Een nieuw album voor piano & stem, ism pianist Sofiane Pamart.
At the bars nobody is missing’, hoorden we Arno de voorbije weken zingen op de radio, in een uitgeklede versie van ‘Solo gigolo’. Intensiteit zat, maar toch zat hij helemaal verkeerd, want we misten elkaar in de cafés, en dan zeker “senor Hintjens”, die net als iedereen lockdownfeestjes met zichzelf moest vieren. We waren allemaal een beetje ‘solo gigolo’s’ geworden.
Intussen kunnen de bars de zomer tegemoet* en vergast Arno ons op een nieuw album. Zijn zestiende als solo-artiest.
De idee om een ‘piano au voix’-plaat op te nemen, lag al enige tijd op tafel. ‘Tijdens een concert jaren geleden viel de elektriciteit uit en toen zette Ad Cominotto, om de tijd te vullen, ‘Les yeux de ma mère’ in op piano’, zegt Arno. ‘Zo hoorden we hoe goed dat nummer klonk zonder de gitaar en drums die we kenden van de versie op A la Française. De idee groeide om eens meerdere nummers heel sober te brengen en daarmee op tournee te gaan, maar het heeft toch nog even geduurd.’
Het plan kwam in een stroomversnelling door twee slagen van het lot. In de herfst van 2019 kreeg de zanger een diagnose van kanker, waarvoor hij een operatie en chemotherapie onderging. En kort na de operatie zette het covidvirus de hele samenleving, en zeker de podiumartiesten, on hold. De oude idee van een pianoplaat paste ineens in het plaatje: veerkracht tonen door jezelf kwetsbaar op te stellen.
De songs lijken er wel voor gemaakt. ‘Je veux vivre dans un monde sans pilules/ Et ou les riches et les pauvres n’existent plus’, zingt Arno in een song die een nieuwe klassieker in zijn repertoirewordt. Boeiend hoe de oude woorden vandaag nieuwe betekenissen krijgen. ‘You’ve got the will, boy/ You’ve got the power’ (‘Lonesome Zorro’) kunnen we aanvoelen als een aansporing om moedig te zijn. En wie heeft er in het voorbije jaar in zijn bed (‘Dans mon lit’) niet getwijfeld over waar het allemaal heen gaat?
‘Ik heb die nummers heel impulsief gekozen’, zegt Arno. ‘Ik had door die lockdown niets te doen en ik voelde me goed, dus heb ik uit mijn platen enkele songs genomen, puur vanuit het gevoel dat ik die wel kon zingen met een pianist naast me. Sofiane Pamart is een goeie gast, er is een hoek af en ik heb dat graag. En Mirko Banovic heb ik erbij gevraagd omdat ik de warmte van een basgitaar wilde.’