Small is beautiful
Als ze bij Q-Music een artiest uitnodigen in de Cube, dan zijn het kleppers, zoals Ed Sheeran en Lily Allen. En deze keer was het aan Dotan, de nieuwe Nederlandse supergod waar iedereen, jong en oud, voor valt. Ik controleerde even het aantal hits op Spotify en de teller staat boven de 10 mio. Dat mag al tellen voor een band die een jaar geleden zo goed als onbekend was. Zo gaat het tegenwoordig met muziek, één goede hit op het juiste moment met de juiste boodschap.
En Dotan heeft een boodschap
Het is logisch dat mensen een artiest gaan volgen omwille van een hit maar als reviewer ga je verder en ga je op zoek naar de diepere drijfveren. In de teksten van Dotan komen actuele thema's naar voor. Zo vertelde hij dat 7 Layers gaat over de huid van de mens die bestaat uit zeven lagen. En daar bouwt hij verder op, we moeten ons als mens leren openstellen en al die lagen afpellen.
Het publiek kreeg als eerste nummer een herwerkte versie van Home, een rustige ballad met één hoofdzin "We are coming home". Het bouwt stilaan op met de basdrum, dan de prachtige harmonische samenzang en wat later de bas en tweede gitarist om dan weer stil te vallen en een tweede adem te krijgen. Een mooie opener van een concert dat bij voorbaat al niet stuk kon.
Absoluut idool en toch heel warm
Dotan blijft ondanks zijn status er heel gewoon en rustig bij en zegt ons dat dit voor hem ook een spannende ervaring is, ook wel omdat het in België is. Hij heeft blijkbaar goede ervaringen met zijn fans hier. "Let The River In" start met een schitterend gitaarspel van de man met de hoed, inclusief pluim op die hoed, en dat verdient hij want de klanken komen er haarzuiver uit. Buiten de harmonische samenzang van de drie frontmensen is het tweede herkenningspunt de "oe-oe-oe". Niet dat het origineel is, maar ze doen het zo mooi, om weg te smelten in de steeds warmer wordende Cube-sauna.
Dotan neemt even de tijd om zijn performance als singer-songwriter in de verf te zetten door "7 Layers" alleen te brengen. Een heerlijk zachte stem met een perfecte galm erin maakt alle aanwezigen heel stil, muisstil. Het is een opgewekt ritme met diepe boodschap. En dit juweeltje werd gekoppeld aan "Hungry", opnieuw met band, een nummer waar ik gek op ben. De eerste zin is al meteen raak : Hit up the bottom,hearts will melt like ice. Een variatie op de vorige "oh-oh-oh" volgt wat later in het nummer maar toch niet storend dat het terug opduikt. Dotan laat je zweven op de klanken van 6 topmuzikanten die in staat zijn om alles tot één gehaal te smeden.
Nog twee te gaan
Dat was een minder goed gevoel, we wilden allemaal meer, maar ja gezien de kadering van een Cube-concert weet je het natuurlijk op voorhand. Dus beslis ik om extra te genieten van de twee laatsten, "Fall" wordt door de tweede gistarist, die naar de voorlinie is gekomen, ingezet met een psychedelische sound, totaal anders dan zijn collega met het hoedje. Voor het lang verwachte "Home" wordt ingezet, is er nog even tijd voor wat inleiding en Dotan laat ons allen zelf bepalen wat het betekent om thuis te komen. Naar het einde koppelen we terug naar het eerste nummer "We Are Coming Home" en we zingen uit volle borst mee. Het doet deugd want "Home" is ook in mijn leven erg belangrijk geworden.
Dan mogen enkele gelukkige winnaars mee naar de Meet & Greet met Dotan, iets wat me me toch een klein beetje jaloers maakte. Maar ja, WHTVR is mijn levensmotto.
