"White Lies & Butterflies" is het langverwachte tweede album van Nailpin.
Exact twee jaar na het verschijnen van hun debuut "12 To Go" staat deze Belgische band (headquarters in Sint-Niklaas) scherper dan ooit.
Voor "White Lies & Butterflies" gingen ze opnieuw met topproducer Oscar Holleman in zee (zie ook Krezip, Within Temptation, Heideroosjes...).
Wie dezelfde sound als op hun debuut verwacht zal enigszins bedrogen uitkomen... De band is sterk geëvolueerd en vooral snediger geworden. De hang naar sterke catchy melodieën is echter gebleven en tweede gitarist Dave, die Nailpin pas vervoegde nadat "12 To Go" was opgenomen, was nu een integraal onderdeel in het schrijfproces. Zelf omschrijven ze het als volgt: We wilden een plaat maken, die volwassen en puur klinkt, terwijl de kern van catchy melodiën nog steeds behouden blijft. Over het algemeen is "White Lies & Butterflies" een hardere plaat geworden, die dus ook dichter aanleunt bij onze livesound.
De eerste single uit het album is "Worn Out". Voor de opname van de video trok de band weer naar de States, meer bepaald naar het trashy woestijndorp Beatty in de staat Nevada. De regie was in handen van Peter Van Eyndt, gekend voor z'n werk met o.a. Zornik en Anouk.
Interessant om te weten is dat dit album een maand voor de Europese release reeds in Japan uitkwam. Nailpin is daar immers aan een steile opmars bezig en tijdens een recente Japanse tour (begin april 2006) waren ze ook te gast op het Punkspring festival in Tokyo, waar ze voor 15.000 uitzinnige fans het podium deelden met o.a. Sugarcult en Bad Religion.
Dit was hun tweede Japanse tour, in maart 2005 speelden ze rond de release van "12 To Go" reeds een reeks arena-concerten als support voor Avril Lavigne.
Ook in België zette "12 To Go" Nailpin meer dan behoorlijk op de kaart. Hun eerste single "Together" was enkel op 10-inch vinyl en via legale (gratis) downloads te verkrijgen, hun tweede single "Movin' On" was dan weer Superclip op TMF en stond 12 weken in De Afrekening van Studio Brussel.
In 2004 sleepten ze twee nominaties in de wacht voor de TMF Awards (in de categorieën Beste Rock en Meestbelovende Band), speelden op talloze belangrijke zomerfestivals (Pukkelpop, Marktrock, Rock Herk...) en stonden op het jaarlijkse StuBru feest "StuBru PuntUit".
In Nederland kregen ze voet aan grond in het clubcircuit via een aantal goedgeplaatste voorprogramma's voor De Heideroosjes en The Travoltas en in oktober 2004 werd een 6-weken durende Nailpin special uitgezonden op The Box.
Ondertussen was "12 To Go" ook officieel uitgebracht in Nederland, Mexico, Indonesië, Maleisië, de Filippijnen en Thailand
Een ander hoogtepunt kwam langs in september 2005, toen Nailpin samen met de Nederlandse band Di-Rect op "Road Rally" vertrok, een reality-serie van MTV waarbij beide bands zonder geld van California naar New York reisden en met optredens geld moesten zien te verdienen. Deze TV-serie was twee maanden lang te zien op MTV en Nailpin kwam als winnaar uit de bus. Ze stonden o.a. in de Whisky-a-GoGo in L.A. en CBGB's en The Knitting Factory in NY. Op die manier konden ook de Amerikanen kennismaken met de raw power die Nailpin etaleert als ze op een podium worden losgelaten.
Na dit Amerikaans avontuur kroop de band terug in de studio om de laatste hand te leggen aan "White Lies & Butterflies". Tevens werd intern beslist dat, wegens muzikale en persoonlijke meningsverschillen, de wegen met zanger Niko zouden scheiden. Aangezien drummer Sean Dhondt steeds samen met Niko de leadvocals verzorgde, nam Sean de fakkel over als frontman en luidt de release van "White Lies & Butterflies" tevens het begin in van "the new Nailpin".
"White Lies & Butterflies" ligt vanaf 28 april 2006 in de winkel
Binnenkort is Nailpin te zien op TMF Café (opnames 28 april) en het album wordt officieel voorgesteld in de AB Club te Brussel op 3 mei. Op de website van AB valt te noteren: "Met hun tweede album "White Lies & Butterflies" bewijst Nailpin een blijver te zijn. Tours door Japan, USA en Nederland hebben hen rijper gemaakt en de tijd is aangebroken om Nailpin in de categorie 'te volgen' te plaatsen. Live staan ze garant voor een pletwals van energie. Hun poppy punkrock heeft een eigen smoel gekregen en is in een strakke productie van Oscar Holleman zeer melodieus geworden. Hun cover van Kirsty MacColl / Tracey Ullman's 'They Don't Know' zou wel eens potten kunnen breken."
Wij vonden dit dus redenen genoeg om het album nu als CD van de maand aan te duiden en garanderen u dat zeker en vast de moeite loont om in huis te halen.