Dertig jaar geleden verscheen Soulsister, toen nog onder de eerder verwarring wekkende naam The Soul Sisters, aan het Belgische popfirmament. Jan Leyers en de tienjaar oudere Paul Michiels brachten onder die naam in 1986 hun debuutsingel You got me uit. Ondertussen wijzigde hun naam een paar keer; Soulsister dus … De successen in binnen- en buitenland stapelden zich op: ze waren het voorprogramma van Sting in zijn Europa tour, stonden in de Amerikaanse Billboard Hot 100 enz.
Dertig jaar sinds het ontstaan, dat wel, maar geen dertig jaar samen op de planken. Tussen 1995 en 2007 gingen Jan en Paul elk hun eigen weg. Jan Leyers deed dit voornamelijk via enkele muziekprojecten en als televisiemaker terwijl Paul Michiels verder bouwde aan zijn solocarrière. Nu treden ze al enkele jaren weer terug samen op en de dertigste verjaardag was dus een mooie gelegenheid om een aantal verjaardagsconcerten te brengen.
Jan en Paul hebben over de jaren samengespeeld met verschillende artiesten. Tijdens deze tournee begeleiden hen Hervé Martens op toetsen en Patrick Dorcean op drums. Jan en Paul spelen zelf gitaar (akoestisch en elektronisch) en keyboards; Paul voegt daar af en toe ook bongo’s en mondharmonica aan toe. En uiteraard zijn er de typische stemkleuren. En, al zijn de jonge knapen van toen nu niet meer zo jong, ze hebben toch nog de moves en sterallures… Paul Michiels stond soms heupwiegend op het podium. Een paar veelzijdige jongens!
Dertig hits:
Soulsister heeft zonder twijfel meer dan dertig hits, maar tijdens hun optredens kwamen ze niet volledig aan dit aantal. Het doet er echter niet zoveel toe, we kregen immers het beste uit hun boeiend repertoire van deze dertig jaar. Bovendien speelde Soulsister niet zomaar elk nummer in de meest gekende versie. Zo waren er nieuwe arrangementen, of brachten ze de oudste vorm. In de medley met Promises, Facing Love en Well, well, well, hoorden we zo deze nummers in de “kleedkamerversie”, de “naakte” versie, zoals ze ooit gecreëerd werden, zonder de “toeters en bellen die er in de studio aan worden toegevoegd.” Het was dus niet enkel een aha-erlebnis, maar een nieuwe ontdekking van oude nummers.
Naast de hits waren er ook verschillende anekdotes, openbaringen over de dingen die voor en achter de schermen gebeurd zijn, verhaaltjes die meestal met een humoristische kwinkslag werden verteld, en het gewenste resultaat bekwamen in de zaal.
In deze verhalen, alsook in de muziek, werd er vaak verwezen naar andere artiesten. Zo was er de verwijzing naar Toots Thielemans. Zijn Bluesette zat verweven in de intro van Blame you, en ook in andere nummers (bijvoorbeeld in Through before we even started) speelde Paul fragmenten op een mondharmonica, die hij trouwens van de meester zelf gekregen had. Will Tura’s Het kan niet zijn werd ooit (1990) voor Turalura door Soulsister bewerkt, en dit nummer, een meezinger van de bovenste plank, stond ook op de setlist. Verder werd ook de song I’m in love, speciaal geschreven voor de film Blueberry Hill van Robbe de Hert, vertolkt. We proefden ook even The Doors’ Riders on the Storm in Locks and Keys.
Het was voornamelijk een luisterconcert, het publiek zat meestal stilletjes te genieten van al die verhalen en mooie songs … Af en toe werd er meegezongen, op de beat geklapt, of stond er ergens iemand in de zaal wat mee ter plaatse te dansen, maar toen naar het einde toe The way to your heart vertolkt werd, veerde de hele zaal recht, zowel dansend als zingend… Er was geen houden meer aan …
Dertig concerten:
Ondertussen zijn er zonder twijfel al meer concerten geweest, er was veel vraag naar deze optredens van Soulsister, en er kwamen telkens optredens bij. En er is er nog ééntje op komst, op 29 december in De Roma, maar ook dat is al uitverkocht. Zo geliefd zijn deze jongens dus …
Ietsje minder, ietsje meer :
Mag het ietsje meer/minder zijn? Geen DERTIG JAAR samen op het podium, geen DERTIG HITS en meer dan DERTIG CONCERTEN. Maar what’s in a name? Het was zonder enige twijfel een topconcert, met vele hits die de tand des tijd hebben doorstaan, deel uitmaken van onze pop- en/of persoonlijke geschiedenis, leuke herinneringsmomenten, maar ook herontdekkingen van vergeten songs of de vernieuwde versies, en een groep die er nog een aantal jaar bovenop mag doen.