennis met het nieuwe gezicht van de Farc.

Yadira Suárez is na 15 jaar in de jungle aan de slag is als nieuwsanker van een nieuwsstation dat gerund wordt door ex-strijders. Ze willen naar eigen zeggen meer zijn dan een propagandamedium van de Farc. Maar haar overtuiging laat Yadira niet los. “Je kunt zeggen dat ik journalist bent. Ik verdedig niemand en beschrijf gewoon wat er gebeurt. Maar ik ben vooral activiste. En natuurlijk ben ik van de Farc.

In re-integratiekampen verblijven Farc-strijders die hun wapens hebben ingeleverd. Einer Lopez mist het guerrillaleven maar probeert de herinnering levendig te houden door een coöperatieve voor ecotoerisme te starten. Hij belooft toeristen een ‘guerrilla experience’. “Voor ons was het een eer om guerrillero te zijn en met beperkte middelen het leger te hoofd te bieden. Het is niet omdat we onze wapens hebben ingeleverd dat we ook onze principes inleveren”.

Veel Colombianen zien leden van de Farc liever in de gevangenis dan in de maatschappij. De grootste oppositiepartij wil het vredesakkoord naar de prullenmand. Er kan dus veel veranderen na de verkiezingen van 27 mei.

Een reportage van Berber Verpoest, Johannes De Bruycker en Kasper Goethals

Surviving paradise – zaterdag 27 mei

Hoe voelt het om te leven in een land dat gaat verdwijnen? Om die vraag te beantwoorden trokken Nomaden Stef Ackx en Michael Dilissen naar de andere kant van de wereld. En dat mag je letterlijk nemen. De bestemming is Kiribati, een afgelegen eilandengroep tussen Fiji en Hawaï.

Kiribati is elk jaar het eerste land dat nieuwjaar viert. Maar met 3 meter als hoogste punt, is het meteen ook het eerste land ter wereld dat zal verdwijnen wanneer de zeespiegel stijgt door de opwarming van de aarde.

De zee komt er elke dag dichterbij en de bewoners verhuizen omdat hun huizen in het water staan. Voormalig president Anote Tong is realistisch: “Zelfs al gaan we naar zero-emissie, dan nog zullen we verdrinken. Het is te laat voor ons. Dit kunnen we niet meer tegenhouden.”

Maar ook al zijn wetenschappers het eens over het einde van Kiribati, de Kiribatiërs denken daar anders over. “Het is maar wat de wetenschappers zeggen. Eerst waren het de broeikasgassen. Daarna was het de opwarming van de aarde en nu is het weer klimaatverandering.”

Vreemd genoeg geloven de eilandbewoners dus niet dat hun eiland ooit zal verdwijnen, hoewel ze met hun voeten in het water staan. Waarom is dat? Willen ze de waarheid niet onder ogen zien, of is er meer aan de hand?

Een reportage van Michael Dilissen en Stef Ackx

Krijg het laatste FrontView Magazine nieuws in je Facebook nieuwsoverzicht:

Meer over