Westerse vrouwen die de prooi worden van een Noord-Afrikaanse man. Zogezegd voor de liefde, maar eigenlijk voor het geld. Het is een praktijk die meer en meer voorkomt en waar Buitenlandse Zaken vrouwelijke toeristen uitdrukkelijk voor waarschuwt. Hoe wordt het probleem aangepakt? En worden vrouwelijke toeristen echt constant aangesproken op hun vakantiebestemming?
Cathérine Moerkerke trekt naar de populaire Egyptische badplaats Hurghada. Met een verborgen camera ontmaskert ze de liefdesoplichters.
Liefdesoplichting of Bezness, want zo wordt de praktijk eigenlijk omschreven. Bezness is afgeleid van het Duitse woord Beziehung (relatie) en het Engelse woord Business (zaken doen). Het komt vooral voor in Egypte en Tunesië. Mannen beloven Westerse vrouwen de hemel op aarde en verklaren hun eeuwige liefde. Stapt de vrouw mee in een web van leugens, dan verliest ze duizenden euro’s en komt ze terecht in een spel van emotionele chantage dat steeds verder gaat. Met één uitdrukkelijk doel: op kosten van hun Westerse geliefde eisen de mannen een luxeleven in eigen land.
In Hurghada legt Cathérine Moerkerke de Bezness-praktijken bloot. Ze stelt vast dat met de komst van het massatoerisme de praktijk van Bezness steeds beter wordt georganiseerd. In de toeristische gebieden is dit voor veel mannen een belangrijke bron van inkomsten. Het spel wordt keihard gespeeld, mannen blijven aandringen en contact nemen. De snelheid waarmee het fenomeen groeit, is alarmerend.
In Telefacts getuigen ook twee vrouwen die tienduizenden euro’s zijn kwijtgespeeld aan hun ‘grote liefde’. Cathérine praat ook met Noor Stevens, die zelf ooit werd opgelicht door een Egyptische man en die nadien de organisatie Bezness Alert heeft opgericht. Ze wil vrouwen in een gelijkaardige situatie helpen. Noor Stevens is trouwens een schuilnaam, de vrouw wordt nog altijd achtervolgd door haar ex.
Dierenartsen in het rood
De Vlaming is een grote dierenvriend, maar honden, katten, konijnen of cavia’s… beestjes kosten altijd veel geld. Dierenartsen merken steeds vaker dat hun klanten de rekeningen niet meer kunnen betalen. “Sommige baasjes zouden het beleg van tussen hun boterham laten om hun dieren te kunnen verzorgen. Maar helaas, zijn ze zo niet allemaal”, zegt dierenarts Katrien Van Baast. 40.000 euro aan onbetaalde facturen: het is lang geen uitzondering. De dierenartsen staan in het rood en trekken naar de vrederechter, de deurwaarder of het incassobureau.
Vlaanderen telt zo’n 3.750 dierenartsen, elk jaar studeren er zo’n 200 nieuwe af. En vroeg of laat krijgen ze allemaal te maken met wanbetalers. Dat zegt ook IV-DB-dierenbelangen, één van de twee Vlaamse belangenverenigingen voor dierenartsen. Ludo Muls, IV-DB: “Ook jonge, startende dierenartsen kennen het probleem. Ze hanteren soms lagere tarieven om klanten te lokken maar spijt genoeg trekken ze zo ook mensen aan die niet solvabel zijn of er misschien niet eens aan denken ooit te betalen.”
Over welke bedragen spreken we dan? En wie zijn de slechte betalers? Telefacts gaat mee op consultatie en stelt bij elke dierenarts vast dat het aantal klanten die hun rekening niet meer kunnen betalen stijgt. Sommige praktijken worden geconfronteerd met 10% wanbetalers, 1 op de 10 klanten dus. Allemaal mensen die laattijdig of helemaal nooit hun factuur vereffenen. En wanbetalers zijn er echt overal: rundveehouders, eigenaars van grote paardenstallen en ook baasjes van kleine huisdieren. Katrien Van Baast, dierenarts: “Op dit moment is het echt een astronomisch bedrag, daarom dat ik ook een beetje aan de noodrem heb getrokken, een paar weken geleden. Momenteel heb ik 40.000 euro achterstallige betalingen waarvan ik toch nog 20.000 euro verwacht dat zeker gaat binnenkomen en die andere 20.000 euro zal trekken en sleuren worden in de hoop daar toch nog iets van terug te zien. Als je die bedragen uitspreekt, daar word je ziek van.”
Bij de dierenartsen groeit het besef dat ze alles uit de kast moeten halen om hun centen te krijgen. Ze eisen contante betalingen als ze een dier verzorgen, stappen naar de vrederechter, de deurwaarder of schakelen een incassobureau in, dat de slechte betalers achter de veren zit. In Telefacts getuigt ook één dierenarts die met schuldbekentenissen werkt. De klant die niet meteen kan betalen, moet zo’n papiertje ondertekenen. Peter Grootveld, dierenarts: “Op de schuldbekentenis staat dat de mensen een bepaald percentage op mijn ereloon moeten betalen. Als ze effectief weigeren te betalen, komt daar nog een minimum van 75 euro automatisch bovenop.”
Telefacts ontmaskert liefdesoplichters en dierenartsen in het rood dinsdag 27 januari 2015 om 21.35 bij VTM