Na het opmerkelijke succes van de eerste TIRADE-reeks tijdens het afgelopen seizoen heeft Stijn Meuris de smaak te pakken. Alle veertien voorstellingen, in zalen zoals AB, Roma, Depot, Muziekodroom en Minard, waren in geen tijd uitverkocht, en dus komt de dilettante debutant met een vervolg.
 En ook wel omdat het nodig is. En omdat velen een nieuwe reeks wilden zien: dat wordt TIRADE 2.017.
De eerste 'eindejaarsconférence' van Meuris behandelde in hoog en boos tempo de onkunde, de hufterigheid en het Grote Liegen van onze nationale leiders. Met humor en scherpzinnige observaties, maar ook met een ongekende felheid. And guess what: dat zijn bij TIRADE 2.017 opnieuw de ingrediënten, maar dan geschreven op maat van dit jaar. Aan materiaal alvast geen gebrek: het politiek gesukkel en gekrakeel blijven immers voortduren - nee, je hoort Meuris niet klagen.

TIRADE 2.017 belooft een handenwrijvend vervolg te worden op iets wat stilaan de allures van een reeks begint te krijgen.

TIRADE 2.017 - personages die aan bod komen...

TIRADE 2.017 gaat voornamelijk over het onvermogen van onze politici tot duidelijke en éénzijdige communicatie: het valt op (ook afgelopen jaar weer) hoe de meeste beleidsmensen amper in staat zijn een boodschap, idee of visie correct te vertalen naar de bevolking. Al te vaak verzanden ze in éénerzijds/anderzijds-constructies, in vaagheden of gewoon in inhoudelijke fouten die nadien op knullige wijze moeten rechtgezet worden.

Bekijk hier hoe Stijn zelf uitlegt waar het over gaat.

Een greep uit de politici die ondermeer aan bod komen:
Liesbeth Homans (de huurder beschermen, maar uiteindelijk toch de huurwaarborg verhogen van twee maand naar drie maand. Of 508 vastbenoemde Gentse stadsambtenaren ontslaan onder het mom van 'cliëntelisme' - iets waar haar eigen partij zich vrijwel permanent aan bezondigt. Zie ook haar voortdurende onenigheid met UNIA; een zeer onduidelijk verhaal waar nauwelijks verholen racisme onder schuilt...)

Joke Schauvliege, die er opnieuw niet in geslaagd is een duidelijk beleid te voeren, en voortdurend teruggefloten wordt door ofwel haar chef - Geert Bourgeois, pijnlijk - of door haar eigen partij. Geweldig voorbeeld in deze; de beruchte Boskaart...)

Maya Detiège, die in een interview goedbedoeld wou zeggen dat ze 'niet voor het geld in de politiek zat' (dat is blijkbaar de dooddoener van het jaar), maar iets verderop zei dat haar ex-collega's uit de privésector in grotere auto's rondrijden dan haar. "Terwijl ik slechts met een klein BMW'tje rijd...". Bijna de quote van het jaar, als je het mij vraagt. Uitgerekend in een jaar waarin schandalen als Mayeur, Publifin, Optima etc als een vieze walm rond politieke mandaten hing, komt een socialiste (wist iemand trouwens nog dat Maya kamerlid was?) met zo'n uitspraak. Bizar.

Gwendolyn Rutten, die verklaarde 'onze democratische principes en onze westerse manier van leven superieur' te vinden. Het gekke is dat ze au fond gelijk had: superieur ten opzichte van wie? Natuurlijk is democratisch denken en handelen superieur ten opzichte van culturen en religies waarin men eeuwen achterstand heeft op vlakken zoals gelijkheid tussen geslachten, vrijheid van denken en spreken, seksuele bevrijding en algemene tolerantie. Maar het klonk bijzonder vreemd uit de mond van een partijvoorzitster wier partij constant geplaagd wordt door schandalen en eigenaardige voorstellen.

Ben Weyts: mijn absolute favoriet - en dat zeg ik zonder veel ironie. Maar wel de enige minister die er ooit in geslaagd is z'n fiets te laten pikken tijdens een persvoorstelling (in Leuven aan het station) rond initiatieven om fietsdiefstal te verhinderen. Sterk werk. Tevens de man die voorstelde om "kleinere bomen langs onze wegen te planten" om op die manier het aantal verkeersdoden tegen te gaan. Kort; Ben meent het allemaal geweldig goed - enkel de uitwerking en de communicatie loopt wat mank. Topkerel.

Kris Peeters, de voormalige George Clooney van de Wetstraat: de man die absoluut en zonder enige twijfel de ARCO-affaire ging oplossen "zonder dat het de gemeenschap één cent kost". Om een lang verhaal kort te maken: he didn't, ondanks de vage beloften na het zomerakkoord (wat trouwens over de hele lijn een ramp is: experts hebben inmiddels berekend dat minstens 7 beloftes onmogelijk kunnen nageleefd worden. Maar toen zat de federale regering al te feesten op Tomorrowland...).

Theo Francken: ter algemeen vermaak en irritatie..

Data

Krijg het laatste FrontView Magazine nieuws in je Facebook nieuwsoverzicht:

Meer over