17 april 1975, half één ’s nachts. We zitten midden in een oliecrisis en de BRT probeert ze voor het eerst in kleur uit te zenden. De spitstechnologie in het Atomium is kapot en met veel gekreun word ik ter wereld gebracht. Mijn ouders zijn 25 jaar oud.
17 april, 18 jaar vroeger. Een klein meisje en een iets groter jongetje uit naburige dorpjes staan temidden van tienduizenden mensen aan te schuiven op de feestelijke opening van … EXPO 58.’
In ‘EXPO 58’ brengen zangeres Amaryllis Temmerman en verteller Johny Voners, begeleid door een driekoppig muziekcombo, impressies over de jaren 1953-1963, de jaren voor en na de Wereldtentoonstelling EXPO 58 in Brussel. Met liedjes van destijds en met vertellingen over die tijd wordt teruggeblikt op een periode toen men de ontberingen van oorlog en heropbouw had verwerkt en men hoopvol uitkeek naar een wereld van onbegrensde mogelijkheden.
‘In halve waarheden en verzonnen verhalen vertel ik over een wereld onder een glazen stolp. Waarin de kerk en het dorpscafé het leven nog domineerden. Over de periode tussen 1953 en 1963. De generatie van vlak na de oorlog, die in sneltreinvaart evolueert van boerenkinderen naar ruimtevaarders.
Elvis huilt in Heartbreak Hotel en samen met mijn vader kijk ik naar een jongetje met een pet op aan de voet van het Atomium. Zijn jeugd ligt bevroren in een fotoboek met half vergane kleuren. En op de achtergrond zingen zijn idolen op de koffergrammofoon van Rock-Ola, in mono.De grote crooners, de eerste popsterren, jeugdhelden die veel te vroeg gestorven zijn in auto-ongevallen en neergestorte vliegtuigjes.
En tussen die verhalen door zitten kleine liedjes, voor de gelegenheid vertaald in het Nederlands.’