Oi! Zowel SUM 41, Flogging Molly als Bad Religion tekenen present op woensdag 5 augustus voor een nieuwe punkrock hoogdag! SUM 41 speelde na enkele jaren afwezigheid recent de Lotto Arena plat, Flogging Molly is dé waardige erfgenaam van The Pogues, en het legendarische Bad Religion viert zijn 40e verjaardag. De voorverkoop voor deze dag start meteen via www.lokersefeesten.be.
De 46e editie van de Lokerse Feesten vindt plaats van vrijdag 31 juli tot en met zondag 9 augustus 2020. Eerder werd de komst van LIONEL RICHIE en BLACK EYED PEAS aangekondigd. Meer nieuwe namen volgen binnenkort.
SUM 41
Wees welgekomen, teerbeminde parochianen en ongelovige honden, op deze hoogmis van de hedendaagse punkrock. Zijn heden uitgenodigd om tot U te spreken, brullen, springen en fluimen : het van heinde en verre naar hier gevlogen ensemble SUM 41. Jonkheren zijn dat die hun wijze woorden kracht bijzetten met oorverdovende gitaren, gecombineerd met genadeloze drum- en basdreunen. De jongens van SUM 41 komen een blijde boodschap brengen, namelijk de leer van laatste plaat “Order in decline” (2019). U dient de liederen van dit fijn schijfje muziek te ontvangen met een woeste dans, met een geheven vuist, een open keelgat en een boertje achteraf. ‘Turning away’, ‘Out for blood’ of ‘The People vs …’ zullen er dan ook in gaan als een gesuikerde hostie en braakt u prompt om ter luidst mee. We zouden ook nog willen eindigen met “Ga en vermenigvuldig u”, maar we zijn niet zeker dat uw ouders zouden lachen met deze nochtans goed bedoelde raad.
Anyway, met SUM 41 halen we voor onze traditionele punkrockwoensdag alweer een absolute garantie op feestgedruis in huis, en een perfect excuus om u nog eens volledig te smijten in een majestueuze moshpit. Wees luid, wees wild, wees grofgebekt, maar doe het met een glimlach. Zoals ook SUM 41 zelf altijd boos maar minzaam klinkt. “Order in decline” werd overal met toeters en bellen ontvangen. Omdat de plaat goed is uiteraard, maar de laatste vaandeldragers van de punk moet je nu eenmaal bejegenen met de broodnodige egards. Woensdag 5 augustus, teerbeminde parochianen en ongelovige honden. Kruis het aan in uw agenda en koop op tijd uw kaartje. U wilt de absolute hoogmis der hedendaagse punkrock immers voor geen bitcoin van de wereld missen, toch?
Flogging Molly
Tja, iemand moest toch de fakkel overnemen van The Pogues, nadat die band verdronk in een stroom van whisky? Enter Flogging Molly, een groep die van zodra ze een eerste maal een podium betraden punk van nieuw en broodnodig plasma voorzag. Wat zanger Dave King en zijn Amerikaans/Ierse maten wel deden : hun vrolijke en opzwepende folkpunk oppompen met stevige Oi! à la Cockney Rejects en co. Het gevolg kent u : u doorstaat geen concert van Flogging Molly zonder dat u zich zorgen maakt over uw bril of de vullingen in je hoektanden. Maar lachen, altijd lachen! Dat dan weer wel want de vorige keer dat Flogging Molly in Lokeren speelde brak een volksdansspektakel uit van het soort dat in het Vlaanderen van vandaag niet op subsidies hoeft te rekenen. Alwaar u de aanstekelijke refreinen van ‘Drunken lullabies’, ‘What’s left of the flag’ en ‘Devil’s dance floor’ finaal naar de vanen brulde. Maar zoals gezegd, er is die avond oneindig veel bier geschonken dus het kan zijn dat fantasie en realiteit even door elkaar werden gefloggingmollied. Flogging Molly komt terug naar Lokeren, op woensdag 5 augustus, en garandeert alvast een volks spektakel waar u achteraf een heel schooljaar kunt over doorbomen. Niet tevreden? Ernstig blijven, na deze show sméékt u om een derde keer Flogging Molly. Cheers!
Bad Religion
Veertig jaar rammen en toch niet het minste laagje sleet op, we hadden het pakweg Kajagoogoo of Culture Club wel eens willen zien doen. Die twee staan op een eindeloze lijst van bands die begonnen rond 1980 maar die na een paar jaren hitparadesucces al volledig doorroest bleken. Niets van dat alles bij Bad Religion. Die hadden geen hits nodig om jaar na jaar voor vollere en grotere zalen te spelen. En geen MTV om en passant duizenden jonge Amerikanen aan te zetten om hun skateboard in te ruilen voor een gitaar of drumstel en vervolgens zelf op een podium te kruipen. Jarenlang vond Bad Religion wel ergens een podium om de kids te leren punkrocken, van New York tot stoffige hillbillydorpjes, van Los Angeles tot plekken waar ze elkaar nog steeds begroeten met Yabba dabba doo! Het was een rol die The Ramones of The Sex Pistols in de jaren 70 al succesvol gespeeld hebben en die traditie hebben zanger Greg Graffin en zijn troepen dus met verve overgenomen in de jaren 80/90.
Platen opnemen, die dan ook uitbrengen en toeren, toeren en nog eens toeren, om dan een jaar later alweer een collectie nieuwe songs aan een rond stuk vinyl toe te vertrouwen. Waarna ze natuurlijk wéér een reden hadden om nog maar eens kilometers te tellen in een amper door de autokeuring geraakte bestelwagen vol instrumenten. Eerst in het thuisland, na een tijdje de planeet rond waardoor ook wij Europeanen hernieuwde interesse kregen in Amerikaanse fast punk. Het explodeerde allemaal in de jaren 90, wanneer een groot deel van hun voorprogramma’s plots miljoenen platen verkochten en Bad Religion een troon kreeg van waarop ze hun vele volgelingen nog méér schouderklopjes konden uitdelen. Twee jaar na hun grote triomf in Lokeren komt Bad Religion terug met plaat nummer zoveel : “Age of unreason”, uitgebracht in troebele tijden waarin de jeugd meer dan ooit nood heeft aan punkgeweld om zich een weg te pogoën in deze vreemde wereld. Nee, we zien het Kajagoogoo en Culture Club écht niet doen.