Naar aanleiding van het nieuwe concert van de "Musical zingt..."-reeks spraken we vorige week nog met Elke Buyle. Deze week gingen we op pad met Deborah De Ridder. Deborah werd bij het grote publiek bekend toen ze in 2009 de VTM-show "Op zoek naar Maria" won. Nadien vertolkte ze uiteraard Maria in de Sound of Music. De jaren daarop vertolkte ze nog verscheidene rollen in allerlei musicals waaronder Oliver, My Fair Lady, Domino, Annie, Sacco & Vanzetti, Evita, Chaplin, ... Naast musicals, kan je Deborah ook vinden achter de micro om stemmetjes in te spreken, in gastrollen op TV of in haar musicalstages.
Wat is voor jou persoonlijk het thema diva? En wat moet een diva hebben?
Mensen zien diva meer als “oh da’s een diva”. Maar denk dat het bij ons vooral bedoeld is als grote madammen die grote songs/muziek hebben gezongen en/of gemaakt. Extra respect heb ik nog als ze het zelf geschreven hebben. De looks horen er voor mij niet zozeer bij maar wel de uitstraling. Mensen verwachten misschien wel glitter en glamour maar voor mij persoonlijk hoort dat er niet bij, vooral kunnen zingen met niet teveel streken is voor mij wat een goeie diva is. Barbara Streisand is ook een diva, is dat een grote stem? Ja op een bepaalde manier, die heeft gewoon iets. Iets waardoor ze op de kaart is gezet. Het woord diva kan je dus ook op een andere manier benaderen. In de positieve zin van het woord, iemand met een enorme eigenheid én préséance.
"Het is erop of eronder."
Wie is je favoriete diva allertijden?
Als kind zou ik Whitney Houston gezegd hebben. Maar met ouder te worden ontdek je meer en meer diva’s. Aretha Franklin, Barbara Streisand, zij is bijvoorbeeld ook geweldig in haar genre. De meeste diva’s hebben een grote stem, maar ge hebt ook speciale stemmen. Ik kan bijvoorbeeld echt opkijken naar een stem waarvan ik zelf songs nooit goed zou kunnen zingen, zoals bijvoorbeeld een Amy Winehouse.
Zie je jezelf als een diva? Of is dat voor jou echt ‘ik ga een rol spelen’.
Ik ga toch wel een beetje een rol spelen. Wij Belgen staan allemaal wat meer met onze voetjes op de grond en dat zie je ook op een podium. Het is een uitdaging, maar wel een leuke, niet alleen qua muziek, maar ook qua doen op het podium. Je moet er echt staan, en dat is toch wat eng. Het is ook heel veel werk voor 1 concert. Het is erop of eronder. Het is alles geven op 1 concert en dat is best wel stressvol. We kunnen het niet nog eens doen. Maar het komt goed. (lacht)
"Sporadisch mag het, als wij onze tekst en noten kwijt zijn mogen ze ons zeker komen redden."
Kijk je ernaar uit?
(schiet in de lach) Het is vooral spannend. Het is nog veel werk. Nu is het nog een groot zwart puntje dat moet ingevuld worden. Het is voor mij ook niet allemaal muziek dat ik in mijn kast heb liggen, ik moet daar echt nog op studeren. Uiteraard zal er wel wat tussen zitten dat we al gedaan hebben, maar een deel ook niet. Ik vind zo’n concertjes altijd stress. Soms is dat wat minder, als het bijvoorbeeld een musicalconcert is met nummers die je bij wijze van spreken al 100 keer gezongen hebt. Maar zo’n eenmalig concert is toch altijd wat ‘stressy’ omdat je toch wel jezelf een beetje bloot geeft. Maar langs de andere kant is dat ook wel hetgene dat kicken is. Daarna denk je “yesssss”. Eigenlijk zou je zo’n concertjes twee keer moeten kunnen doen. (lacht)
Voor jou is het de eerste keer dat je meedoet met “Musical zingt…”. Heb je vorig jaar de show gezien of heb je nog geen idee hoe het eraan toegaat?
Ik heb hem jammer genoeg niet gezien, ik denk dat ik op reis was. (lacht) Ik heb wel wat beeldmateriaal voorbij zien komen op facebook en ze hebben wel het concept uitgelegd dus ik had wel een idee.
Wat vind je van de jongens? Zijn het voor jou ook echte diva’s?
Ik heb met Matthew nog nooit samen gewerkt. Met Pieter wel in Chaplin, hij is daar zelf mijn man geweest (lacht). Het zijn beide toffe kerels en kennen allebei heel goed hun vak.
Mogen ze van jou de show stelen? En wat zou je dan doen?
Ze mogen zeker en vast hun diva of zeg je dan divo momentje hebben, zolang ze niet al de vrouwennummers met ons meezingen vind ik het oké. Sporadisch mag het, als wij onze tekst en noten kwijt zijn mogen ze ons zeker komen redden. (Lacht)
"Vaak worden de dingen waar je een beetje bang voor bent uiteindelijk KICKEN!"
De titel is “Musical zingt…” maar toch is het niet echt een musical. Wat maakt het voor je zo anders? En vind je dat leuk dat het totaal iets anders is?
Het zit niet in ons repertoire. Ik zing af en toe wel popliedjes, maar niet constant en zeker niet die uitpaknummers of veel uptemponummers. Je krijgt bijna nooit de kans om zo’n nummers ergens elders te zingen. We hebben ook alle drie een musicalopleiding dus dat is wel leuk als insteek.
Hou je zelf een beetje van ‘glitter and glamour’? Als je naar één chique première zou gaan, zou je jezelf dan zo aankleden, als een beetje een diva, of liever iets soberder?
Ik hou daar niet zo van (lacht). Daarmee dat ik dit zo’n leuke uitdaging vind. Ik ga wel graag kijken naar zoiets. Als ik morgen naar de Moulin Rouge mag gaan zien, direct met heel veel plezier, maar dan denk ik altijd ‘liever zij dan ik”. Ik zou me wel zo kleden als iedereen er zo zou staan. Maar ik zal niet snel naar zo’n feestjes gaan.
Wat heeft jou overtuigd om mee te doen met dit project?
Voor mij de andere soort muziek, de uitdaging en toch wel een beetje de stress en de kick. Voor mij is dat toch wel een beetje een soort maatstaaf. Als ik mezelf al een beetje zenuwachtig begin te voelen alleen nog maar bij de vraag of ik mee wil doen dan zegt er een klein stemmetje in mij; ‘vaak worden de dingen waar je een beetje bang voor bent uiteindelijk KICKEN!' Ik had dit gevoel ook bij de Franse Evita! Ik heb maanden geblokt op die tekst en ik heb meermaals gedacht tijdens die repetities waarom doe ik mezelf dit aan? Maar als het dan uiteindelijk lukt geeft dat zo’n voldaan gevoel én geef het die kick die veel artiesten misschien toch wel een kleine beetje fijn vinden. En in dit geval dacht ik, het is maar 1 keer, ga je dood van de stress dan is dat dus maar 1 maal. Daar kan je mee leven ,toch? (lacht)
